De laatste etappe van de leesactie #wijlezenanna. Deel 7 en 8 zijn vrij kort en komen daarom in één bespreking.

Deel 7: de Ljovins

De Ljovins zijn neergestreken in Moskou om te wachten op de bevalling van Kitty. Het is aanpassen voor Ljovin want in Moskou heeft hij weinig te doen. Hij mengt zich volop in het adellijk leven en ontmoet Vronski. Ook gaat hij op bezoek bij Anna die al drie maanden in Moskou is en het huis niet uitkomt. Hij is enorm onder de indruk van Anna en dat is tegen het zere been van Kitty die haar een walgelijke vrouw vindt. Het ligt in de natuur van Anna. “Onbewust had ze zich met Ljovin net zo gedragen als ze dat de laatste tijd in haar omgang met jonge mannen gewend was geraakt: ze had de hele avond al het mogelijke gedaan om een vonk van liefde in hem te ontsteken en wist dat ze daarin was geslaagd, voor zover dat mogelijk was met een getrouwde en integere man, en dan nog wel in de loop van één avond.” (p. 870) Maar de natuur gaat ook gewoon door en de baby van Kitty wordt geboren. Die arme Ljovin loopt helemaal hulpeloos hierbij rond. Het werk wordt aan de dames overgelaten.

Anna en Vronski

Oblonski gaat op bezoek bij Karenin om hem on steun te vragen want hij wil een baan. Hij zit bijna aan de grond, zijn financiële problemen zijn groot. Maar ook wil hij nogmaals pleiten voor een scheiding voor zijn zuster, zodat ze gelukkig kan worden. Na consultatie van zijn helderziende Jules Landau weigert Karenin. Het wordt moeilijker en moeilijker voor Anna en Vronski om samen te leven. Anna wil terug naar het platteland, maar dat lukt niet meteen voor Vronski. Ze krijgen weer ruzie, Anna zwelgt in zelfmedelijden en ziet maar één oplossing: sterven. “De schaamte en schande van Karenin, en van Serjozja, en van mezelf, die al het andere in de schaduw stelt: het zal allemaal ophouden te bestaan. En als ik doodga zal ook hij berouw hebben, hij zal met me begaan zijn, van me houden, lijden.” (p. 920) En dat gevoel van de dood wordt een obsessie. Ik denk dat haar gebruik van opium ook niet echt helpt. Zelfs met de geringe kennis die ik van dit verhaal had voor het lezen van het boek, wist ik dat Anna tenslotte overlijdt omdat ze zich onder een trein gooit. En dan is dit een wrang stukje voorkennis.

Deel 8

Heel eerlijk: ik vond het niet het meest interessante deel. In het vorige deel is het leven van Anna tot een einde gekomen. Nu wordt er een eind gebreid aan alle verhaallijnen. Ik heb me wel zitten afvragen over welke oorlog we het hadden in dit deel, maar dat is de Russisch-Turkse oorlog geweest die in 1877 begon en in 1878 eindigde met de vrede van San Stefano. Vronski vond ik hier eigenlijk nog het meest interessant van alle personages in dit deel. Zijn terugblik over Anna geeft eigenlijk wel de essentie weer. “Hij probeerde zich haar te herinneren zoals ze de eerste keer, op een ander station, was geweest, vol mysterie, charmant, liefhebbend, met de belofte van een geluk waarnaar ze verlangde én dat ze weg wilde schenken, en zo anders dan de wrede, wraakzuchtige vrouw die hem was bijgebleven van de laatste minuten met haar.” (p. 965) Het gaat om het verhaal van de liefde en wat er allemaal in de weg kan komen.

Vertalingsdingetjes

Dan kom je woorden tegen en denk je, hoe komt meneer Boland erop? Kijk bijvoorbeeld hoe Jules Landau wordt aangeduid, de helderziende die Karenin van advies voorziet. Boland vertaalt het als Fransoos, hetgeen ik meer als een scheldwoord zie, terwijl de Engelse editie het bij Frenchman houdt. Huismans zegt Fransman (deel 7, hoofdstuk 21). In het volgende hoofdstuk vinden we Landau weer met zijn “mooie, onnozele dan wel lepe ogen” (p. 910). Huismans houdt het op “mooie, naïeve of schurkachtige – […] ogen” (p. 847). De Engelse editie zegt “Landau’s beautyful eyes – naive or sly”. Ik ben me ervan bewust dat dit ook een kwestie van interpretatie kan zijn. In Van Dale vindt je bij “sly” ook leep als vertaling. Maar bij “leep” wat ik dan weer meer als een populaire uitdrukking zie, vind je “loos, slim” als betekenis. Hoe dan ook, Landau wordt als bedrieger gezien.

Mijn conclusie

Als leesactie vond ik dit erg leuk: verschillende boekenbloggers die met zijn allen een boek lezen en dat bespreken. Je ziet dat al die mensen verschillende dingen opvallen en daarover schrijven. Het boek zelf vond ik hier en daar toch wel wat langdradig, zeker deel 3. Bloggen over elk deel was lastig, bleek bij deel 3, ik was op vakantie, het lukte niet, en deel 3 en 4 heb ik toen samengevoegd. Dat bleek voor meer bloggers zo te zijn, want van de vijftien van het begin zijn er geloof ik vijf overgebleven. Bloggen over zo’n dik boek in etappes: het blijkt moeilijk te zijn zonder spoilers. Voordeel: ruimte voor mooie citaten en vergelijkingen tussen vertalingen, want ik had op een gegeven moment twee Nederlandse vertalingen en één Engelse vertalingen. Neemt niet wel dat ik achteraf wel enigszins jaloers ben op de mensen die ervoor kozen het bij één bespreking te houden, zoals Niek. En 1000 plus pagina’s? Aan het eind is het toch heel veel.

Mijn besprekingen van dit boek zijn te vinden onder één tag op mijn blog: Anna Karenina.

Dit is alweer deel 6 van de Anna Karenina leesactie. Ik heb deel 6 in de editie van Hans Boland gelezen en ik moet zeggen, dat was een prettige ervaring. Wel heb ik af en toe zitten bladeren in de Huismans editie en in de Engelse editie, al was het maar om de verschillen in de vertalingen te bekijken.

De zomer

Deel 6 begint met een typische zomer op een Russisch landgoed, namelijk dat van Ljovin en Kitty. Dolly en de kinderen zijn er, de moeder van Kitty en Koznysjev, de halfbroer van Ljovin. Ook de vriendin van Kitty, Varinka, is aanwezig. Een nieuwe gast, Vasinka Veslovski zorgt voor jaloezie bij Ljovin, hij is er van overtuigd dat de man achter Kitty aanzit. Na wat strubbelingen, onder andere het onhandig gedrag van Vasinka bij een jachtpartij, wordt hij eruit gezet.
Koznysjev en Varinka vinden elkaar aardig, dat is wel duidelijk, maar tot een huwelijksaanzoek komt het niet. En dit is ook de enige gelegenheid dat deze twee bij elkaar worden geplaatst. Was er verder geen ruimte meer in het verhaal? En het is zo’n prachtige beschrijving van Varinka “die juist op dat moment in haar gele kleedje met de mand vol paddestoelen aan haar arm bijna zwevend voor een oude berkenstam langs liep, tot één wondermooi schilderij vervloeiend met de achtergrond van akkerland vol rijpende haver, badend in de schuine zonnestralen, tot aan de horizon, waar het oude woud versmolt met de diepblauwe lucht?” (p. 699-700).

Anna

Dolly maakt een uitstapje naar Anna die samen met Vronski en hun dochter op het landgoed van Vronski wonen. Anna lijkt volmaakt gelukkig. Het verschil tussen beide vrouwen, Anna die zich drie keer per dag kan verkleden, Dolly die haar eigen kleding repareert, is groot. Vronski begint tegen Dolly over de scheiding waar Karenin nog niet mee heeft ingestemd en vraagt Dolly Anna over te halen een brief te schrijven naar Karenin. Maar Anna wil zich niet vernederen. Het gaat om stand. In Petersburg werd ze niet goed behandeld, ze ziet dat niet goed komen. Dolly vraagt Anna te begrijpen waarom Vronski de scheiding wil, vanwege hun dochter die hij wil erkennen en vanwege kinderen die nog komen. En hier zit iets in de vertaling, want Anna zegt dat er geen andere kinderen komen en waarom wordt niet genoemd, maar evenmin in de andere twee versies. Volgens Boland is abortus uitgesloten (p. 786). En dan is er nog het probleem van Serjozja en Vronski. “Het zijn de enige twee schepsels waarvan ik hou, en ze sluiten elkaar uit. Ik kan ze niet samenbrengen, al is dat wat ik nodig heb. Verder niets. En als het niet lukt, dan maakt de rest niet meer uit. Helemaal niets. Op een gegeven moment komt er een eind aan, hoe dan ook.” (p. 791) Ondertussen kan Vronski gaan en staan waar hij wil, zij niet. Dat maakt het leven moeilijker voor hen, omdat Anna afhankelijk van hem is en het zorgt voor strubbelingen en ruzies. Meer en meer komt het voor dat Vronski met een koude blik naar Anna kijkt en ze is bang dat hun liefde verdwijnt. Uiteindelijk zorgt de verslechterde relatie tussen hen er indirect voor dat Anna een brief aan haar man schrijft en ze naar Moskou verhuizen.

Mijn besprekingen van dit boek zijn te vinden onder één tag op mijn blog: Anna Karenina.

Ik loop wat achter, de deadline voor deel 5 is al overschreden, maar mijn afgelopen week was druk en ik kwam niet echt aan lezen toe. Dit weekend lukte het wel en wat heb ik me geamuseerd. Na de Anna Karenina van Huismans en Pevear/Volokhonsky ben ik toch Boland gaan lezen en dat is een ontspannen vertaling. Bij Huismans lees je toch de zestiger jaren taal. Ondanks mijn ervaring met Engels lezen was die Engelse vertaling af en toe lastig. Dit vijfde deel draait om Ljovin en Kitty, en om Anna en Vronsky.

Ljovin en Kitty

De twee lovebirds trouwen in dit deel en dat is een amusante gebeurtenis. Niet alleen door het eeuwige getwijfel van Ljovin, want houdt Kitty wel echt van hem? Maar ook door het onhandige gedoe tijdens de bruiloft. De oude dienaar die wel een rokkostuum voor Ljovin bewaart maar totaal vergeet een schoon overhemd achter te houden uit alle ingepakte kleding. Het rommelen met de ringen tijdens de dienst. Het zorgde ervoor dat ik hardop zat te lachen tijdens het lezen. Ook het twijfelen van Ljovin over religie komt ter sprake. “Geloven kon hij niet, maar tegelijkertijd was hij er niet geheel van overtuigd dat het allemaal onjuist was wat de godsdienst wou.” (p. 549) Vragen van de priester over wat hij zal doen met de godsdienstige opvoeding van zijn toekomstige kinderen legt hij naast zich neer. Tijd genoeg om daarover te denken als de kinderen er zijn.
De twee hebben een typisch begin van een huwelijk, mensen die elkaar denken te kennen en elkaar leren kennen door kleine meningsverschillen, ruzietjes en eindelijk dingen uitpraten. Maar ik denk dat het keerpunt voor Ljovin wel komt als Kitty erop staat mee te gaan naar zijn ernstig zieke broer Nikolai en deze verzorgt tot zijn dood. We verlaten de twee met het blijde bericht van Kitty’s zwangerschap.

Anna en Vronsky

Zij reizen rond in Europa en Vronsky verveelt zich. Hij heeft zijn militaire carrière opgegeven en is zich ervan bewust dat hij rondreist met een vrouw die nog steeds getrouwd is met een ander. Het is een twijfelachtige, voor niemand duidelijke relatie (p. 581) die ze bewust verborgen houden voor anderen. Het is wat meten met twee maten. Vronski wordt nog wel geaccepteerd, maar zijn familie bijvoorbeeld accepteert Anna absoluut niet. Anna voelt zich de eerste tijd “onvergeeflijk gelukkig en vol levensvreugde.” (p. 578) Ze is zich er wel van doordrongen dat wat ze heeft gedaan slecht is en dat ze daar eigenlijk voor moet lijden. “Maar hoe oprecht haar verlangen om te lijden ook was, het kwam er niet van.” (p. 579) Ondertussen in Petersburg vertelt Karenin zijn zoon Serjozja dat zijn moeder dood is. Gravin Lidia Ivanovna ontfermt zich over de onbestorven weduwnaar en zijn zoon. Karenin is eigenlijk een eenzame man. Familie heeft hij niet. Vrienden nauwelijks. Hij had een band met Anna die “de behoefte aan diepere contacten met andere mensen definitief overbodig [had] gemaakt.” (p. 632) Anna en Vronski keren terug naar Petersburg waar Anna haar zoon wil zien. Karenin weigert maar ze dringt het huis binnen op de verjaardag van haar zoon. Ze is daarna compleet uit haar evenwicht en provoceert de complete beau monde van Petersburg door in het openbaar te verschijnen bij een operavoorstelling. Daar wordt ze uitgescholden. Vronski kan haar niet tegenhouden, Anna is boos op hem. Hierna vertrekken ze naar het platteland.

Gevoelens (2)

Want ik heb het er al eerder over gehad, namelijk in het tweede deel van mijn Anna-besprekingen. Mannen die zo zakelijk kunnen zijn, maar wat me toch wel opviel in dit deel is dat de mannen in dit boek compleet in verwarring kunnen zijn en bang voor de gewone dingen van het leven. Zie bijvoorbeeld Karenin na het vertrek van Anna. Ook Ljovin kan de meest vreemde gedachten hebben. Zijn gedrag na het huwelijksaanzoek is op zijn zachtst gezegd merkwaardig.

Anna Karenina / Lev Tolstoi ; vert. door Hans Boland. – Amsterdam: Athenaeum/Polak & Van Gennep, 2017. – ISBN 978-90253-0158-3

Mijn besprekingen van dit boek zijn te vinden onder één tag op mijn blog: Anna Karenina.

Door omstandigheden – ik was op vakantie – kon ik geen blog schrijven over deel 3, daarom schrijf ik er nu één voor de delen 3 en 4. Ik wilde op vakantie niet de hele dikke Huismans meenemen en kon aan een e-book versie van een Engelse vertaling komen. Dat was de vertaling van Richard Pevear en Larissa Volokhonsky, dit schijnt één van de betere Engelse vertalingen te zijn en is heel goed leesbaar. Ondertussen had ik ook nog de vertaling van Hans Boland gereserveerd bij de bibliotheek, en die kwam deze week binnen. Mooie gelegenheid de vertalingen te vergelijken. Persoonlijke handicap: het is al een tijdje geleden dat ik deel 3 en 4 gelezen heb en het kost wat moeite. Dus ditmaal weinig samenvatting in het kader van: dat hebben anderen al gedaan en veel citaten want daar had ik wel notities van gemaakt.

Deel 3

Het viel niet mee, en dat heb ik gelukkig ook gelezen bij andere bloggers, want het is een uitgebreid stuk met onder andere Lewin die diep in het landleven zit en met zijn arbeiders op het land werkt. Voor mij persoonlijk eigenlijk wel het meest oninteressante deel van het boek. Het laat wel zijn denkbeelden over arbeid zien. “Het was alles verdwenen in de zee van vreugdevolle, gemeenschappelijke arbeid. God heeft de dag, God heeft de kracht geschonken. En de dag en de krachten werden aan de arbeid gewijd en in die arbeid zelf lag de beloning. Voor wie er gewerkt werd, en welke vrucht dit werk voortbracht, dat was niet belangrijk en deed niet ter zake.” (p. 320, Huismans) En dan Karenin die geconfronteerd is met zijn vrouw die vreemd is gegaan met Wronsky. Hij denkt na over scheiding, maar ziet op tegen het schandaal dat daaruit voort kan komen. Hij komt tot de conclusie dat er maar één mogelijkheid is: “haar bij zich houden, alles voor de wereld verbergen en alle binnen zijn bereik liggende maatregelen nemen om aan de liaison een einde te maken en vooral – al wilde hij zichzelf dat niet bekennen – om haar te straffen.” (p. 328, Huismans)

Deel 4

En hier kwam ik toch wel de schattigste liefdesverklaring aller tijden tegen en dat was de scène waarin Lewin en Kitty aan de tafel zitten en daar op het groene kleed van de kaarttafel met krijt zinnen schrijven. Alleen met de beginletters van de woorden. Het is werkelijk fantastisch dat ze elkaar begrijpen. Maar ik zie die twee naast elkaar zitten en helemaal verliefd worden. De drie versies onder elkaar.

“For a long time he could not understand what she had written and kept glancing in her eyes. A darkening came over him from happiness. He simply could not pick out the words she had in mind; but in her lovely eyes shining with happiness he understood everything he needed to know! And he wrote three letters. But she was reading after his hand, and before he finished writing, she finished it herself and wrote the answer: ‘Yes.’” (Pevear/Volokhonsky, deel 4, hoofdstuk 13)

“Lange tijd kon hij niet begrijpen wat zij geschreven had en telkens weer keek hij haar aan. Het duizelde hem van geluk. Hij kon onmogelijk de woorden vinden, die zij bedoeld had, maar in haar mooie, van geluk stralende ogen las hij alles wat hij weten wilde. Hij schreef drie letters, maar hij was nog niet klaar met schrijven, toen zij het al achter zijn hand gelezen had, het zelf afmaakte en er het antwoord bij schreef: ‘Ja'” (Huismans, p. 462)

“Het duurde lang eer hij begreep wat er stond. Hij probeerde telkens het te raden door haar diep in de ogen te kijken. Hij was helemaal versuft van geluk. De woorden die ze bedoelde kon hij maar niet op een rijtje krijgen, maar in haar verrukkelijke ogen, die schitterden van geluk, stond precies te lezen wat hij moest weten. Toen schreef hij zelf vier letters neer. Maar voor hij zover was had zij het krijtje al gepakt en het antwoord opgeschreven: ja.” (Boland, p. 498)

Anna en haar kind

En laten we Anna niet vergeten, want zij bevalt van een meisje dat ook Anna wordt genoemd, maar wordt ernstig ziek. De Engelse term puerpural fever zorgde bij mij voor verwarring, maar ik bleek goed gegokt te hebben: kraamvrouwenkoorts. Het zorgt er wel voor dat Karenin naar zijn vrouw komt. Hij vergeeft zijn vrouw en stuurt Vronski weg. En zoals Lalagè al zegt in haar blog, het is een cliffhanger, want wat gaat Anna doen?

Mijn besprekingen van dit boek zijn te vinden onder één tag op mijn blog: Anna Karenina. Op de site van Lalagè, onder andere bij haar blog over deel 4, kan je de andere lezers ook vinden.

Het tweede deel van dit meesterwerk van Leo Tolstoj dat we op initiatief van boekenblogger Lalagé lezen. Leo Tolstoj heeft Anna Karenina oorspronkelijk als vervolgverhaal in een tijdschrift gepubliceerd en daaraan is het wellicht te wijten dat zeker dit tweede deel voor mij redelijk gestructureerd overkomt.

Deel 2

Dit begint met een relaas over Kitty die ziek is geworden. Het wordt niet uitgesproken wat ze heeft, maar het lijkt een combinatie van liefdesverdriet over Wronski en schaamte. Het is voor haar duidelijk dat Wronski verliefd is op Anna. Ze gaat met haar ouders naar een kuuroord in Duitsland.

Lewin

Lewin is teruggekeerd naar zijn boerderij en probeert Kitty te vergeten. Hij gaat aan het werk, wat niet gesmeerd gaat overigens. Stepan komt op bezoek bij Lewin. Hij wil onder andere zijn bos verkopen. Volgens Lewin laat hij zich bij de neus nemen en had hij zich door hem moeten laten adviseren. Stepan is zakelijk gezien niet heel slim. Stepan vertelt dat Kitty niet getrouwd is en dat ze in een kuuroord in Duitsland zit.

Anna en Wronski

Anna en Wronski ontmoeten elkaar in het uitgaansleven van Petersburg, zoveel dat er over wordt gepraat. Haar man heeft in eerste instantie nog niets in de gaten. Ze is verliefd, tot vreugde van Wronski die totaal niet nadenkt over de gevolgen. Uit het zeer omfloerste verslag in hoofdstuk 11 komt het naar voren: de twee zijn met elkaar naar bed gegaan. Geloof ik. Later komt de aap uit de mouw en vertelt ze Wronski dat ze zwanger is, hij wil dat ze haar man verlaat. Zij aarzelt vanwege haar zoon. Bij een paardenrace waar Wronski aan meedoet wordt het voor iedereen wel duidelijk, zeker voor Karenin: Anna houdt van Wronski en ze bekent haar schande aan haar man.

Kitty

Zij vertrekt met haar ouders naar een kuuroord in Duitsland en maakt daar kennis met Warenka, een jonge vrouw. Zij is de bediende van een zieke vrouw. Kitty raakt – bijna – verliefd op Warenka lijkt het. De invloed van haar vader zorgt ervoor dat ze anders over haar gevoelens gaat denken. De familie keert terug naar Rusland. Kitty is genezen.

Gevoelens

Tolstoj heeft een omfloerste, negentiende eeuwse manier om over gevoelens te praten. Naar mijn mening verwarrend, niet duidelijk te onttrekken aan de zinnen in dit boek. De vrouwen kunnen heel emotioneel zijn, de mannen zijn meer zakelijk. Ik ben in complete verwarring over de scène in het elfde hoofdstuk, gaan ze nou met elkaar naar bed of niet? En dan de gevoelens van Kitty over Warenka, Kitty lijkt verliefd, maar een lesbische liefde in het Rusland van de negentiende eeuw lijkt me niet mogelijk.

Structuur

Dit tweede deel geeft een duidelijke verdeling over de personages. Anna, Kitty, Lewin, ze krijgen allemaal eigen stukken. Dan het verhaal over de paardenrace dat eerst uit het standpunt van Wronski wordt verteld en dan uit het standpunt van Anna. Het maakt vooral de gevoelens van Anna duidelijker. Ook omdat een deel van dat verhaal ook door Karenin wordt verteld. Voor hem wordt het alsmaar duidelijker dat zijn vrouw iets aan het doen is dat zijn eer aantast. Dit deel is voor mij zeer interessant en maakt me alleen maar nieuwsgieriger naar het volgende deel. Mijn bespreking van het eerste deel vind je hier.

Op initiatief van boekblogger Lalagé doen 15 lezers mee met de actie #wijlezenanna. En dan gaat het natuurlijk om Anna Karenina van Leo Tolstoj, een boek waar net een nieuwe vertaling van verschenen is. Vertaler Hans Boland heeft zijn tanden gezet in dit meesterwerk uit 1877. Ik was eerst wat aarzelend mee te doen aan deze actie. Russische toneelstukken kan ik niet echt waarderend vanwege de traagheid die deze stukken vaak kenmerkt. In de bibliotheek kreeg ik de vertaling van Wils Huisman uit 1965 in handen en besloot het eerste hoofdstuk te lezen. Daarmee was ik toch verkocht. Afgesproken is deze leesactie in zeven delen te doen. Het boek is verdeeld in acht delen waarvan het laatste vrij kort is, de laatste twee delen worden samen besproken.

Deel 1

Deel 1 begint met de ruzie tussen vorst Stepan Arkadjewitsj Oblonski en zijn vrouw Dolly. Hij is vreemd gegaan met een gouvernante. De roman wordt opgezet, het dagelijkse leven in het Rusland van de negentiende eeuw wordt beschreven. De vorst en zijn vrouw zijn negen jaar getrouwd, hij is 34, zij 33, ze hebben zeven kinderen gekregen waarvan vijf nog in leven. Verliefd is hij niet meer op zijn vrouw. Ze is afgesloofd, verouderd en reeds lang niet meer mooi. Stepan is niet mijn lievelingspersoon.

We maken kennis met de personages

Konstantin Lewin, een landeigenaar, bevriend met Stepan, komt op bezoek. Hij wil de zuster van Dolly ten huwelijk vragen, maar Kitty wijst hem af, omdat ze verliefd is op graaf Aleksej Kirillowitsj Wronski. Wronski vindt Kitty aardig, maar het is hem volkomen ontgaan dat zij verliefd op hem is. Zonder notie te hebben van omgangsregels moedigt hij haar aan. Ondertussen is Anna Karenina, de zuster van Stepan uit Petersburg aangekomen om haar broer te helpen met het redden van zijn huwelijk. Anna heeft een man en zoon die beiden in Petersburg zijn achter gebleven. Ze ontmoet Wronski op een bal en Wronski wordt verliefd op haar. Anna raakt in grote verwarring en reist zo snel mogelijk terug naar Petersburg. Wronski reist in dezelfde trein. “Waarom ik op reis ben? […] Dat weet u, ik ben op reis gegaan om te zijn waar u bent. Ik kan niet anders.” Bij terugkomst in Petersburg blijkt dat Anna altijd een gevoel van ontevredenheid had met haar man.

De setting

Gearrangeerde huwelijken. Rijke mensen die zich aan alle kanten in de schulden hebben gestoken. Dagen die worden doorgebracht in nutteloze banen, met langdurige dure lunches. Roddels en verhalen. En mijn eerste indruk, want het boek waar ik zoveel tegenzin over had, blijkt toch reuze interessant te zijn. Het eerste deel wekt genoeg interesse om de andere zeven delen ook te lezen. En wie weet komt het nog wel eens tot dat andere meesterwerk van Tolstoj, Oorlog en vrede.

Anna Karenina / Leo Tolstoj; vert. door Wils Huisman. – 15e dr. – Amsterdam: Rainbow Pockets, 2010. ISBN 978-90-417-0863-2