Theater in romans: De toneelclub

Boeken over een amateurtoneelclub? Die wil ik altijd wel lezen. Deze titel kwam ik tegen op Goodreads en was het lezen echt wel waard.

De toneelclub

Nathalie Pagie, De toneelclub. – Amsterdam: Meulenhoff Boekerij, 2013. – 221 p.
ISBN 978-90-225-6688-2

De inhoud

Elin heeft net haar relatie verbroken met een gewelddadige partner die haar mishandelde en is naar een andere stad verhuisd. Ze wil helemaal opnieuw beginnen en haar verleden achter zich laten. Het lijkt haar aardig te lukken: ze vindt een uitdagende baan, en ze besluit haar oude liefde voor toneel nieuw leven in te blazen door zich bij een amateurtoneelclub aan te sluiten. Ze gaan het toneelstuk Medusa spelen in een nieuwe moderne setting. Maar haar spelplezier wordt behoorlijk bedorven als Sirpa zich ook bij de groep aansluit, dezelfde Sirpa die ze kent uit haar middelbare schooltijd en die haar genadeloos heeft gepest in die tijd. Elin laat zich overweldigen, zoals met alles in haar leven. En ze is, zoals Sirpa zeer juist zegt, een slachtoffer “Waarom? Zal ik dat eens zeggen? Omdat je een slachtoffer bent. Omdat je geen pit hebt, geen peper in je reet. Je bent een slappe hap en daar hou ik niet van.” (p. 111). En dat is de trigger voor Elin. Is ze een slachtoffer, ja wel degelijk, maar daar wil ze van af en ze stelt een to do lijstje op dat haar daarmee gaat helpen.

Het toneelaspect

Het is herkenbaar. Een amateurtoneelclub met heel verschillende mensen en heel verschillende ambities. Sommige mensen willen gewoon een leuke repetitieavond en een leuke voorstelling waarbij hun vrienden en familie vertellen dat ze geweldig zijn. Anderen zijn wat ambitieuzer en willen hun beste beentje voorzetten bij de regisseurs die komen kijken bij de voorstelling. Slappe lach mag, maar die serieuze regisseur gaat echt niet alles tolereren. Heel andere verwachtingen bij heel verschillende mensen.

Wat vond ik ervan?

Het leest als een trein, ik had het boek in een paar uur uit. En ik vond het op zich best wel aardig, maar het werd me een beetje teveel. Elins moeder is overheersend, best wel moeilijk en weet heel goed dat ze alles gedaan krijgt van haar dochter. De ex is niet alleen gewelddadig, maar zonder meer gek. Sirpa is een megatrut die haar nog steeds dwars zit, puur om het dwarszitten. En dan hebben we het nog niet eens gehad over haar baas John die een soort slavendrijver is en ondanks zijn getrouwde status iets teveel achter de dames aanzit. Vriendin Pascalle die eerst in Parijs zit en vervolgens haar intrek neemt in Elins huis en daar heel erg aanwezig is. Ach, en buurman Rogier met zijn leguanen is er ook nog. Had iets geschrapt denk ik dan. Het was best spannend, iets te ingenieus naar mijn zin, maar voor een debuut helemaal niet slecht. En het einde. Ach, lees het boek zelf maar om daar achter te komen, maar dat einde vond ik eigenlijk een beetje ongeloofwaardig.

Nathalie Pagie

Nathalie Pagie is thrillerschrijver en communicatieadviseur. In 2013 debuteerde ze met De toneelclub. Naast dit boek heeft ze ook een serie rond het journalistenduo Tara Linders en Diego Martinez geschreven waarvan Paradijsvogels het eerste deel is.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans: Payment in Blood

Ik ben dol op thrillers, altijd al geweest. Mijn nieuwe liefde is Elizabeth George, die ik door een vondst in een minibieb leerde kennen. Ik heb de neiging om dan vervolgens door te slaan en in no time alle boeken van zo’n schrijver er doorheen te jagen, maar dat is deze serie wel waard. Het zijn geen eenvoudige moordzaken, er komt heel wat bij kijken en daar komen dan ook nog gecompliceerde personages bij. Lynley en Havers zijn vijftien maanden na de gebeurtenissen in het eerste boek tegen wil en dank nog bij elkaar. Wie geen spoilers wil: niet doorlezen, ik moet wel iets vertellen van de inhoud.

De inhoud

Toneelschrijfster Joy Sinclair wordt dood in haar bed gevonden. Een mes door haar hals heeft een eind aan haar leven gemaakt. De moord is in Schotland gebeurd en Lynley en Havers worden erheen gestuurd. Joy was daar om haar nieuwe stuk te presenteren. Ze heeft van de producer, Lord Stinhurst, de opdracht gekregen een stuk te schrijven ter ere van de opening van zijn verbouwde theater. De onderlinge verbanden zijn groot en ingewikkeld in de groep acteurs en actrices. Irene, de zus van Joy is erbij. Joy heeft grote ruzie gehad met Irene omdat ze naar bed ging met Robert Gabriel, de man van Irene. Joy is kortstondig verloofd geweest met Alec, de zoon van Stinhurst. Alec is omgekomen bij een vliegongeluk. Rhys Davies-Jones is regisseur, alcoholist en de neef van Joy. Joanna Ellacourt is actrice en speelt regelmatig samen met Robert Gabriel, haar man David Sydeham is tevens haar agent. De moord gebeurde in een Schots kasteel dat verbouwd is tot hotel en eigendom is van de zus van Lord Stinhurst. Ingewikkeld? Welnee!
Ik heb een stamboom van gemaakt voor mezelf. Dat maakte het niet eenvoudiger, wel duidelijker.

20201028s_stamboom

Wat vond ik ervan?

Ik was bang dat dit boek me zou teleurstellen na het weergaloos goede eerste boek, maar gelukkig niet. Dit boek was ook zo goed. Verwikkelingen, nog meer verwikkelingen, een tweede moord in het kasteel. Een zelfmoord die een moord blijkt te zijn. Een aanleiding voor de moord die duidelijk lijkt te zijn, maar alsmaar onduidelijker wordt. Tussendoor Lynley die jawel – jaloers kan zijn. De tegenstelling tussen Lynley en Havers, hij een lord, zij afkomstig uit een arbeidersgezin. Juist die afkomst van Lynley is belangrijk in dit boek. Meer ga ik er niet van verraden, dat heb ik al genoeg gedaan. De toneelconnectie is natuurlijk heel duidelijk, met alle bijfiguren die hetzij acteur of actrice zijn, of iets anders doen in de toneelwereld. De hele interactie van de groep, waarvan de ene helft iets gehad heeft met de andere helft en de andere helft dat weer wil. Echt heel mooi gedaan.

Payment in Blood

Elizabeth George, Payment in Blood. Bantam, 1989. (Inspector Lynley; 2)

Elizabeth George

Elizabeth George is Amerikaans en de schrijfster van de inspecteur Lynley mysteries. De serie boeken kent 20 delen. De boeken zijn door de BBC verfilmd in een zes seizoenen tellende tv serie. A Great Deliverance, het eerste deel, is verschenen in 1988, het twintigste deel The Punishment She Deserves, in 2018. Tussendoor heeft ze ook nog andere boeken geschreven, waaronder de Whidbey Island Saga, een vierdelige Young Audult serie.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Terug naar de bibliotheek

We mogen weer. Na acht weken gesloten te zijn, mogen de bibliotheken weer open. Voor beperkte dienstverlening weliswaar, maar ze zijn weer open.

Voorraad

Al die tijd had ik tien boeken liggen en gelukkig had de bibliotheek Den Haag besloten tijdelijk de boete stop te zetten, want ze waren binnen gelopen. Nou heb ik weinig gelezen de laatste tijd. Iets te veel corona aan mijn hoofd. Niet alle boeken waren dus gelezen, maar ik heb wel nieuwe voorraad, zeer bewust gekozen.

Andy McDermott

Ik was op zoek naar Madeline Miller bij de Engelstalige boeken, maar vond haar niet. Dat gaat ook voorlopig niet lukken, want hij staat op ‘gereserveerd’. Maar bij de M kwam ik wel een hele reeks Andy McDermott tegen. Een schrijver die ik vaag kende, de achterkanten spraken me wel aan. Avontuur! Geschiedenis! Spannende dingen! Ik ben met The Secret of Excalibur naar huis gegaan. Niet het eerste deel van de serie over Nina Wilde en Eddie Chase, want die stond er niet. The Hunt for Atlantis is uitgeleend, maar ik denk wel dat ik daar achteraan ga. Ik ben op pagina 111 en ik vind het nu al leuk.

Verhalenbundel

Lang geleden had ik op een kaartje titels geschreven van verhalenbundels, want die wilde ik toch meer gaan lezen. Van die vijf titels vond ik er één: De pier stort in en andere verhalen, van Mark Haddon. Ik heb hem meegenomen omdat de eerste bladzijde me al aansprak. Ik ben benieuwd. Tips voor andere verhalenbundels zijn ook welkom.

Stephenie Meyer

Ik heb het Twilight kwartet gelezen, ik heb The Host gelezen, en deze kende ik niet: The Chemist. Meegenomen uit pure nieuwsgierigheid. Ik heb Twilight met veel plezier gelezen, maar dat was niet allemaal even goed. Dus ik ben benieuwd

Stephen King – On Writing

Oh schande, deze staat namelijk al tijden in mijn ‘Currently Reading’ lijst op Goodreads. Dat komt omdat ik hem toen uit de bibliotheek had gehaald, om de één of andere reden hem weer heb terug gebracht voor ik hem uit had en hem nooit heb teruggehaald. Terwijl het me wel fascineerde. Dus ditmaal wil ik hem uitlezen, een tijd terug had ik al een bespreking gelezen van Nanneke van Drunen, en daardoor werd ik weer nieuwsgierig. Deze vakantie wil ik één van de lessen van Stephen King doorvoeren: stop met tv kijken, lees zoveel mogelijk. Ik ben toch door Star Trek Voyager heen. En jij? Ook weer naar de bibliotheek geweest?

Deventer Boekenmarkt 2019

De eerste zondag in augustus en de boekenmarkt in Deventer lokt. Vorig jaar lukte het niet omdat ik toen volop in herstelmodus van een operatie was. Dit jaar wilde ik eigenlijk wel graag gaan. Niet omdat ik boeken nodig heb – kijkt met een schuin oog naar een ongelezen stapel – maar omdat de boekenmarkt in Deventer fijn is. Augustus, dus meestal mooi weer, hoewel ik er ook wel eens met regen heb gelopen. En het is een grote markt die zich door half Deventer door slingert. Gespecialiseerde kramen, waaronder heel veel met SF en fantasy, en goed georganiseerd. Het eerste boekje dat ik daar koop is de gids die je voor 2 euro al bij het station kan kopen.

De oogst van de boekenmarkt

Ik ging zonder titels in mijn hoofd de deur uit en kwam met dertien boeken terug, twaalf Engelstalig, één Nederlandstalig.

  • Alistair Maclean, nostalgie uit mijn jeugd, South by Java Head, die ik al in het Nederlands bleek te hebben, en River of Death, eentje die ik niet ken.
  • Mary Stewart, Thornyhold, vaag ging er een belletje rinkelen bij mij. Dat belletje was voor haar Arthurian saga, waarvan ik volgens mij het eerste deel ooit heb gelezen. Dit boek trok me aan vanwege de huiselijke omslag, de inhoud (magie) en het feit dat het boek blijkbaar nooit was open geslagen. Zo mooi was het nog.
  • Laurie R. King, Locked Rooms, had ook een mooie omslag. Wel een beetje jammer dat ik er nu pas achter kom dat het deel 8 is van een serie over Sherlock Holmes en zijn vrouw Mary Russell.
  • Arthur Hailey, Hotel, ook nostalgie. Ik vond het jaren geleden al fascinerend over de dagelijkse gang van zaken in een hotel te lezen. Het is geschreven in 1964, het jaar van mijn geboorte, het boek is gedateerd, ik niet.
  • Brian Callison, A Web of Salvage. Storm! Scheepsramp! Redders aan de horizon!
    Het bleek na lezing een thriller te zijn die zich volledig in de Middellandse zee afspeelde. Een schip dat opzettelijk de kust van Algerije invaart en het reddingsschip van onze hoofdpersoon, kapitein Peter Ross dat het schip wil bergen. Ondertussen blijft die vraag: waarom is dat schip opzettelijk de kust ingevaren? Callison’s schrijfstijl lijkt trouwens ontzettend veel op die van Alistair McLean.
  • Poul Anderson, Kruistocht in de ruimte. Poul Anderson was in zijn tijd een geweldige SF schrijver. Dit verhaal trok me aan vanwege het tijdreisgehalte. Een 14e eeuwse Engelse ridder gebruikt een plotseling uit de lucht gevallen ruimteschip om de Fransen te verslaan.
  • Marianne de Pierres, Dark Space, helaas wel deel 1 van een serie. Dat probeer ik meestal te vermijden of ik moet meteen meerdere boeken tegenkomen van die serie. Zoals bij de volgende boeken.
  • Kate Jacoby, Exiles Return en Voice of the Demon, deel 1 en 2 van de Books of Elita. De serie bestaat uit vijf delen.
  • J. Gregory Keyes, Newton’s Cannon, A Calculus of Angels, Empire of Unreason. Het zijn de eerste drie delen van de vierdelige serie Age of Unreason. Het alternatieve geschiedenisachtige trok me aan in deze serie.

Dat waren mijn aankopen. Ik heb weer voldoende leesvoer voor de komende tijd. En jullie? Hebben jullie leuke boeken gevonden? Ik hoor het graag.

Bijgewerkt op 16 december 2023, want ik had dat boek van Brian Callison gelezen.

Boeken voor mijn vader: #50books, vraag 25

De vraag van deze week is naar aanleiding van Vaderdag. De vraag zorgde voor aardig wat peinzen, want ik vond hem lastig.

Vraag 25: Met welk boek zou je je vader echt blij maken?

Ik heb mijn leesgenen van mijn vader. Hij las, ik las. Toen ik jong was ongeveer alles waar letters in stonden. Tegenwoordig is het wat meer gedoseerd en heb ik mijn voorkeuren. Toen ik me door de jeugdbibliotheek in mijn geboortedorp heen had gewerkt, mocht ik op de kaart van mijn moeder door de volwassenenafdeling heen. Ook de boekenkast van mijn vader was er helemaal voor me. Mijn vader was lid van Boek en Plaat. Het gebeurde regelmatig dat ik het boek uitzocht dat we dan beiden lazen. Er staan boeken in mijn boekenkast uit die periode. Zijn voorkeuren? Het spannende werk. Het verhalende werk. James Clavell, James Michener, Frederick Forsyth, Konsalik. Alles vertaald, want hij las geen andere talen. Nederlandse schrijvers als Toon Kortooms heb ik gelezen omdat de boeken in de boekenkast van mijn vader stonden. Louwrens Penning kreeg ik in mijn handen door mijn vader. Zijn boeken over de Boerenoorlog in Zuid-Afrika zijn nu wat gedateerd, maar toen ik ze las, vond ik ze geweldig.

Nieuw leesvoer

Op de middelbare school leerde ik Engels, en daarmee ging een nieuwe wereld voor me open. Ik was ongeveer zestien toen ik Engelse boeken begon te kopen. Dat was vooral fantasy, ik ben begonnen met David Eddings, ging door met Raymond Feist en nu staat mijn boekenkast vol met Engelstalige fantasy. Ook met detectives en thrillers ben ik overgestapt naar Engelstalig. En dat is waar ik mijn vader blij mee zou maken. Schrijvers als Dick Francis en Linda Fairstein heb ik vrijwel alleen in het Engels gelezen. Dat zijn ook schrijvers die mijn vader zou waarderen. Deze schrijvers hebben voor mij het vermogen een verhaal beeldend te maken, en personages te creëren die je meeslepen. Precies datgene waar ik mee ben opgegroeid door de boeken van mijn vader.

Maar ook een boek als De eeuw van mijn vader van Geert Mak was een boek dat mijn vader zou weten te waarderen. Dat was namelijk echt de tijd waarin mijn vader opgroeide.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Hendrik Jan heeft het overgenomen in 2016. Deze vraag staat hier.

Bepalen wat ik lees: #50books, vraag 24

In de 24ste vraag van #50books vraagt Hendrik Jan hoe ik bepaal welk boek ik lees.

Vraag 24: Hoe bepaal jij wat je leest?

Ik heb het al vaak gezegd, mijn stapel ongelezen boeken is hoog. Op de e-reader is de stapel vele MB’s dik en ik ben bezig met drie boeken tegelijk.

Stapel

Ik heb voor de gelegenheid maar alle boeken waar ik mee bezig ben of wil zijn op een stapel gelegd. Mijn e-reader ligt heel anoniem te zijn in mijn slaapkamer, die is voor ’s avonds als ik nog even iets makkelijks wil lezen.boekenstapel
Calenture en 11/22/63: ik ben in beiden bezig, maar bij beiden is het lastig om erin te komen, misschien minder handig om dan een nieuw te beginnen, maar ja. Olaf Koens: zijn boek Oorlog en Kermis heb ik gekocht omdat ik altijd met veel plezier zijn stukken in de Volkskrant las en hem nu met veel plezier op tv volg in het Midden-Oosten. Naar het theater is een boek gevuld met interviews met acteurs, leuk om af en toe een interview te lezen. Taal in 2015 heb ik tot nu in gebladerd maar wil ik nog gaan lezen. Dat heb ik gekocht uit mijn interesse naar taal. Feist ligt daar omdat ik die voor de zoveelste keer aan het herlezen ben. Jack Williamson: oeroude sf, erg grappig en achterhaald. Het boek van Jet en Beweeg! heb ik al gelezen, maar liggen er nog steeds voor de recepten en nuttige bewegingsdingen.

Ja, zal Hendrik Jan nu vragen, en hoe bepaal je nu wat je leest? Dat ligt dus helemaal aan waarin ik zin heb op het moment dat ik op een stoel kan ploffen en tijd heb om een boek te pakken.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Hendrik Jan heeft het overgenomen in 2016. Deze vraag staat hier.

Foto: van mezelf.

#50books vraag 11

#50books vraag 11: Welk boek heb je gelezen en had enorme impact maar bleek later bij herlezing anders dan je dacht?

Verslonden heb ik ze, de boeken van Alistair Maclean. Mijn vader, fervent lezer, was lid van Boek en Plaat en bestelde ze regelmatig, waarop ik ze natuurlijk ook las. Allemaal in het Nederlands trouwens, mijn vader las geen Engels. Geweldig vond ik ze. Grootse avonturen, de hoofdpersonen allemaal mannen die behoorlijk cynisch konden zijn. De wereld in gevaar, of een klein stukje wereld zoals de Golden Gate brug in San Francisco, in “The Golden Gate” uit 1976. Wonderlijk dat mensen zoveel kon overkomen en dat ook nog allemaal konden navertellen.
De beste boeken die ik van hem heb gelezen zijn beide oorlogsverhalen, “HMS Ulysses” (1955) en “South by Java Head” (1958).
Een paar maanden geleden kreeg ik “Komplot in Californië” (Goodbye California) weer in handen. Bij het wijkcentrum waar ik elke week repeteer met mijn toneelvereniging hebben ze een paar boekenkasten staan met boeken die iedereen mag lenen. Ik nam hem mee met het idee dat het de volgende week weer daar in de kast zou staan.

Alistair Maclean - Goodbye California

Het ligt hier nog. Niet doorheen te komen. Onsympatieke hoofdpersonen waar je niet voor gaat, proza waar je tenen van gaan krullen en een volslagen onwaarschijnlijke plot. Is dat nou waar ik aan verslaafd was toen ik jong was? Ik ben tot bladzijde 230 gekomen in de hoop dat er nog wat van de magie terugkwam, maar ik ben toch bang dat het volgende week weer in die kast in het wijkcentrum gezet wordt. En dan komt het echt niet in mijn Goodreadslijst terecht, zelfs al haal ik daar bij lange na niet mijn 50 boeken voor 2014. Dat was wat te optimistisch.

#50Books was een initiatief van Peter Pellenaars wat dit jaar is overgenomen door @drspee. Vraag 11 uit deze #50books-serie staat daar.

Theater in romans – The Merchant of Vengeance

Simon Hawke is schrijver van onder andere science fiction boeken, maar heeft ook ‘A Mystery of Errors’, ‘The Slaying of the Shrew’, ‘Much Ado about Murder’ en dit werk ‘The Merchant of Vengeance’ geschreven. De goede verstaander heeft maar een half woord nodig, William Shakespeare speelt de hoofdrol in deze boeken. Samen met zijn vriend Tuck Smythe lost hij in deze serie misdaden op. ‘The Merchant of Vengeance’ beschrijft het leven in Engeland in de tijd van Elizabeth I, Shakespeare schrijft niet alleen, maar is tevens acteur, ook herschrijft hij stukken van andere schrijvers. Ook andere schrijvers hebben nevenactiviteiten, zoals het schrijven van pamfletten. Pamfletten zijn in deze tijd dé manier om aan nieuws te komen. Christopher Marlowe’s ‘The Jew of Malta’ is een grote hit op het Londense toneel en Shakespeare wil de uitdaging wel aangaan om een soortgelijk stuk te schrijven, daarvoor wil hij een Jood bezoeken, puur om aan de weet te komen hoe een Jood is. Maar dat wordt lastig, want de Joden zijn 300 jaar eerder tijdens de regering van Edward I uit Engeland verbannen. Shakespeare en Smythe komen in een moordzaak terecht, Thomas Locke wordt vermoord. Thomas is een jonge kleermaker en de zoon van Charles Locke, waarvan gezegd wordt dat hij één van de leiders van het dievengilde is. Genoeg stof voor een situatie waarin de vrienden groot gevaar lopen. De afloop ga ik niet verraden, het boek zelf is een goed geschreven vertegenwoordiger van een genre waarin de grote toneelschrijver zelf een hoofdrol speelt. Jammer dat er niet meer boeken in deze zeer amusante serie zijn verschenen.

Simon Hawke – The Merchant of Vengeance (New York: Forge Books, 2003)

Theater in romans: Chantage

Peter Römer begon zijn carrière als acteur voor toneel en televisie. Daarnaast werkte hij jarenlang als televisieproducent, scenarioschrijver en regisseur. Chantage is zijn romandebuut.

De inhoud

Karina Winter is actrice, ze is veertig jaar oud, voelt in snel tempo het einde van haar carrière naderen en is op aanraden van haar therapeute aan haar memoires begonnen. Helaas gaat ze de uitgave van haar pennenvrucht niet meer meemaken want ze wordt dood op bed gevonden. Onderzoek wijst uit dat er waarschijnlijk een misdaad in het spel is. Rechercheur Hanna Vermeer mag de zaak uitzoeken. Dan blijkt dat er – zoals in elke goede detective – vele verdachten zijn, dat er chantage speelt rond het boek van Karina, en dat ogenschijnlijk niet verbonden zaken wel degelijk met elkaar te maken hebben. Römer heeft een vermakelijke detective geschreven, waarin je sympathie kan opvatten voor de hoofdpersonen, zelfs voor Karina die niet echt gunstig wordt afgeschilderd. De laatste avond van haar leven is ze ladderzat. Er wordt hier geen toneelwereld geschilderd, het boek is in de eerste plaats een detective. Wel leuk voor de insiders: Karina’s vader Willem, is ook acteur en heeft onder andere de rol van Marius in het gelijknamige stuk van Marcel Pagnol gespeeld. En wie heeft in de verfilming van dit stuk de rol van Marius gespeeld? Inderdaad, Peter Römer.

Chantage, Peter Römer. – Utrecht: De Fontein, 2012.
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Laura Resnick – Vamparazzi

Laura Resnick heeft tot nu vier romans geschreven met actrice Esther Diamond in de hoofdrol. Esther Diamond is een jonge actrice in New York die in dit deel van de serie speelt in ‘The Vampyre’, een off-Broadway cult hit in Manhattan. Het stuk is voornamelijk een hit omdat hoofdrolspeler Daemon Ravel, claimt een echte vampier te zijn. Natuurlijk wordt dat door iedereen geloofd, met als gevolg dat elke avond de acteurs zich door een menigte van fans moeten worstelen. Complicatie is dat Esther het slachtoffer wordt van Daemon die zich zo in zijn rol inleeft dat hij haar in de nek bijt. Ook wordt een toegewijde fan dood aangetroffen zonder bloed in haar lichaam hetgeen de verdenking op Daemon gooit. Esther vraagt hulp aan haar 350-jaar oude vriend, die zich met magie bezighoudt. Ook haar bijna ex-vriendje, detective Connor Lopez krijgt ermee te maken. Het boek is een mengeling van de hit van de laatste jaren, namelijk vampiers, een romance en een ouderwetse whodunnit. Zeer amusant om te lezen, niet alleen om de toneelachtergrond, maar ook om de ideeën over vampiers die bijzonder afwijken van de vampiers van Anne Rice, degene die de vampierroman groot heeft gemaakt.

Laura Resnick – Vamparazzi (New York: Daw Books, 2011)