Tag archieven: amateurtoneel

Twee nieuwe boeken voor theater in romans

Geplaatst op door
Beantwoorden

Tussendoor wat aanvullingen voor mijn lijst van theater in romans. Want hoe kon ik hem vergeten: het boek van Jan van der Mast, Mijn Hamlet! Ik heb hem zelf nog besproken in Haghespieghel. Het is het uitermate grappige verhaal over een Delftse amateurtoneelgroep die voor een jubileum zich inlaat met de Poolse regisseur Malinowski. Deze wil Hamlet met de groep gaan spelen en voor de rol van Hamlet mag de kleinzoon van één van de leden zich gaan klaarmaken. Hoe een vrijblijvende hobby als toneelspelen kan uitmonden in een tragedie.

Verder las ik in een heel oude Haghespel in een column van Jim Keulemans over een roman van Harry Mulisch: Hoogste Tijd, hetgeen over een toneelgroep gaat die een stuk instudeert. De 78-jarige acteur Uli Bouwmeester, een man met een oorlogsverleden gaat een rol hierin spelen.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Ztzoy met Medea

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ztzoy uit Zutphen. Hoe spreek je dat nou uit? Denk dat ze er zelf ook problemen mee hebben. Deze Zutphense groep was op bezoek in Den Haag. De voorstelling was de Medea van Euripides in de vertaling van Pé Hawinkels. Deze vertaling werd binnen een hedendaagse raamvertelling geplaatst die qua stijl losjes gebaseerd is op de Medea-monoloog van Dario Fo. De kern van het verhaal: wie was Medea en waarom heeft iedereen zo de pest aan haar? Ik heb er nog een recensie van gemaakt, in het kader van 10 tot 10, de cultuurmanifestatie van het Centrum voor Amateurkunst en het Cultuurpunt, blijkt dat ze erin gezet zijn door de organisatie. Els van het CvA wist er ook al niets van. Ja, goed gedaan hoor.

De recensie in Haghespel

Van tien maart tot tien april 2004 trekt een stoet aan culturele activiteiten door Den Haag. De manifestatie van tien tot tien wordt georganiseerd door Cultuurpuntdenhaag.nl om deze site een gezicht te geven. Qua toneel werd op zaterdag 13 maart het startschot gegeven met de voorstelling Medea van toneelgroep Ztzoy uit Zutphen. Het was voor Ztzoy de eerste keer in Den Haag, hoewel regisseur Eric Ribberink wel uit deze contreien komt.

Wie was Medea en waarom heeft iedereen zo de pest aan haar? De opening van de flyer en tevens de opening van de voorstelling. De voorstelling was de Medea van Euripides in de vertaling van Pé Hawinkels. Deze vertaling werd binnen een hedendaagse raamvertelling geplaatst die qua stijl losjes gebaseerd is op de Medea-monoloog van Dario Fo. Twee acteurs, Prince Heyliger en Francis Stam leggen in die raamvertelling uit wat er gebeurt met Medea. Prince Heyliger trad later ook op als Kreon, Jason en Aegeus. De voorstelling was mooi, in het begin was het even wennen aan de woordenvloed, eenmaal daaraan gewend was het een fascinerend verhaal dat goed werd gespeeld.

Medea werd gespeeld door twee actrices, namelijk Annemiek Bozua die rustig en vaardig de rol speelde en Francis Stam die het alter ego van Medea uitbeeldde en in al haar boosheid liet zien wat in het hoofd van deze figuur moet hebben gespeeld. De actrice die deze rol speelde deed dat voortreffelijk. Daarnaast speelde Els Standaert de rol van een vrouw. Zij legde veel van het verhaal uit.

Het decor was sober, drie lange doeken die vanaf het plafond omlaag hingen, een metalen emmer en een bankje, opgebouwd uit twee metalen emmers en een bekleedde plank. De acteurs waren allen gekleed in hetzelfde beige kostuum, een driekwart broek en shirt. De verschillen in rollen werd uitgebeeld door verschillende vesten. Er werd blootsvoets gespeeld. Al met al vond ik het persoonlijk een goede toneelopening van deze amateurkunstmanifestatie.

Open Podium in De Poort

Geplaatst op door
Beantwoorden

Er was weer een Open Podium in de Poort. Het was ditmaal een cabaret avond, van de zes artiesten waren vijf cabaretiers. En er was een dichter, reuze interessant, ahum.
Niet mijn avond, moest wel een verslag schrijven en foto’s maken, heb ik gedaan, geen probleem. Maar ik heb betere avonden beleefd bij het Open Podium.
Cabaretiers: John Brukx, Cristian Pielich, Jeroen Pater, Hilde ter Laak, Norma de Jong.
Dichter: Adriaan Gaillard.

De recensie in Haghespel: Cabaret, cabaret, cabaret, Open Podium 17 oktober 2003

De titel zegt al voldoende, dit Open Podium was gevuld met cabaret, waaronder een oude bekende, namelijk de presentator. John Brukx is al diverse malen in de Poort geweest, maar nog niet eerder als presentator. Hij wijt zich zeer bekwaam van beide taken. Tegenwoordig zingt hij ook, maar dat gaat hem nog niet helemaal goed af. Hij vergeet delen van de tekst. Toch is het beter dan vorige keren. Hij is overigens expressiever en beweegt meer.

De volgende artiest is Adriaan Gaillard, een dichter die op de piano begeleid wordt door Frank Hartkamp. Ik moet heel eerlijk zijn, dit onderdeel vond ik ronduit saai. Er is niet zoveel aan een dichter zijn eigen gedichten te horen voorlezen. Daarna zingt Adriaan liedjes van Ramses Shaffy, waarbij ik de indruk kreeg dat hij Shaffy ook imiteert en dat lijkt mij niet de bedoeling.

De volgende artiest is Norma de Jong, zij hoort bij de groep Zessiebon, die zoals de naam al zegt uit zes personen bestaat. Norma zingt overwegend en kan dat best mooi. Ze heeft mooie teksten, jammer alleen dat het door haar wat saaie stem niet helemaal boeit.

Na de pauze is het de beurt aan Cristian Pielich. Deze dichter/cabaretier is ook al eerder geweest. Zijn programma is best wel aardig. Hij leest ook nog een paar gedichten voor.

Hilde ter Laak is ook lid van Zessiebon. Ze doet het heel aardig met haar verhandeling over waar een man aan moet voldoen om met haar te mogen omgaan. Dat is overigens niet mis. Haar volgende item gaat over het sleutelkoord, een mode-item dat niet mag ontbreken volgens haar. De man van haar dromen zal dit prachtige felblauwe ding dan ook krijgen met haar sleutels eraan. Het was wat langdradig, maar vooral het einde waarbij pianist John Lefeber de man van haar dromen bleek te zijn, was erg grappig.

De laatste was Jeroen Pater die dankzij presentator John Brukx tot de ontdekking was gekomen dat hij de enige was, waarvoor het publiek had betaald. Ik heb maar niet verteld dat ik gratis was binnengekomen. Hij was overigens erg leuk en in staat op onverwachte dingen in te spelen.

Al met al was het een aardig Open Podium, waar helaas te weinig publiek bij was, de zaal was nog niet eens half gevuld. Het volgende Open Podium zal begin volgend jaar plaats vinden.

Twee culturele gebeurtenissen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Twee culturele gebeurtenissen! Heel verschillend.
Gisteravond de voorstelling van Dogtroep in Leidse Rijn gezien en ik heb genoten. Heel wonderlijk om te zien dat een theatergroep van een ogenschijnlijk kale vlakte een geweldige voorstelling kan maken die het bekijken waard is. Technisch gezien een hoogstandje. Wat was het? De oorsprong, de geschiedenis, zoals een Romein die er tussendoor sprong, een indiaan, een meisje in het roze, een piloot die uit de grond kwam. Alles kwam uit de grond. Tot grote vreugde van heel LIA waren er ook karretjes!!! Onze oorsprong kwam ook naar voren!

En dan vanavond: TVO met Dwazen van Neil Simon. Een goede schrijver met een leuk stuk over een dorp in de Oekraïne dat zucht onder een vloek waardoor alle inwoners dom zijn. De vloek kan op twee manieren opgeheven worden: of de dochter van de dokter trouwt met de graaf of zij wordt slim binnen 24 uur. Een onderwijzer die langs komt wordt prompt verliefd op de dochter en met een slim plan lost hij de vloek op.
Ik heb me vreselijk zitten ergeren aan publiek dat te laat binnenkwam en uit de zaal liep tijdens de voorstelling, dat in de eerste plaats. Bovendien werd ik vreselijk slaperig door de warmte, maar de voorstelling was erg leuk. Best wel goed gedaan door TVO, dat toch beter wordt. Vis Comica en Inter Nos waren allebei slechter dan deze groep die een aantal veelbelovende nieuwe leden heeft. Het decor was overigens goed, maar dat is altijd met Maarten Toxopeus.

Theaternacht Naaldwijk

Geplaatst op door
Beantwoorden

Zaterdag 21 juni: Theaternacht Naaldwijk. Veel cabaret, veel muziek. Veel wel aardig, maar ook hele goeie ertussen. Topper van de nacht was voor mij Alex Agnew. Belgische Engelsman, of Engelse Belg, whatever. In ieder geval ontzettend grappig. Grof in de mond, veel ontzettend goeie geluidseffecten, en veel lol. Hij had de jury- en de publieksprijs gewonnen van het Leidse cabaretfestival. Ik weet niet of het verdiend was, want ik ken de rest niet, maar deze jongen was werkelijk geweldig.
Ook leuke muziek: High Five, een blazersensemble, hele aardige muziek. De Tunes, drie koppig gezelschap uit Rotterdam met een gitaar, een accordeon en een cello (zo’n hele grote staande gitaar) en ontzettend leuke liedjes. Er schijnt dus in Rotterdam een cabaretrestaurant Schellinx te zijn en daar spelen ze.

Vis Comica

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het is cultuur. Vooruit maar. Ben vanavond naar Vis Comica geweest. Het was niet goed, om het op zijn zachtst te zeggen. Goossen en Moossen in dozen van Nico Edelenbosch. Deze komedie was een beetje oubollig, maar had best leuk kunnen zijn. Het was het niet. Ik heb geen ene keer gelachen. De ene speler was nog slechter dan de andere, er zat geen timing in, er zat geen tekstkennis in, het was eigenlijk niks en dan ga ik nog de recensie schrijven ook.
Zucht……

De recensie in Haghespel, gezien vrijdag 20 juni 2003 in De Poort in Den Haag

Recenseren van een voorstelling is altijd wat dubbel. Je gaat in de eerste plaats naar een voorstelling om een leuke avond te hebben, maar als recensent moet je ook kritisch kijken. ‘Goossen en Moossen in dozen’ van Nico Edelenbosch is een komedie en best wel een aardig stuk, maar helaas heb ik geen enkele keer erom kunnen lachen.

De firma Goossen en Moossen in Dozen staat er bijzonder slecht voor, de laatste vijf jaar wordt alleen in rode cijfers de boekhouding bijgehouden. Toch wordt er een nieuwe secretaresse aangenomen. Eerst komt er een nogal vreemd uitgedoste dame, maar daarna wordt de goede secretaresse aangenomen. Zij blijkt bijzonder inventief te zijn en met rappe tong het bedrijf van de ondergang te kunnen redden. Amor komt om de hoek kijken. Het bedrijf blijkt voor de helft in Amerikaanse handen te zijn. Het einde is zeer verrassend voor Goossen en Moossen.

Helaas valt er wel wat aan te merken. Allereerst de leeftijden. Pas op een laat tijdstip kwam ik erachter dat de beide mannen aardig wat in leeftijd moesten verschillen terwijl de spelers van ongeveer dezelfde leeftijd waren. Meerdere spelers vielen uit hun rol omdat ze afgeleid werden door gelach uit het publiek. Dat mag niet gebeuren. De witjes door gebrek aan tekstkennis waren niet te tellen. De spelers dekten elkaar af. Er zat absoluut geen vaart in het stuk. Het decor was slecht. Een kantoor in geldgebrek hoeft niet luxe ingericht te worden, maar bureaus waren wel leuk geweest. De computer was geloofwaardiger geweest met snoeren eraan. Het publiek vond het wel leuk, getuige het gelach. Enigszins irritant was ook dat er foto’s werden genomen met flits. Had in ieder geval die flits uitgezet. De enige die een beetje leuk speelde was Peggy Beekhuis in de rol van Paula de secretaresse.

Helaas moet Vis Comica nog veel leren.