Tag archieven: planten

Stekken: #WOT deel 23, 2022

Geplaatst op door
Beantwoorden

De varen liet luidruchtig al zijn bladeren ritselen. De planten in zijn omgeving zuchten. De varen was in twee jaar zo groot geworden dat ze moeite moesten doen voor wat ruimte. De Calathea blaatte. Hij vond dat hij aandacht nodig had, en dat was wel waar, want zijn bladeren werden wat geel. De vetplant naast de varen liet een blad vallen. Hij was zo groot geworden dat hij wel wat kon missen. “Je hebt verse aarde nodig, Calathea.” Ja, dat was de Calathea wel met hem eens.

plantjes (9)
Hier komen de stekjes vandaan

Aarde

Er was activiteit geweest met aarde. De Draecaena die op de hoek van de buffetkast stond had nieuwe aarde en was nu triomfantelijk bezig zijn bladen te spreiden. Hij had weer energie. Hij wel. Eén van de andere planten had vooral lange strengen gekregen. Dat was vermoedelijk een drakenklimop maar hij wist het zelf niet zeker. Hij was zelf wel heel tevreden over de manier waarop hij groeide. De planten hadden de twee vrouwen bezig gezien met planten en potten maar hadden begrepen dat de aarde op was. Er moest nieuwe komen. Dat was helaas te laat voor de bananenplant. Die was op de andere hoek van de buffetkast stilletjes bezig dood te gaan. De varen stuurde wat goede vibes richting bananenplant maar betwijfelde of het nog zou werken. De bananenplant had gewoon nooit een goed plekje gehad. Er waren wel meer planten gesneuveld, maar ja, geen van beide vrouwen in dit huis had echt groene vingers, dus dat was te verwachten. Maar de eigenares van het huis mocht niet klagen. Veel planten hadden het overleefd. Er waren zelfs nieuwe bijgekomen. In de vensterbank stond een Sanseveria te pronken.

Stekken

De varen keek naar de vensterbank, want daar stond een glas met stekjes. De eigenares deed zelfs haar best planten te stekken. Het kleine roze vaderplantje was uitgegroeid tot een grote wilde vaderplant en had het niet overleefd. Iets te veel uit zijn krachten gegroeid. Maar ze had stekjes geknipt en in een glas water gezet. Alle planten waren benieuwd wanneer die stekjes aarde zouden krijgen, maar dat moest natuurlijk wachten tot er nieuwe aarde zou komen. De varen zag dat er wortels aan de stekjes zaten. Hij seinde naar de olifantspoot, die plant was ook flink gegroeid de afgelopen jaren. “Psst?” De olifantspoot seinde lui terug. “Die stekjes? Wat denk je, gaat het wat worden?”
“Geef haar een kans, ik heb haar alleen met die erwtjes een stekje zien maken en dat plantje heeft best wel moeite, maar gaat nu toch ook groeien. Oh! Stil, daar is ze.”

Alle planten keken stil naar de vrouw die naar de vensterbank liep. Er ging een fluistering langs alle planten toen ze het glas met de stekjes oppakte. Verbaasd keek ze om zich heen en liep met het glas naar de keuken. Even later kwam ze terug met een potje met geplante stekjes en liep terug naar de keuken. Dat was maar goed ook. Ze had raar opgekeken van het gejuich van alle planten. Hun bladeren ruisten erop los.

Dit is het vervolg op het verhaal over de varen en zijn huisgenoten. En het is natuurlijk een #WOT, die deze week over stekken gaat.

#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.

Over een varen en zijn huisgenoten

Geplaatst op door
Beantwoorden

De varen ritselde rustig. Twee dagen was hij nu in dit nieuwe huis en het begon al te wennen. Mooie grote zonnige kamer, veel gezelschap en dat waren ook best wel grote planten. Die grote tegenover hem had nog geen woord gezegd, maar de plant om de hoek, die in de kerstbak, had al gezegd dat de grote wat eenkennig was. En de kerstbak had ook verteld dat de eigenares van het huis niet zo scheutig was met water. Eens in de twee weken liep er een andere vrouw rond die schoonmaakte en ook de planten water gaf. Maar die was al een tijdje niet geweest.

Verhuizing

De varen had de verhuizing als enigszins traumatisch ervaren. Niet alleen was hij in het plastic verpakt zodat al zijn bladeren dicht opeen zaten, maar ook zat hij in een doos met negen andere planten. Twee dagen lang! Op donderdag ingepakt en dankzij een bezorger die drie keer de weg was kwijtgeraakt, pas vrijdagmiddag laat aangekomen in het nieuwe huis. De vetplant had er bladeren van verloren, zo traumatisch was het geweest. Het kleine roze mini plantje stond ernaast en troostte hem. De Calathea kwinkeleerde, die had het naar zijn zin. Hij stond in een ouderwetse pot met zwarte en gele strepen, en vond zichzelf geweldig. Ja, hij had een naamkaartje, net als de bananenplant. Zij hadden hun identiteit, maar de rest was uit de kas gehaald en had geen naamkaartje gekregen. Ze stonden allemaal enigszins beduusd te zijn.

De oude bewoners

De varen rekte zijn bladeren. Dat waren toch Kalanchoë’s in de vensterbank? Makkelijke plantjes, konden in de zon, daarom stonden ze daar natuurlijk. Maar wel ongezellig, want zij wisten natuurlijk meer van dit huishouden. Op de kast stond een kleine broer van de grote tegenover de varen. Niet zo goed gegroeid? Te weinig in het licht gestaan. Nu stond hij wel goed. Er zat wel een bruin blad in, dat moest er wel uit. De varen ritselde ongerust. Het was maar afwachten hoe de verzorging zou worden. Te weinig water was niet goed, maar teveel water ook niet. Zeker niet voor het vetplantje dat nog stond te acclimatiseren op de tafel. Hij had vandaag nog geen blad verloren, dat was een goed teken. De varen schraapte zijn keel en vroeg aan de grote bol met lange bladeren, “Wat denk je? Krijgen we vandaag water?” De bol keek hem aan, “ik denk het niet, wij oudgedienden hebben begin van de week water gekregen, ze is er niet scheutig mee. Beetje vergeetachtig.” De beide vetplantjes in de rekje in de hoek beaamden het, maar zij vonden het niet erg. Die werkster eens in de twee weken, die voelde ook niet of ze nog water hadden. Dat was wel erg. Gelukkig gooide het vrouwtje het overtollige water er wel uit. De varen zuchtte verlicht. Dat viel mee. Toen werd het rustig in huis, want ze ging de deur uit.

plantjes (1)

Gewenning

Uren later kwam ze weer terug. Alle planten waren tot rust gekomen, het wende wel dit nieuwe huis. De oudgedienden waren benieuwd naar hun nieuwe maatjes en het geklets was niet van de lucht geweest. Maar nu was iedereen weer stil, tot ze met een gieter rond begon te lopen en alle nieuwe plantjes water ging geven. Ook haalde ze bruine bladeren weg bij alle planten. De varen ritselde tevreden met zijn bladeren en strekte zich uit. Dit zou gewoon maar eens een goed huis kunnen worden. De plant in de kerstbak stak al zijn blaadjes blij de hoogte in, want hij kreeg ook water. Dat had hij ook wel nodig, want hij zag er niet heel gezond uit. En ze begon te praten tegen haar plantjes. Uit alles bleek dat zij het ook heerlijk vond. Nieuwe plantenkindertjes, nieuwe aanwinsten waar ze goed voor zou zorgen. Natuurlijk ook uitzoeken wat ze nou waren, zodat ze de goede verzorging zou kunnen aanbieden. Het kwam allemaal goed.

De planten in dit verhaal zijn bij plantje.nl gekocht. Tien planten in een kneusjesbox, het is een verrassing wat je krijgt, maar ik geniet ervan. Klik vooral door naar de foto’s op Flickr, want daar staan ze alle tien.

Het wordt voor mij een uitdaging, deze maand, want ik heb besloten elke dag te bloggen. Voor afleiding, concentratie-oefening en gewoon voor de lol. Niet alleen op dit blog, maar ook op mijn andere blog, dat ik normaal voor sport en voeding reserveer. Dit is aflevering 26, hier kan je aflevering 25 vinden.