Een hele week vrij gehad, dat was lekker, en ik heb allemaal leuke dingen gedaan. Zonder meer een leuke vakantieweek. Met vrienden Catan gespeeld. Gewonnen!!!!! En dat is heel belangrijk omdat het best een strategisch spel is en ik niet zo strategisch ingesteld ben.

Vandaag

Vandaag ging het niet lekker. Vannacht sliep ik heel onrustig, ik ben meerdere keren wakker geworden, onder andere rond 6 uur en dan gaat het niet goed. Dat is gewoon te kort voor de wekker. Tel daarbij dat het regende vanochtend en mijn plan om richting kantoor Nootdorp te gaan was weg. Dus ik heb vanochtend de mail van een hele week weggewerkt en toen vond ik het genoeg. Ik heb mijn laptop afgesloten en ik ben gestopt. Ik ben benieuwd hoeveel minder ziekmeldingen er zijn van mensen die zich niet zo lekker voelen, maar zich niet ziek melden omdat ze toch al thuis zitten. Hee, morgen halen we het wel weer in.
Niks moet, niksen mag. En ik zit rustig te rommelen, Facebook spelletjes te spelen, een blog te schrijven, straks pak ik mijn boek erbij, morgen weer werk. Ik ben even buiten geweest, naar een kaart makende vriendin die een schattige kaart heeft gemaakt voor mijn nieuwste achterneefje, nu een week oud. Die gaat morgen op de post. En deze week ga ik naar kantoor, maar nu even niet. Nu mag ik niksen van mezelf, het is goed zo.

Het weer was niet zo geweldig vandaag, bleef een beetje druilerig. Maar het maakte niet uit, een vriendin zou langs komen, nog voor mijn verjaardag en we hebben eigenlijk een heel leuke middag gehad. Beiden hadden we niet veel energie, dus het was wel goed zo.

Normale zondag

Normaal zouden we dus op zo’n dag het centrum van Den Haag gaan bezichtigen, winkels binnenlopen en lekker rondkijken. Vervolgens zou er een lunch aan te pas komen met muntthee erbij, traditie. Dan nog meer winkels en het zou een leuke dag zijn. Nu, met alle coronamaatregelen hadden we dus afgesproken dat ze bij mij zou lunchen en dat we misschien een stuk zouden wandelen. Die lunch werd dus een pastasalade, heel simpel, pasta, komkommer, snoeptomaatjes, klein blikje tonijn, salade uitjes, en geitenkaas. De munt had ik ook in huis gehaald.

Vandaag

Rust, thee, filmpjes en praten, voornamelijk over corona en dergelijke. Dat we geen van beiden de maatregelen helemaal begrepen. Haar werk, mijn werk, vooruitzichten voor werk van beiden. Zij werkt in de toeristenindustrie dus dat is helemaal ingestort. Mijn werk gaat ook niet zo florissant, maar we leven nog wel. Films, we hadden geen van beiden behoefte aan spannende dingen, dus wat hebben we gekeken? Nou The lady and the Highwayman, een film die eruit ziet of er bezuinigd is op de gezichtsuitdrukkingen, maar wel ontzettend lief en leuk is. En George and the Dragon, ik mag wel graag naar James Purefoy kijken in deze film die ook wat beter is qua acteren. Het budget was ook wat hoger, want die draak zag er leuk uit.

En we hadden het over afspraken. Beiden waren we het erover eens dat die plotselinge leeg geveegde agenda zijn voordelen had. Geen verplichtingen, geen afspraken, geen – ik moet om 4 uur ergens zijn elke week – het heeft wel iets. Als je dan aan het eind weer afspraken kan maken, hoeft dat niet meer elke dag. Het nieuwe normaal vind ik nog steeds iets dat niet helemaal te verteren valt, maar het kan wel een deel van de rest van je leven worden. Het leven verandert, laat het ook ten goede zijn.

Het viel me zomaar op gisteravond. Ik deed nieuwe kaarsen in de kandelaar en bedacht ineens, het is midden mei, waarom doe ik dit nog? Er hangt een stervormige kandelaar aan de gordijnroe die ik normaal al weg zou hebben gehaald. De rode kerstloper is drie weken geleden pas van tafel gegaan. Midden maart was het kaarsengedoe nog normaal, nu mag ik het wel eens opruimen.

Tijdsbesef

Het komt er eigenlijk op neer dat ik een beetje ben blijven steken in die winterperiode. Ik ben nu zover dat ik weer onthoud welke dag het is, maar ik heb een tijd gehad, dat ik af en toe dacht, is het nou woensdag of donderdag? Niet zo vreemd natuurlijk als alle dagen zo ongeveer hetzelfde zijn. Bovendien duurt het thuis werken al 57 dagen. Vandaag wist ik precies welke dag het was. Maandag, en ik heb ervan gebruik gemaakt. Er waren verschillende dingen die ik op kantoor moest doen, ik ben heen en weer gefietst en heb er ook een tijdje zitten werken.

Winterjas

In maart had ik hem nog gedragen, die winterjas. En toen mocht hij in de kast blijven hangen, want ik hoefde niet meer dagelijks heen en weer te fietsen. Drie weken geleden heb ik hem opgeborgen. Hij was de hele tijd blijven hangen, want wanneer heb je nou een jas nodig als je niet naar buiten gaat. Ik ging naar het Zuiderpark in sportkleding en dat was wel fris, maar om die winterjas nou aan te trekken.

Kaarsen

Ik heb het nu maar opgeruimd, die kandelaars en kaarsen. Het is goed, ze mogen van het najaar weer op tafel.

Heb ik meer energie? Nou nee, eigenlijk niet. Het helpt niet dat ik op het moment weer de neiging heb tot diep in de nacht Star Trek Voyager te bingen. Leuke serie, maar op een wakker moment is die serie nog leuker. Om half drie ben ik naar bed gegaan, omdat ik toen op de bank in slaap viel. En wat gebeurt er dan overdag? Juist ja, het is nu 15.20 en ik zit op een ongelooflijke manier te geeuwen. Sport heb ik uitgesteld tot morgenochtend en vandaag gebeurt er niets meer. Conclusie: laat naar bed gaan doet niets goeds voor mijn energieniveau.

Ga ik het beter doen?

Moet ik even gaan verwijzen naar al die stukken over goede voornemens? Het blijft een beetje vallen en opstaan. En ook een beetje een vicieuze cirkel. Waar krijg ik energie van? Van bewegen. Wat kan ik nu weinig doen? Bewegen. Het is fijn natuurlijk dat ik geen twee uur reistijd meer heb per dag, maar het punt was wel dat die reistijd fijn is om jezelf over te schakelen naar een andere situatie, namelijk je werkplek of je thuisplek. Op je werk ben je aan het werk en thuis ben je thuis. Dat klinkt heel simplistisch, maar ik denk niet dat ik de enige ben die af en toe moeite heeft aan het werk te gaan, juist omdat die laptop thuis op mijn eettafel staat, in plaats van in het kantoor in Nootdorp op een bureau. En er zit niets anders op dan het gewoon te accepteren, omdat die thuiswerksituatie tot 20 mei gaat duren. In de afgelopen weken ben ik één keer naar het kantoor gegaan, en dat was wel lekker. En is misschien ook wel voor herhaling vatbaar.