Edward Marston en Philip Gooden

Beiden serieschrijvers en toevallig nog van het zelfde genre ook.

Edward Marston

Edward Marston schrijft de Nicholas Bracewell series: Nicholas Bracewell is de hoofdpersoon van detectives, geplaatst in de tijd van Elizabeth. Hij is stagemanager van de Westfield’s Men, een theatergezelschap. De volgende titels kunnen ook op de lijst:
The Queen’s Head; The Merry Devils; The Trip to Jerusalem; The Nine Giants; The Mad Courtesan; The Silent Woman; The Roaring Boy; The Laughing Hangman; The Fair Maid of Bohemia; The Wanton Angel; The Devil’s Apprentice; The Bawdy Basket; The Vagabond Clown; The Counterfeit Crank; The Malevolent Comedy; The Princess of Denmark.

Philip Gooden

Philip Gooden schrijft de ‘Shakespearean murder mysteries’ met in de hoofdrol Nick Revill, acteur in een rondreizende groep. Ik ben nu bezig in The pale companion, maar de volgende titels kunnen er ook bij:
That Sleep of Death (2000); Death of Kings (2001); The Pale Companion (2002); Alms for Oblivion (2003); Mask of Night (2004); An Honourable Murder (2005); The Salisbury Manuscript (2008).

Edward Marston – The amoureus nightingale (2001)

Actrice en zangeres Harriet Gow wordt benijdt door elke vrouw uit het Engeland van de zeventiende eeuw, zij is de favoriet van koning Charles II. En juist zij wordt ontvoerd. Ook architect en amateurspeurder Christopher Redmayne is onder de indruk van de dame in kwestie. Hij wordt door de koning opgeroepen om haar op te sporen. In deze historische detective had het slachtoffer net zo goed een ander beroep kunnen hebben. Het ontvoerings- en vervolgens moordverhaal speelt de hoofdrol. Evengoed geeft het korte verslag over Harriet’s optreden een mooi beeld van het toneel in de zeventiende eeuw. Ook in deze tijd komen hysterische fans voor die de actrice in kwestie achtervolgen. Jaloerse collega’s zijn ook aanwezig.

Edward Marston
is tevens de schrijver van de ‘Nicholas Bracewell’ mysteries. De hoofdpersoon van deze serie is stagemanager voor Westfield’s Men, één van de belangrijkste theatergroepen uit de tijd van Elizabeth. Dat zijn nog eens zestien titels voor de lijst.

Dick Francis – Wild horses (1994)

Het hoort niet helemaal in het rijtje aangezien het theater niet de belangrijkste rol in dit boek speelt. Paarden spelen altijd de belangrijkste rol in boeken van Dick Francis en zo ook in dit boek. Thomas Lyon, een Engelse regisseur, maakt een film over een gebeurtenis die 26 jaar eerder veel stof deed opwaaien in Newmarket. Door een toeval hoort hij de stervende bekentenis van een oude paardensmid die is uitgegroeid tot journalist. De oude man bekent dat hij iemand heeft vermoord.
Thomas probeert de misdaad op te lossen en wordt daarom met de dood bedreigd.
Geen theater, wel film, het boek geeft een aardige kijk op het maken van films en heeft zelfs een superster, in dit geval niet over het paard getild.

Linda Fairstein – Death Dance (2006)

Deze roman valt eigenlijk een beetje buiten het project Theater in romans. Een prima ballerina wordt vermoord en het lijk valt toevallig wel – letterlijk – binnen het theater, de ‘Met’, maar het lijk danst en acteert niet.
Is wel leuk, smeuïg geschreven en aan te bevelen voor detective-liefhebbers. De detective in kwestie in dit boek is Alexandra Cooper die verbonden is aan het Manhattan DA’s Office. Ze lost liever moorden op dan dat ze ze berecht. Het boek is onderdeel van een serie met Alexandra Cooper in de hoofdrol. Naar aanleiding van dit boek heb ik bijna de hele serie in de kast staan. Heerlijke boeken.

Linda Fairstein – Death Dance (New York: Time-Warner Books, 2006)