Honderd-en-een keer

Twee weken geleden was het groot feest geweest als ik goed had genummerd. Ik nummer namelijk de trainingen die ik met Pedro heb en deze week kwam ik met wat verbeteringen op 101 uit. Dat is dus het aantal keren dat ik met Pedro heb getraind sinds we in Sky Health zitten. Sinds 12 mei 2017 train ik elke vrijdag met hem en het gaat nog steeds lekker. Door ziekte (bijholten ontsteking) konden we deze week pas het feestje vieren en dat viel niet mee na twee weken niets doen. Het was gewoon hard werken.

Gewicht

Ik kon het aan mijn lijf merken, ik jojo nog steeds. Al sinds ik tegen mezelf heb gezegd dat het eigenlijk omlaag moet, en dat was begin dit jaar, gaat het dus niet omlaag. Ik blijf hangen tussen de 83 en 87 kg. Mijn ideaal zit toch onder die 80 kg, maar de bezieling is er duidelijk niet, anders was het wel gelukt.

Yogavakantie

Van 29 september tot en met 6 oktober heb ik in Corfu een yogavakantie gehad. Ik zag op Instagram een advertentie van Jojamis yogavakanties en heb in een opwelling geboekt. En het was heerlijk. Corfu begin oktober heeft een heerlijke temperatuur, namelijk rond de 25 graden en twee keer per dag yoga kan je best aan wennen. Ook was er voldoende ruimte in het rooster om dingen op het eiland te bekijken. Dus ben ik onder andere in het vakantiepaleis van Sissi geweest.

20191004_183937

Training

Ik ben niet zo sportminded op het moment. Dat is niet erg, maar als je wilt afvallen is het misschien niet handig. Ik doe yoga één keer in de week, sport bij Pedro en vaak blijft het daarbij. Ik moet weer een ritme vinden. Uitdagingen zoals die plank? Lukt niet. Thuis af en toe wat doen? Lukt ook niet. Afgelopen week ben ik ziek geweest, en heb zelfs niet gefietst. Zo schiet het natuurlijk niet op. Ik laat het allemaal maar op me af komen.

Vijf jaar cijfers

Ik vierde op 1 mei mijn vijfjarig jubileum op mijn werk. En dat betekent ook een tweede jubileum, namelijk vijf jaar met een personal trainer aan het werk. Hoog tijd voor weer een cijferblog. Het is namelijk lang geleden dat ik over cijfers heb geblogd.

Personal trainer

In mei 2014 ben ik begonnen met Pedro tot 2016 toen hij bij Health City wegging. In 2016 en 2017 heb ik met Bert getraind, in totaal 16 keer. Ik heb 190 keer met Pedro getraind, in totaal waren dat 206 trainingen. Dit is trouwens niet de enige periode geweest met een personal trainer, want tien jaar geleden trainde ik met Nanda.

schoenen

Een paar cijfers

  • 2 keer in die vijf jaar ben ik op mijn verjaardag gaan sporten
  • 5: het aantal jaren dat ik nu met een personal trainer train
  • 16 keer met Bert getraind
  • 20 baantjes, dat is het minimum aantal dat ik van mezelf moet zwemmen
  • 25,1 kg zat er tussen mijn hoogste en mijn laagste gewicht
  • 60 kg, zwaarste deadlift die ik ooit heb gedaan
  • 165 kg zat er op en aan die slee die ik vooruit heb geduwd
  • 190 keer met Pedro getraind
  • 206: het aantal personal trainingen
  • 500 meter, dat is mijn opwarming op de roeimachine

Afvallen

Mijn oorspronkelijke bedoeling bij al dat trainen was vooral afvallen. Na een periode van afvallen, weer aankomen, er een tijdje geen moer om geven of ik aankwam of niet, werd het tijd vond ik. En een nieuwe baan was een mooie start voor al dat sporten. Het is me gelukt vind ik. Weliswaar lukt het me op het moment niet onder de 80 kg te komen, maar ik kan me daar niet zo druk over maken. Gaat het lukken? Zou leuk zijn, maar als het niet lukt ben ik nog even goeie vriendjes met mijn lijf. Op naar de volgende vijf jaar.

Afbeelding van Hans Braxmeier via Pixabay

Over sport, discipline en bloggen

Het bloggen zit er niet zo in op het moment. Het is een maand geleden dat ik over mijn week #veggie heb geblogd. In de tussentijd heb ik er wel over nagedacht, ben ik elke week wel een keer ermee bezig geweest en heb niets gepubliceerd. Geen discipline meer. Ik heb ook gewoon niet veel te vertellen. Dat kan gebeuren.

Trainen

Ik ben weer op de weegschaal gaan staan en dat was even schrikken, want het was 85,7 kg. Maar afvallen doe ik nog niet erg, want het was afgelopen vrijdag 83,2 kg. Ik kan de routine niet vinden. Ook met sporten kost het moeite een routine te vinden. Ik heb een paar keer de X-Core les uitgeprobeerd maar dat is het toch niet helemaal. Yoga op dinsdagavond is wel lekker. Een lijf in knopen kan daar weer lekker uit komen en ik denk dus dat ik die erin ga houden.

Die uitdaging

Daar merk ik dus ook aan dat ik nog geen routine heb. In januari heb ik heldhaftig gezegd dat ik weer een plank van twee minuten ga doen. Die poging is dus bij een poging gebleven. Geen twee minuten. Bij Pedro heb ik 1.10 gehaald vrijdag en dat was wel het hoogste. Eigenlijk wil ik hem toch wel doen en dat betekent dat ik mijn matje weer tevoorschijn haal en laat liggen. Anders gebeurt er gewoon niets. Kleine stappen, eerst die plank, wat discipline opbouwen, dan komt de rest ook wel weer.

bloggen

Bloggen

Is het erg, dat ik niet zo vaak meer blog? Welnee. Het komt in golven, ik heb andere dingen te doen en andere interesses erbij. Dat er niet elke dag een blog verschijnt is helemaal niet erg. Dat er niet iedere week eentje verschijnt is ook helemaal niet erg. Het is eigenlijk goed nieuws: gezondheidsfront: geen nieuws. Joepie!
Ik las vanochtend een stukje van blogger Elja Daae. Ik volg haar al jaren, ook in de periode dat ze dagelijks blogde, iets dat ze jaren heeft gedaan. Nu blogt ze veel minder. Ze heeft blogheimwee naar de periode waarin ze elke dag voor de vuist weg kon kletsen op haar blog. En dat krijg ik dan ook weer, terwijl ik mezelf ook voorhoud dat het zoals het nu gaat, ook prima is. Maar het gaat ook over het feit dat ik veel bloggen juist leuk vond, er lol in had. In juni en juli 2015 heb ik een paar weken lang iedere dag geblogd. Was wel erg leuk. Op mijn andere blog heb ik het er ook wel eens over gehad. Mensen zijn moeilijk.

Afbeelding van nile via Pixabay

Topfit van Henry Schut, boekbespreking

Ik ben er altijd wel nieuwsgierig naar, mensen die druk bezig met sporten: hoe doen ze dat nou? Henry Schut was zo iemand. NOS sport presentator, druk bezig met tv en radio, heeft een vrouw en drie kinderen en hij slaagt erin druk bezig te zijn met sport. En waarom? Een uitdaging, en dat spreekt mij wel aan. Hij werd uitgedaagd door Maxim Hartman om te kijken wie het fitst kon worden met alle beperkingen in beide levens. De winnaar van de challenge mag op de voorpagina van het septembernummer van 2017 van het blad Men’s Health.

De inhoud

Niet alleen trainingsschema’s en voeding. Je krijgt wel fotoseries van oefeningen voor je kiezen waarvan ik zeg, dat ga ik niet halen. Maar daar ligt dan ook wel de nadruk op, dat je een eigen schema moet kiezen, waar je jezelf lekker bij voelt. Wat hij ook deed, was deskundige hulp zoeken, hij heeft met een personal trainer getraind, waar hij zeer veel baat bij had. In de loop der jaren had hij wel wat kennis bij elkaar getraind, maar de trainer zette de puntjes op de i. Hij gaf hem trainings- en voedingsadviezen en stelde de schema’s ook voortdurend bij. Henry Schut trainde in de loop van zijn uitdaging elke dag. Elke. Dag. Kan ik dat? Natuurlijk kan ik dat. De goede vraag is, wil ik dat? Nee dus, ik heb andere dingen in mijn leven, ik vind sporten leuk, maar ook bank hangen en ik ga niet elke dag naar de sportschool. Dat hij er tijd voor had, met kleine kinderen, een vrouw en een drukke baan is een godswonder.

topfit van Henry Schut

Hee, nuttige tips

Er zaten wel nuttige tips voor de mensen die ook willen trainen (p. 179):

  • Stick to the plan: grootste valkuil: dat je denkt of jezelf wijsmaakt goed bezig te zijn, maar de teugels laat vieren en zomaar wat doet.
  • Let op je calorieën, hij merkt terecht op dat je met een goed voedingsschema winst kan halen
  • Pas je slaapritme aan: gratis extra energie met groot resultaat. Moet je alleen geen slaapproblemen hebben zoals ik.
  • Zorg voor een algehele gedragsverandering, een verzameling van de eerste drie tips en open staan voor een andere mindset, wat onder andere te maken heeft met zoiets banaals als boodschappen.
  • Ga dieper dan je deed, maar maak het niet te gek, houd de balans en train jezelf niet kapot.
  • Gebruik je gezonde verstand, dus naar je lichaam luisteren en je eetpatroon aanpassen als het even niet kan.
  • Heb plezier! Daar ben ik dus druk mee bezig.

Wat vond ik ervan?

Het is uiteindelijk een boek over iemand die een sixpack wil hebben en daar ga ik niet voor. Maar Henry Schut liet wel merken in dit boek zijn gezonde verstand nog te gebruiken. Niet tot het draadje gaan als het niet mogelijk is. Gooi er de rem op als het door wat voor reden dan ook even niet lukt. Wat overigens ook erg leuk was om te lezen, waren de interviews met zijn vrienden en zijn vrouw over hoe die omgingen met sport. Over het algemeen kon ik het boek dus prima waarderen. Leuk om te lezen, maar zijn ideaal is niet iets dat ik ga nastreven.

Henry Schut, Topfit : ook als je denkt geen tijd meer te hebben. – Houten : Spectrum, 2018. 183 p. ISBN 978-90-00-36112-0

Over batterijen en doorzetten

De accu van mijn elektrische fiets heeft het opgegeven, of de oplader, dat is nog niet duidelijk. Ik mag er morgen mee naar Rijswijk en dan gaan ze kijken wat het is.

Batterij

batterijIk had afgelopen week last van mijn eigen batterijen, die nog steeds van slag af zijn. In normale toestand – lees: niet geopereerd aan darmkanker – slaap ik wel eens slecht en red het dan makkelijk tot het einde van de week. Helaas is dat nu niet het geval en als ik dus twee, drie nachten niet goed slaap, heb ik daar meteen last van. Ik had het er met vriendin W over die een maand voor mij een operatie heeft gehad. Zij zei, zie het als een dagelijkse batterij die je met slapen oplaadt, en een reserve batterij die je aanspreekt als je moe bent, even moet doorhalen en/of een partij stress hebt. Die reserve batterij van mij is zo goed als leeg. Mijn oplader, mijn eigen lijf, mist ergens een zekeringetje. Dus die dagelijkse batterij moet elke dag opgeladen worden door goed te slapen, wat ik dus niet doe. Tel daar stress bij op die ik krijg van een cardioloog die mij doorstuurt voor een MRI van mijn hart, omdat daar iets zit wat ze niet goed kon zien en het feest is compleet. Eind november moet ik naar Bronovo voor een MRI, 5 december krijg ik hopelijk een Sint cadeautje van de cardioloog die mij gaat vertellen dat het niets bijzonders is. Ze had het bij het vorige bezoek over een operatie waar ik echt geen zin in heb.

Training

Ik pak het anders aan deze weken. Eenmaal per week ga ik er lekker tegenaan met Pedro en voor de rest plan ik twee andere dagen in voor sport. Op de dag zelf beslis ik dan wat ik doe, en meestal is dat zwemmen. Het streven is per week zo’n 100 baantjes te zwemmen. Met drie keer per week in het zwembad liggen, is dat haalbaar.

Gewicht

Ik heb besloten me gewoon niet meer te gaan wegen tot volgend jaar. Ik vond die 77,4 kg van drie maanden geleden heel mooi als eindresultaat voor 2018. Volgend jaar weer verder

Foto: Pixabay, CC0 gebruik

Over conditie en trainingen

Ik had vanochtend zwaar de pee in. Na een week verkoudheid had ik gisteren geoordeeld dat ik me goed genoeg voelde om te gaan trainen met Pedro. Die illusie was na de eerste oefening al aan gruzelementen. Deze training was een training van hijgen, hijgen, pauze nemen en weer hijgen. Het was niet leuk.

De eerste keer

Bij mijn weten is dit de eerste keer dat ik bij zo’n training ben weggegaan met een ontevreden gevoel in mijn lijf. Ik was in de veronderstelling dat mijn conditie iets beter was, maar het blijkt dat zo’n verkoudheid meteen weer afbreekt wat ik had. En dat was sowieso nog niet zo veel. Ik kan twee dingen doen, namelijk er moeilijk over gaan treuren of het gewoon accepteren.

Conditie

Vorige week kon Pedro niet en toen ben ik in Health City gaan sporten, een conditie schema dat Pedro voor me had gemaakt. Waarvan ik dus dacht, dat gaat lukken. Het ging ook wel lukken, alleen aan het eind lag ik voor pampus en was ik erg blij met het zwembad. Dat schema was ik weer van plan deze week en dat is dus niet gelukt door die verkoudheid. Een nieuwe poging staat gepland voor zondag, maar ik ga zondag eerst even kijken hoe ik me voel. Het heeft weinig zin te gaan sporten als ik me niet goed voel.

Over ritme en eerste keren

Ik heb de laatste weken aardig wat eerste keren achter de rug. De eerste keer zwemmen in een ijskoud zwembad. De eerste keer werken. De eerste keer fietsen naar mijn werk. De eerste keer trainen met Pedro waarbij ik redelijk kapot eindigde. En toch zit er verbetering in.

Ritme

Het ritme keert terug. Het oude ritme van minstens drie keer in de week in de sportschool, zwemmen, een les Body Balance pakken, training met Pedro. En ook het dagelijkse ritme. Nog geen fulltime dagen, maar halve dagen, maar wel naar het werk fietsen. Drie kwartier met mijn neus in de frisse lucht, even bijkomen van alles op het werk.

Training

ritmeVanochtend mocht ik helemaal zelf kiezen waarmee we zouden beginnen. Conditie of krachttraining. Ik koos voor conditie. En ik merkte dat ik vooruit was gegaan in de afgelopen weken. Die eerste keer lag ik na de training uit te hijgen op de mat, nu kon ik zelfs praten na de conditietraining. Squats die me de eerste keer drie dagen spierpijn opleverden, kon ik nu gewoon doen. Pedro wil ze dieper hebben en dat gaan ze dan ook. Ik squat dieper dan ooit. Ongemerkt doe ik aardig wat dingen die ik voor de operatie ook deed. En de plank was vandaag 1.03 minuut, terwijl ik in voorgaande weken niet eens de halve minuut haalde.

Gezondheid

Bezoek aan de longarts: vaag verhaal, maar voor de zekerheid word ik wel naar de oogarts en de cardioloog gestuurd, krijg ik een longfunctie test, een longfoto en een nieuwe afspraak bij de longarts.

Gewicht

Ik had me er niet echt mee bezig gehouden, de afgelopen vier maanden. Ik mocht niet afvallen voor de operatie en deed dat dus niet. Een paar weken geleden was ik toch wel nieuwsgierig en ging ik bij de sportschool weer eens op de weegschaal staan. En daar was het, schijnbaar zonder enig probleem: 77,4 kg. Eindelijk onder die ergerlijke 80 kg waar ik al jaren in zat.

Foto: Pixabay, CC0 gebruik

Over energie, trainingen en weekenden

April, en het mooie weer begint eindelijk. Even geen regen of kou. Daar krijg ik energie van.

Training

Het begon op vrijdag met de training, en ik had er zin in. De avond daarvoor had ik ook getraind maar die was niet zo lekker gegaan. Deze vrijdagtraining wel. Het ging vooral om balans en kracht oefenen en dat zorgde voor aardig wat zweet. Maar het was wel een uitzonderlijk lekkere training waar ik van heb genoten. Nooit slecht. De verschrikkelijke vliegwiel fiets, walking lunges, slee trekken, slee duwen, squats met gewichten, de vliegwiel fiets in de herhaling en pijnlijke spiertjes in mijn billen, het kon mijn humeur niet verslechteren.

Energie in overvloed

energieEn het bleef maar doorgaan. Naar huis en daar tot de ontdekking komen dat ik genoeg energie had om de was op te vouwen, de afwas te doen, nog een was in de wasmachine te gooien en ga zo maar door. De zaterdag ging hetzelfde, huis opruimen,  boodschappen, naar vriendin met nieuw huis, ’s avonds Hutkunstje, een soort Open Podium in de Kunsthut. En zondag ging het helemaal goed. De training was er lange tijd niet van gekomen, maar was nu verplicht omdat ik deze week niet zoveel tijd heb. Body Balance dus, en dat was een meer dan pittige les waarbij ik die pijnlijke spiertjes in mijn billen goed voelde.

Voornemen

Ik ga zo door, heb ik al besloten. Vanaf volgende week ga ik kijken wat ik aan mijn sportschema kan doen, omdat ik het idee heb dat ik vastloop in routine. De vrijdag blijft eerst training met Pedro en dan zwemmen. Maar op andere dagen wil ik Body Step en Body Attack weer gaan doen. En ik ga deze maand nog door met de plank, die ik gisteren eindigde op 1:06, maar in mei wil eindigen met 2 minuten. En mijn gewicht? Ga ik eind juni weer bekijken.

Foto: Pixabay, CC0 gebruik

Over een lui weekend en een plank

pasenHet ritme zit er weer in, tenminste: bijna. Ik train elke vrijdag met Pedro en probeer door de week ook te gaan. Er is een beetje de klad gekomen in de zondagtrainingen, want de meeste zondagen zit ik lekker te rommelen in huis en doe niets. Een lang weekend zoals dit afgelopen Paasweekend zou dus ideaal zijn om het ritme weer op te pakken. Dat is niet gebeurd. Eerste Paasdag mocht ik van mezelf met permissie niets doen, vandaag ben ik met het huishouden begonnen en heb op een gegeven moment het uit mijn hoofd gezet nog te gaan sporten. Het kost moeite om de deur uit te gaan, zeker als het regent.

Gewicht

Voor het eerst sinds november ben ik weer op de weegschaal gaan staan. In december bij Saintfit heb ik ook nog op de weegschaal gestaan, maar dat telt niet, want ik heb niet gekeken. Op 10 november was mijn gewicht tot mijn frustratie 81,9 kg, vrijdag was het 80,2 kg. En daar was ik niet ontevreden over. Drie maanden wel gezond eten, maar niet optimaal op de lijn letten en dan dat cijfer. Klopje op mijn schouder. En misschien over een maand een vervolg. Ik zie wel.

Die plank

Ik zeg het al vanaf november, ik ga weer aan die planktraining beginnen. Anderhalf jaar geleden kreeg ik het voor elkaar en deed ik een plank van twee minuten, sindsdien is het een paar keer gelukt, maar meer niet dan wel. Dat moet anders vind ik. Vanmiddag begin ik en kijk ik op hoeveel ik eindig. Vanaf dat punt start ik en ga ik elke dag minstens twee seconden erbij planken. Het wordt weer een officiële uitdaging. In mei moet die twee minuten een feit zijn. In de sportschool ben ik op het moment hoofdzakelijk met cardio bezig om mijn verdwenen conditie wat bij te werken. Met Pedro doe ik op vrijdag krachttraining en verdwijn ik erna naar Health City en ga daar zwemmen. Een goede tijdsbesteding die ik opvoer als mijn conditie weer wat beter is.

En die eerste plank

Ik eindigde op 1 minuut, 11 seconden. Wie doet er mee?

Foto: Pixabay, CC0 gebruik

Hardlopers, doodlopers en wandelaars

Ik had een dagje vrij genomen afgelopen donderdag. Er moesten wat dingen geregeld worden. Het leek een goed idee een dag vrij te nemen ervoor te gaan zitten en het gewoon te doen. Het is bij een idee gebleven. Donderdag ging nog, ik ben gaan sporten, en daarna… gebeurde er niets. Vrijdag ben ik gaan sporten, en daarna… gebeurde er weer niets. Zaterdag gebeurde er niets. Zondag gebeurde er niets. Ik had de afgelopen week een buitengewoon rustige week op mijn werk gehad en dat sleepte zich voort in deze vrije dagen. Het hielp ook niet bijster dat het gewoon barstens koud was, niet echt een uitnodiging om lekker naar buiten te gaan. Gevoelstemperatuur -10°, genoeg om mij onderuit te krijgen en me totaal niets te laten doen. Er zit geen energie in me.

Trainen

Vrijdagochtend was het vroeg en koud. En de training…

ik moest op een soort fiets en probeerde op zo’n manier te fietsen dat ik het drie rondjes zou volhouden. Ja, ja. Dat was dus voordat Pedro zei dat ik zo hard mogelijk moest. Fietsen tot ik 10 kcal zou halen op dat ding, en binnen een minuut, anders mocht ik voor elke seconde overtreding gewichten gaan tillen. Ik keek niet vrolijk. Hij wel. Later gebeurde dat nog een keer met een andere oefening, een figuurlijke schop om ervoor te zorgen dat ik tot het uiterste ging. Daag me uit en ik ga ervoor. Eindresultaat: je kan me opvegen. Maar wat ik voor de volgende keer zelf sporten moet onthouden: dat ik dat zelf ook moet doen. Lekker doorgaan tot het uiterste.

Waar was ik mee bezig?

Dat hardlopen, dat gaat even nog niet, maar waar ik ook voor moet zorgen is dat ik me niet doodloop en van energieloosheid in elkaar stort. Want daar lijkt het een beetje op met zo’n weekend waarin ik totaal niets uitvoer. Het is niet erg, want het is waarschijnlijk een gevolg van een winter met verkoudheden en ik ga me niet schuldig voelen. Lopen dus, iets uitvoeren op een normaal tempo, me een beetje meer uitsloven met sport. De trap naar de derde verdieping nemen op mijn werk. Fietsen is ook goed, en het is het precies het goede weer ervoor. En het wordt lente, altijd een goed ding, daar krijg ik ook energie van.