De lessen
De 38-jarige Eleonora is actrice. En ze is lerares in levenskunst. Ze leert jonge mensen hoe ze zich moeten kleden, hoe ze een gesprek voeren, hoe ze naar kunst moeten kijken, hoe ze muziek, elegantie, goed eten moeten waarderen. Ze heeft drie jonge jongens als leerling gehad en dat contact werd nooit al te persoonlijk. De 18-jarige Chirù is een talentvolle conservatoriumstudent viool. Hij zuigt alles op wat Eleonora aan ervaring en kennis heeft, alles is nieuw voor hem. Chirù is ouder dan haar andere leerlingen waren. Hij lijkt op haar, dat is voor haar een reden om hem als leerling aan te nemen. Haar goede vriend Fabrizio vindt dat hij te oud is. Ze houdt van hem. “Ik had kunnen zeggen dat ik Chirù had gekozen omdat ik van hem hield, en dan was dat waar geweest: ik hield van hem vanaf het eerste moment dat ik hem had gezien op het balkonterras van het bastion; maar ik hield ook van het almachtige gevoel dat ik kreeg door het besef dat ik zo’n absolute invloed op hem uitoefende dat die geen enkele dwang nodig had.” (p. 110) De theaterconnectie is wel duidelijk in dit boek. Eleonora is actrice. In het boek wordt onder andere verteld over het stuk waarin ze speelt en de tournee die ze maakt. Ze verkeert in artistieke kringen waarover ook wordt verteld in het boek.
Wat vond ik ervan?
Het boek is een mengeling van Chirú, de lessen die Eleonora hem geeft en haar verleden. Het boek speelt zich grotendeels af op Sardinië waar ze ook haar jeugd heeft doorgebracht en die jeugd is niet bepaald gemakkelijk geweest. Murgia schakelt heel makkelijk tussen de lessen en het verleden, het heeft allemaal verband. Maar dat maakt het af en toe ook moeilijk om te volgen. Wat heeft verband en wat niet? Ik zit niet voor niets tegen het schrijven van dit blog aan te hikken. Ik heb met tussenpozen behoorlijk lang over dit boek gedaan en het was me onduidelijk waar het heen zou gaan. Dat helpt ook niet. Het wordt me wel duidelijk aan het eind dat er een reden is waarom Chirú door Fabrizio te oud wordt geacht. Het is in een situatie als die van beide hoofdpersonen heel makkelijk om de gevoelens en emoties te ver te laten gaan. Het was een mooi boek, vooral interessant vanwege het verleden van Eleonora en de lessen die ze daaruit haalt.
De lessen, Michela Murgia ; vert. uit het Italiaans door Manon Smits. – Amsterdam: Wereldbibliotheek, 2018.
Vert. van: Chirú. Turijn: Einaudi Editore s.p.a., 2015.
ISBN 978-90-284-2694-8
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.