Tag archieven: Amerika

Zomerleeslijst, oftewel keuzestress

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik heb het wel meer gedaan, zo’n zomerleeslijst, maar zelden heb ik er zo’n keuzestress bij gehad. Deze eerste dag van de zomer is een prima dag om zo’n lijst te maken en te grasduinen door mijn vele stapels.

20200621s_zomerboeken

Fictie

Het moet gevarieerd blijven, dus Conn Iggulden, Stormbird, het eerste deel van de Wars of the Roses, staat op het lijstje. Ik ben halverwege, en het is interessant genoeg, dus die komt wel uit. Tolstoj, Oorlog en Vrede, vorig jaar in begonnen, ik ben blijven steken bij deel 3, terwijl ik het eerste en tweede deel al besproken had. Eigenlijk wil ik dus daar mee door gaan. En dan Mark Lawrence, wiens Red Sister ik met plezier gelezen heb. Grey Sister ligt op deze stapel, het vervolgdeel van de serie. En er zit een toneelstuk in deze lijst, namelijk Tantalus. Dat is op de stapel terecht gekomen toen ik me voornam toneelstukken te gaan lezen en daar gebleven. Misschien kwam dat ook wel omdat ik toen had voorgesteld het met meerdere mensen te gaan lezen en niemand dat blijkbaar een goed idee vond. Ik ga het dus maar alleen lezen. Dat is het fictiegedeelte van mijn zomerleeslijst.

Nonfictie

Stephen King, On Writing, staat al tijden in mijn Goodreads lijst en ik wil hem uitlezen. Niet alleen om die Goodreads lijst een stuk korter te krijgen, maar ook omdat ik hem interessant vond. Rutger Bregman schreef in 2019 De meeste mensen deugen, ik heb toen een recensie gelezen waardoor ik nieuwsgierig werd en ik heb het boek gekocht. Afgelopen weken kwam het boek weer in het nieuws omdat er een Engelse vertaling uitkwam. Dat is dus ook de reden dat ik het eigenlijk deze zomer wil lezen, ik ben er nog steeds nieuwsgierig naar. Charlotte Meindersma, haar #contentrecht heb ik vorig jaar al gekocht en nog steeds niet gelezen, wel is het nog steeds een actueel onderwerp. En dan mag ik haar Wetboek voor bloggers ook wel weer eens doornemen. Nog zo’n boek dat ik vorig jaar al heb gekocht en nog steeds niet heb gelezen: Super social van Elja Daae. Juist met mijn belangstelling voor social media is dit een must read, zoveel verschijnt er namelijk niet op dit gebied dat ook voor hobbyisten goed te gebruiken is. Rick Pastoor met zijn Grip heb ik erbij gezet omdat juist deze thuiswerkperiode een mooie periode voor studie en organisatie is. Onfeilbaar is het boek trouwens niet, want ik las dat Rick bekende het ook even niet meer te redden met thuiswerken en een pas geboren kind erbij. De laatste heb ik deze week op de stapel gelegd. Harvard Sitkoff, The struggle for black equality, 1954-1980. Juist met de Black Lives Matter discussie die gaande is in de VS, wilde ik dit boek herlezen. Ik heb het tijdens mijn studie geschiedenis gelezen, maar dat is ondertussen ook al bijna 25 jaar geleden. Ik mag mijn kennis wel weer oppoetsen.

Mooie voornemens

Ik zie het gebeuren met alle lijstjes die ik maak, van de helft komt niets terecht. Het is de keuzestress denk ik, want oh help, wat heb ik nog veel boeken liggen. Het verbod op boeken kopen overtreed ik regelmatig, want er komen zoveel leuke en interessante boeken uit. En jij, heb je ook een zomerleeslijst?

The Librarian van Larry Beinhart

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik ben aan The Librarian van Larry Beinhart begonnen in het kader van de maand van het vergeten boek. Lees een boek uit je eigen boekenkast dat ooit met veel enthousiasme daar in is beland en nu dus eruit komt. Met dit boek moet ik echt goed nadenken hoe dat in mijn kast is beland, maar dat ligt denk ik aan het beroep van hoofdpersoon David Goldberg die bibliothecaris is bij een universiteit.

Het verhaal

Universiteitsbibliothecaris David Goldberg gaat werken voor miljonair Alan Carston Stowe. De bedoeling is dat David het archief van Stowe gaat bewerken voor het nageslacht. Onbedoeld raakt David in de problemen doordat rechtse politici ongerust zijn over wat David zou kunnen vinden. Stowe financiert veel van hun activiteiten. Ze zijn bang dat hun vuile trucjes om ervoor te zorgen dat de Republikeinse president Augustus Winthrop Scott voor een tweede termijn wordt herkozen, naar boven komen. Scott, zoon uit een rijk Republikeins gezin heeft alles in zijn leven in zijn schoot geworpen gekregen. Hij is uit Vietnam weg gebleven door zich aan te melden voor de National Guard in tegenstelling tot zijn democratische tegenstander Anne Lynn Murphy die als verpleegkundige in Vietnam is geweest. Goldberg rolt hier per ongeluk in, weet iets, maar eigenlijk ook niets, gaat eigenlijk pas onderzoeken als hij wordt achtervolgd door de boeven en komt dan dingen te weten. En daarbij speelt de bibliotheek van Stowe een grote rol: “He [Hoagland] suddenly understood, that’s what this business about the library and a librarian was for. Who would care about the Stowe Library or even the Collected Papers of Alan Carston Stowe unless he was the Man Who Stole the Presidency? Otherwise he was nothing, just another man who’d made lots and lots of money, not even the most money, in a time when lots of men had made lots and lots of money. For all the people who sucked up to him on a daily basis, there was hardly anybody who’d remember hij a year after he died.” (p. 185) Uiteindelijk draait het rommelen met de verkiezingen allemaal om de staat Idaho, de staat waar Murphy vandaan komt. Een kleine staat met weinig stemgerechtigden waar de opkomst onwaarschijnlijk hoog is en waar de meerderheid voor Murphy stemt. Waarop het toch gunstig wordt voor Murphy, denkt de onschuldige lezer met nog zo’n honderd pagina’s te gaan.

Mijn leeservaring

Kort gezegd: het grappigste boek dat ik dit jaar heb gelezen. Het gebeurde me regelmatig dat ik in lachen uitbarstte over iets dat in het boek werd beschreven. Maar eigenlijk is het ook het meest droevige boek dat ik heb gelezen. Al in de eerste paar hoofdstukken kreeg ik de indruk dat ik dit boek op dit moment live beleef. De overeenkomsten tussen dit boek en de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 zijn wel heel groot. Ook hier een wat twijfelachtige Republikeinse kandidaat met het verschil dat Scott voor zijn tweede termijn bezig is. Zijn tegenstander is een vrouw, Anne Lynn Murphy is een voormalig verpleegster en voormalig arts die het tegen Scott opneemt. En dan ben ik ook bang dat, hoewel hier en daar overdreven, de niets ontziende moeite om de macht te veroveren redelijk waar wordt beschreven. Beinhart is goed in het beschrijven van personages met al hun merkwaardige karaktereigenschappen. Uiteindelijk is het een verhaal over helden, maar het kan ook over cynisme gaan, of over de heel kleine reden in een ver verleden waarom iemand iets zou doen. Het is een veel omvattend boek, met veel personages die ogenschijnlijk weinig met het verhaal te maken hebben, maar dat valt dan weer tegen. En waarom de ik-vorm in het boek? Het boek moet een schrijver hebben en David Goldberg geeft de reden waarom hij het boek ‘geschreven’ heeft: “And for myself. This time, this time, I was not just the keeper of the flame.” (p. 432)

Larry Beinhart

Larry Beinhart is het meest bekend als de schrijver van American Hero dat verfilmd is als Wag the Dog.

The Librarian / Larry Beinhart. – New York : Nation Books, 2004. – 432 p.
ISBN 1-56025-636-2

Covfefe: #WOT deel 23

Geplaatst op door
6

Het was stil in het grote witte gebouw. Iedereen die niet meer nodig was, was vertrokken. En zo was het ook wel naar de zin van de man met dat vreemde oranje haar en die grote teddy badjas aan. Zijn vrouw had een uur geleden gebeld vanuit New York om hem te manen op tijd naar bed te gaan. Maar ze kon het toch niet controleren, dus hier liep hij nog rond. Hij had tot zijn grote vreugde zijn telefoon weten te redden. Normaal nam zijn dochter deze mee, nu was ze het vergeten. kittensHij was er voortdurend mee bezig. Youtube kijken, alle kattenfilmpjes die hij bij zijn favorieten had gezet. Natuurlijk wel onder een verzonnen naam, stel je voor dat mensen er achter kwamen dat hij naar kattenfilmpjes keek. Instagram bekijken, waar hij eigenlijk niets liever deed dan foto’s van zichzelf bekijken. Onder dezelfde verzonnen naam gaf hij veel van die foto’s een hartje, zeker die foto’s waar hij niet zo oranje leek. Op zwart wit foto’s zag hij er eigenlijk veel knapper uit. Die zogenaamd grappige foto’s waarop zijn dassen met Photoshop waren verlengd, wilde hij eigenlijk het liefst weggooien, maar dat kon helaas niet. Bijtende commentaren achterlaten onder zijn verzonnen naam kon wel. Om weer wat vrolijker te worden na al die lelijke commentaren, keek hij ook nog even foto’s van kittens.

Twitter

De dag afsluiten deed hij het liefst met Twitter. Eerst zijn time line doorlezen met alle commentaren erbij. Hij had twee officiële accounts, maar had ook nog een geheim account. Op zijn eigen officiële account keek hij naar de tweets van zijn geliefde ochtendshow Fox and Friends. Ah, daar zag hij er één over zijn schoonzoon, die kon hij retweeten, altijd goed. De andere nieuwssites gaven zijn politiek niet goed weer. Dat wilde hij in een tweet weergeven en hij begon te typen: “Despite the constant negative press cov”. Op dat moment werd hij onderbroken door een vrouwenstem: “Vader?”. Hij schoof zijn telefoon onder een kussen en riep: “Ja kindje?”. “Ah, daar ben je.” Een jonge blonde vrouw keek om de hoek van de deur. “Ik ga naar huis, misschien heb ik geluk en wordt één van mijn kinderen nog wakker, welterusten.” “Welterusten, kindje.” Ze ging weg en hij pakte zijn telefoon weer, want wat had hij nou getypt voor hij in allerijl op het tweetknopje drukte? Toch niet zijn geheime tweetnaam? Ach nee! Ivanka had de schermbeveiliging weer gewijzigd. Hij kon niet meer tweeten!

Covfefe ~ 1) als je in slaap valt tijdens het tweeten van onzin 2) Uitroep 3) Tussenwerpsel 4) Cryptisch slotwoord van een president 5) Tweet van Trump op 31 mei 2017 6)…

Iedere donderdag publiceert @drspee een woord waar je over mee kunt bloggen, vloggen, ploggen of op een andere manier kunt meedoen. WOT betekent Write on Thursday. Het woord van deze week staat hier.

Foto: Pixabay, CC0 gebruik

#leesmarathon : twee boeken

Geplaatst op door
2

29 Juli- 4 augustus 2013, de eerste Nederlandse leesmarathon vindt plaats en ik doe mee en lees twee boeken. Ok, eentje van 95, een toneelstuk, maar dat andere boek was wel een indrukwekkend aantal pagina’s: 820.

Diana Gabaldon begon haar tijdreisserie over Claire en Jamie in 1991. De eerste roman uit de serie ‘Outlander’ was heel interessant en smaakte naar meer. Dat kregen de fans ook. In 2009 kwam het zevende deel uit, ‘An echo in the Bone’, waarvan iedereen dacht dat het de laatste in de serie was. En dat is het boek dat ik voor de leesmarathon heb gelezen.
Twee puntjes: ‘An Echo in the Bone’ is het dikste boek dat in de eerste Nederlandse leesmarathon is gelezen. Het tweede punt, het is niet het laatste boek van de serie, dat is ‘Written in my own Heart’s Blood’ dat in september 2013 zal verschijnen.
Wat is het genre? Dat is wat moeilijk te bepalen, het American Book Center in Den Haag waar ik de meeste delen heb gekocht, had het er ook moeilijk mee, de boeken hebben een hele tijd bij Science Fiction en Fantasy gestaan, zijn vervolgens verhuisd naar fictie en nu staan ze bij de romances. Het moeilijke is natuurlijk dat al die plaatsingen wel zin hadden. Het tijdreisgegeven waardoor het bij SF&F kon staan, de vakkundig opgebouwde historische roman waardoor fictie een goede plek was. En de romance tussen Claire en Jamie is belangrijk, maar dat het daardoor bij de romances geplaatst wordt, vind ik weer wat veel. Kijk daarvoor ook naar de omvang, bij de doorsnee romance hebben hij en zij na 150 tot 200 pagina’s wel elkaar ontmoet, ruzie gehad en zijn weer bij elkaar gekomen. Diana Gabaldon schrijft al zeven delen over haar hoofdpersonen met gemiddeld ongeveer 1000 pagina’s, met twee uitschieters naar ongeveer 1400 pagina’s. Mind you, dat is de paperbackversie, ‘An Echo in the Bone’ heb ik in grote paperback, vandaar dat het boek veel minder pagina’s heeft.
Het verhaal in een notendop: Claire Randall gaat kort na de Tweede Wereldoorlog voor de tweede keer op huwelijksreis naar Inverness. Daar raakt ze tijdens een wandeling per ongeluk een steen die deel uitmaakt van een eeuwenoude magische kring van stenen en wordt teruggevoerd naar het verleden, naar het Schotland van de achttiende eeuw.
Als Sassenach, een buitenstaander en Engels bovendien, wordt ze al snel het doelwit van samenzweerders die de belangen van de verschillende clans behartigen, en zo raakt ze betrokken bij de Schotse onafhankelijkheidsstrijd. Ook wordt ze verliefd op de aantrekkelijke James Fraser. Claire wordt na veel avonturen zwanger en wel teruggevoerd naar het Schotland van de twintigste eeuw waar ze haar dochter Brianna krijgt.
In de vervolgen wordt het leven van de twee uitgebreid beschreven met als achtergrond het Schotland van de achttiende eeuw en ook Amerika waar ze in de onafhankelijkheidsstrijd worden gezogen. ‘An Echo in the Bone’ speelt in het Amerika en het Schotland van 1777 en telt diverse aparte verhaallijnen, namelijk die van Claire en Jamie en Ian Murray, de neef van Jamie. Een andere verhaallijn is die van Sir John Grey, een Engelse lord wiens leven dat van Jamie heeft gekruisd in het verleden, en diens stiefzoon William. De jonge Engelse officier is een zoon van Jamie, hij weet dat niet, Jamie wel. Ook is er de verhaallijn van Brianna, dochter van Jamie, getrouwd met Roger met hun kinderen Jemmy en Mandy in het Schotland van de 20ste eeuw.
Lezenswaardig? Ja, het verhaal wordt voor een groot deel vanuit de ik-figuur van Claire verteld, maar loopt moeiteloos over naar de gezichtspunten van Jamie, Brianna, Sir John, William, Ian, Roger en zelfs naar de zoon van Brianna, Jemmy. Het smaakt elk deel weer naar meer, maar ik verlang eerlijk gezegd wel naar een afronding van het verhaal.
Vereist het historische kennis? Ja, het is wel handig hier en daar een jaartal te weten van de geschiedenis van beide landen, maar tot in detail hoef je niet alles te weten temeer daar Diana Gabaldon hier en daar de waarheid wel wat strekt en haar eigen fantasie aan personages en gebeurtenissen toevoegt. Het is amusant en interessant. Maar ga er vooral niet aan beginnen je aan de technische en filosofische achtergrond van tijdreizen te wagen. Het gegeven van het boek stelt dat je door magie in de tijd kan terug reizen naar een bepaalde tijd en plaats in het verleden. Zoals Geordi Laforge (Star Trek Next Generation) zei tijdens zo’n discussie: ‘This is precisely why time travel gives me nosebleeds’.

Volgorde boeken
‘Outlander’
‘Dragonfly in Amber’
‘Voyager’
‘Drums of Autumn’
‘The Fiery Cross’
‘A Breath of Snow and Ashes’
‘An Echo in the Bone’