Een kerstverhaal

Vrijdag

Met één kind op haar arm en een ander kind dat zich vastklampte aan haar hand, nam Melliandra, nakomeling en slavin van de hogepriester van Eldau, een aarzelende stap naar de vrijheid.

Julia staarde nadenkend naar haar scherm. Naast haar toetsenbord lag het blad waarin de Kerstverhalenwedstrijd werd aangekondigd. Hier moest ze iets mee kunnen, eigenlijk had ze het hele verhaal al klaar in haar hoofd. Er zat maar één obstakel tussen haar hoofd en het scherm en dat was haar broer. Ze was er helemaal niet zeker van dat Vincent toestemming zou geven dit personage te gebruiken. Hij was twee jaar bezig geweest met zijn boek en alle personages zaten diep in zijn hart, inclusief deze kleine Melliandra waar hij geen plaats voor had in zijn volgende boek. Dat had ze al gezien op het schema in zijn kamer en dat had hij zelf bevestigd. Julia had geprotesteerd, dat er meer in dat kleine meisje zat dan Vincent had geschilderd, maar hij had haar alleen maar aangekeken en gezegd dat het wel zijn kleine meisje was. Dit was het, dit bleef het.

Zaterdag

“Toe nou!”
“Juul, je moet echt niet gaan zeuren, want dan gaat er helemaal niets van komen.”
Heleen stapte midden in de discussie. Ze was wel wat gewend. Haar vriend Vincent was dol op zijn vijftienjarige zusje Julia ondanks het verschil van tien jaar, maar ze konden ook aardig bekvechten. Julia rende naar boven en gooide de deur van haar kamer hard dicht.

Ze keek Vincent aan die tegen haar zei: “Zie je nou wel”.
Ze trok haar jas uit en zei tegen hem: “Ik zie helemaal niets. Wat is er nou aan de hand? Julia appt mij dat ik haar moet komen helpen, want jij bent weer helemaal onredelijk. En ik kom hier en jullie zijn aan het bekvechten.”
Vincent stampte de huiskamer in en ging op de bank zitten. “Ze wil iets van mij en ik wil het niet geven en zij is helemaal onredelijk.”
Heleen ging naast hem zitten, “wat wil ze dan hebben?”
Vincent keek haar aan, “een personage, uit mijn boek. Voor dat kerstverhaal dat ik ook moet schrijven van Evert.”

“Oh ja, het kerstverhaal!” Heleen reageerde enthousiast, ze had het een fantastisch idee gevonden van Evert, de uitgever van het boek van Vincent. Zijn verhaal zou geplaatst worden en het tijdschrift organiseerde ook een wedstrijd waar Julia aan mee wilde doen. Vincent keek helemaal niet enthousiast. “Ik moet het over een week inleveren, ik heb alleen een thema, en dat is nog aangeleverd ook. Julia zegt dat ze het hele verhaal al in haar hoofd heeft, dat ze alleen Melliandra nodig heeft.”

Heleen zei, “maar die wilde je toch niet gebruiken in je volgende boek, dus dan kan zij dat meisje toch krijgen?”

En dat had ze niet moeten zeggen. Vincent keek boos en vertelde haar dat het niet ging gebeuren en dat als ze met zo’n oplossing kwam, ze maar gewoon weg moest gaan. En dat had Vincent dus niet moeten zeggen. Heleen keek hem alleen maar aan, stond op, trok haar jas weer aan en vertrok. Ze liet Vincent achter in de woonkamer.

Zondag

Heleen keek nadenkend naar Julia die in een regenjas gestoken voor haar deur stond.
“Mag ik binnenkomen?”
Heleen stapte opzij en liet Julia binnen. Julia liet haar jas onder de overbeladen kapstok vallen en liep meteen door naar de keuken. Heleen zette de waterkoker aan en haalde twee theeglazen uit de kast. Julia was al druk bezig een theezakje uit de theedoos te kiezen.

“Dat verhaal? Hij heeft een gegarandeerde plaatsing terwijl ik nog maar moet zien of ze mijn verhaal kiezen. Er is ruimte voor twee andere verhalen. Ik heb een deel al in mijn laptop staan en een deel kan ik niet schrijven omdat hij me Melliandra niet wil geven. En dat vind ik… niet leuk.”
Heleen keek haar grijnzend aan. Julia wilde andere woorden gebruiken, maar dat mocht niet van haar moeder.

“En wat wil je nou dat ik doe? Want ik heb geen idee waarom hij dat meisje niet aan jou wil geven terwijl hij al heeft gezegd dat hij haar niet wil gebruiken voor het volgende boek.”

“Als jij nou gewoon met hem wil praten? Hij luistert beter naar jou dan naar mij. Ik maak geen kans meer want volgens hem ben ik al in het zeurstadium.”

Heleen dacht na. Er moest meer achter zitten dan alleen geen inspiratie voor het kerstverhaal. Bovendien werkte Vincent snel en goed onder druk, dus er kon best nog wat komen.

“Okee, ik kom wel langs, alleen niet morgen, want dan ben ik de hele dag en de hele avond bezet. Oh, en dinsdag komt mijn moeder, dus het wordt woensdag. Sorry.”

Julia zuchtte, “ik heb wel geduld hoor, ik heb trouwens zelf ook geen tijd de komende dagen, hele dagen les, en ik heb dinsdag een boekbespreking van Nederlands. Ik moet het boek nog lezen.”
“Heb je het bij je?” Heleen keek Julia vragend aan.
“Ja.” Julia trok het boek uit haar tas.
“Ga lezen, ik kook wel.”
Julia sprong op en omhelsde Heleen.

kerstverhaal
Afbeelding van Lubos Houska via Pixabay

Woensdag

“Je bent er weer,” zei Vincent.
“Ja”, zei Heleen, stapte binnen, trok haar jas uit en hing die op de kapstok.
“Hallo schat”, zei de moeder van Vincent en kuste Heleen op haar wangen, “dag schat, sorry, ik moet weg.”
Vincent deed de deur achter zijn moeder dicht en liep naar de keuken. Heleen volgde hem.
“Ik weet dat Julia bij jou is geweest.” Hij keek neutraal terwijl hij dat zei. “Sorry voor wat ik zaterdag zei. Ik ben een beetje aan het stressen en dan zeg ik rotdingen. Dat moet ik afleren.”

Hij zakte neer op een van de krukken. Heleen ging tegenover hem zitten.
“Julia zei al dat je liep te stressen, maar ik begrijp het niet. Dat kerstverhaal kan je er toch zo uitgooien, zelfs met een opgelegd thema? Je hebt in een paar uur tijd prachtige dingen geschreven. Wat is het probleem?” Heleen keek hem indringend aan.
Vincent beet op zijn onderlip en keek naar de tafel. Heleen boog voorover en keek hem vragend aan. “Julia wil ook een verhaal inleveren en die heeft ook wat tijd nodig. Waarom mag ze dat personage niet gebruiken?”
“Omdatikhetooknietweet”, het klonk gesmoord, want Vincent lag nu met zijn hoofd op zijn armen. Heleen tikte op zijn hoofd, hij keek haar aan. Ze keek hem vragend aan. Hij haalde zijn handen door zijn haar. “Omdat ik het ook niet weet.”

Het kwam er ineens uitzetten. Dat hij het schrijven van het boek geweldig had gevonden. Een fantasy verhaal in boekvorm, heel anders dan de verhalen die hij in het studentenkrantje had gepubliceerd. Dat het er in een vaart was uitgekomen en hij het vier keer had moeten herschrijven na commentaar van zijn moeder, van vrienden en van een professionele redacteur. Maar dat gaf niet, want het was allemaal leuk. Toen hij met behulp van de redacteur een uitgever had gevonden die direct enthousiast was geweest, kon hij zijn geluk niet op. Alle publiciteit, de recensies, de reacties van mensen, hij vond het geweldig allemaal. En toen was Evert, zijn uitgever, begonnen over een vervolg. En daar was hij nog enthousiast over tot hij daadwerkelijk een opzet moest maken. Toen was alle inspiratie gestopt en kreeg hij een writer’s block van een kilometer voor zijn kiezen. Niets, helemaal niets, alles waar hij mee kwam, bleef steken op de twijfel of het wel goed genoeg was. Dat kerstverhaal had er ook onder te lijden, want dat deelde mee in de twijfels. Daarom wilde hij ook geen personages weggeven. Melliandra stond nu niet in het schema, maar het kon zo maar zijn dat hij haar toch nodig had. En Evert had geappt dat hij nu toch wel een eerste hoofdstuk wilde hebben dat hij ook niet had en daarom liep hij te stressen. Hij liet zijn hoofd weer op zijn armen zakken.

“Nou, dan leen je haar toch uit?”

Heleen en Vincent keken beiden verbaasd naar Julia. Vincent begreep ogenblikkelijk dat ze had staan luisteren. “Juul”, zei hij dreigend. “Sorry, maar ik hoorde Heleen komen”, zei ze, “je hoeft haar toch niet weg te geven. Je kan haar toch uitlenen? En je hoeft jouw kerstverhaal toch niet op je boek te baseren? Dat kan je toch over iets compleet anders schrijven? Maak er voor mijn part een ruimteverhaal van. Dan raak je misschien je writer’s block kwijt.”

Ze stond in de deuropening, op haar onderlip bijtend. Op dat moment leek ze zoveel op Vincent dat Heleen moest glimlachen.

Julia ging door. “Ik wil gewoon dat kerstverhaal schrijven. Kijken of ik het ook kan. Jij kan schrijven, je hebt een boek geschreven en allerlei verhalen en dat vind ik geweldig. Ik ben dol op jouw boek, ik heb het zelfs meegenomen naar school en aan de leraar Nederlands laten zien. Ik heb alleen een verhaal voor de schoolkrant geschreven. Die wedstrijd is anoniem, wat ik eigenlijk wel fijn vind, want dan weet niemand het als ik niet gekozen word. Maar Ik moet wel het verhaal kunnen schrijven wat ik in mijn hoofd heb en daar heb ik Melliandra voor nodig.”

Ze keek haar broer smekend aan. Vincent keek peinzend, Heleen en Julia zagen allebei dat hij met zijn hoofd niet meer in de keuken was. De woorden van Julia hadden duidelijk iets wakker gemaakt bij hem.

“Heb jij genoeg aan vrijdag? Want dan moet het om acht uur ‘s avonds ingeleverd zijn. Ik moet eerst wat uitproberen voor het boek en dan zie ik of ik Melliandra wil gebruiken. Dan weet ik of ik haar weggeef of uitleen.”

Het dansje dat ze in de deuropening deed, zei genoeg. Ze stuurde een kushandje naar Heleen, maakte een nieuw dansje en rende naar boven. Heleen gaf Vincent een knuffel.

Donderdag

“Vincent!” Zijn moeder deed zijn kamerdeur open en stond met een hand op haar heup in de deuropening.
“Ja mam, zet maar neer.” Geconcentreerd bleef hij doorgaan met typen.
“Ik zet helemaal niets neer. Jij komt mee naar beneden en je komt keurig aan tafel iets eten. Ik heb je vanochtend om half zes al gehoord en vervolgens ben je de hele dag je kamer niet uitgekomen. Je hebt niet eens wat gegeten.”
Verbaasd keek hij op. “Gut, is het al zo laat? Ik heb eigenlijk best wel honger ja. Nog twee minuten mam, een mailtje aan Evert met de opzet voor het nieuwe boek en mijn kerstverhaal en dan ben ik klaar.” Razendsnel typend maakte hij het mailtje af, verzond het en liep naar beneden.

Vrijdag

Julia was als eerste in de keuken, de koffie stond op een timer en was al doorgelopen. Ze had geen school vandaag, wel huiswerk voor de volgende week, maar daar wilde ze al aan beginnen. Ze smeerde een paar crackers in met smeerkaas en at die aan tafel op. Er was verder niemand dus ze vond dat ze rustig haar tijdschrift mocht lezen. Ze keek pas op toen ze een tik op haar bord hoorde. Het was een USB-stick die Vincent op haar bord had gegooid.

“Je krijgt Melliandra van me. Dit is haar persoonsbeschrijving, daar heb je misschien wat aan. Ik heb nu een opzet voor mijn boek waarin ze niet past. Ik had gisteravond al een mailtje van Evert dat hij mijn opzet prachtig vond en dat ik vooral moest gaan schrijven. En hij vond mijn kerstverhaal geweldig, heeft hardop zitten lachen.” Hij grijnsde. “Zie haar maar als een kerstcadeautje. Maak er wat moois van, ik zal voor je duimen.”

Ze draafde om de tafel heen en gaf hem een stevige knuffel en een zoen op zijn wang. Vervolgens rende ze met de stick naar boven, deed haar laptop aan en stak de USB-stick erin. Ze opende het document op de stick en haar kerstverhaal en knakte met haar vingers. Ze had er ontzettend veel zin in, ze had nog twaalf uur voor het verhaal ingeleverd moest worden en dit ging gewoon lukken. Geconcentreerd begon ze te typen.

Voor mijn andere kerstverhalen, kijk in het archief op de tag “kerstverhaal”.

Theater in romans – The Extra

Ik was behoorlijk nieuwsgierig naar dit boek, want de eerste hoofdstukken van dit boek kwamen al voor in het blad Pulp Literature waar de schrijfster redacteur van is. Dat verhaal, over twee jonge vrouwen met Hollywood dromen had ik gelezen en vond ik uitermate amusant.

Het is 1934 en Frankie en haar vriendin Connie wonen in Vancouver. Frankie werkt als onderwijzeres en is verloofd met Champ. Het is het verhaal van twee vriendinnen die eigenlijk gevangen zitten in de gemeenschap. Het wordt van hen verwacht dat ze het huishouden doen, gaan trouwen, kinderen krijgen en voor de rest niets.

Het verhaal

Frankie ontdekt een advertentie in de plaatselijke krant waarin een actrice wordt gevraagd: Talent search. Young actress to work in films. Hollywood studio production beginning May 1934. No experience required. Make yourself available at the Dominion Theatre, 65 Granville Street. 11:30 p.m. to 1:00 a.m.
Het is duidelijk, het is geen zuivere koffie, niet dat het uitmaakt voor Connie die droomt van een Hollywood carrière en naar de auditie wil.

The problem was that getting Connie to listen to reason was a feat few dared attempt, for she was certain that her future shone like a diamond, like a star, like a searchlight in the skies above Hollywood.

Frankie gaat mee om haar te beschermen. Daar blijkt dat ze niet de enigen zijn. De straat staat vol met jonge vrouwen die niets liever willen dat uit de routine stappen, in de lichten van Hollywood. Daar begint het vreemde verhaal pas goed. Allereerst komt Marietta Valdes, een beroemde filmster het gebouw uit lopen, dan komt King Samson, een producer en regisseur het gebouw uit. Hij kiest Connie uit, die als enige auditie mag doen. Frankie en Connie gaan naar binnen en vinden daar Leo, de cameraman en filmster Gilbert Howard. Dat houdt hem niet tegen ontzettend dronken te zijn. Oh, het pistool dat zo’n belangrijke rol gaat spelen in de rest van het verhaal is daar ook. Connie bevriest in de auditie met Gilbert Howard en Leo wordt het slachtoffer van het wapen dat de filmster afschiet.

The Extra

Mel Anastasiou – The Extra: a Monument Studios mystery. – Pulp Literature Press, 2022.
ISBN 978-1-988865-36-2
Disclaimer: Ik kreeg dit boek in Librarything Early Reviewers.

Dan even een citaat wat misschien nergens op slaat, maar misschien ook wel, want statistisch gezien zijn er veel dingen in dit boek die nooit voor zouden kunnen komen. Eyes shut, the movie star stretched out behind the piano and intoned Billroth’s quotation: “Statistics are like women; mirrors of purest virtue and truth, or like whores to use as one pleases.”

Het houdt de beide jonge vrouwen niet tegen, want een paar dagen later vertrekken ze naar Hollywood met de auto van Frankies vader. Statistiek: ze komen King Samson tegen die met autopech langs de weg staat. Wat zijn de kansen? Leo blijkt de zoon van King Samson te zijn en wijst hen in Hollywood de weg naar Paradise Gardens Villas op Sunset Boulevard waar ze een plek krijgen om te wonen. Het villaparkje blijkt een plek te zijn waar de ‘extras’, de figuranten wonen. Wil je vreemde figuren hebben? Nou, daar zijn ze. Wie woont naast dat park in een ander park? Gilbert Howard, dezelfde filmster die op een gegeven moment dood op de sofa in het huis van Frankie en Connie wordt aangetroffen. Eén keer raden met welk wapen hij is neergeschoten. Frankie wordt door een journaliste aangemerkt als de moordenares en besteedt de rest van het boek met zoeken naar de werkelijke dader.

De theaterconnectie

In dit geval natuurlijk de filmconnectie die wel duidelijk is in dit wereldje waar de figuranten de hoofdrol hebben. Ook is er een duidelijke weergave van de filmwereld van de jaren dertig van de twintigste eeuw. Of die geheel accuraat is weet ik niet. De filmgedragingen van Marietta Valdes en King Samson zijn ronduit excentriek te noemen.

Wat vond ik ervan?

Het verhaal in Pulp Literature vond ik dermate interessant dat ik het boek ook wilde lezen. Het boek zelf vond ik eigenlijk een beetje vreemd. Op sommige punten leek het of ik de wilde drugstrip van de hoofdpersoon zat te lezen. Op andere punten leek het of ik de beschrijving van een musical zat te lezen. La La Land kwam in mijn hoofd op tijdens de scène in het laatste hoofdstuk waar alle extra’s op stap gaan. Waarheen? Geen idee. En dat was eigenlijk ook mijn conclusie over het boek. Het hinkte heen en weer tussen een detective en een Hollywood avontuur. Amusant, maar vreemd.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Sfeervol: #WOT deel 49, 2022

Ik heb wel wat met sfeer in huis. Kerst is natuurlijk een prima periode daarvoor. Kaarsjes, lichtjes, kerstroos, kerstboom en ga zo maar door. Gordijnen dicht, verwarming aan, dikke sokken aan, ik kom die periode wel door.

Het #WOT woord van deze week is

Sfeervol = bijvoeglijk naamwoord uitspraak: sfeer-vol 1. wat aangenaam en gezellig aanvoelt ♢ het huis is sfeervol ingericht

Sfeervol

Nou is het wel zo dat ik de afgelopen twee coronajaren geen kerstboom heb opgezet. Dat had iets te maken met een volslagen gebrek aan energie en geen zin om een plek te zoeken. Mijn huis staat namelijk sinds dat eerste coronajaar vol met planten. Dus die kerstboom, daar moet ik nog even over nadenken.

2020-05-13 18.26.01
Dit is de oude tafel

Ik heb al nagedacht over het achtergedeelte van mijn woonkamer dat ook al twee jaar werkkamer is. Mijn eettafel is bureau, de eetkamerstoelen zijn opzij geschoven en er is eigenlijk geen moer aan. Vandaar ook mijn voornemen. Ik heb vanaf 23 december twee weken vrij. Dan onttakel ik scherm, laptop en alles wat er op die tafel ligt en wordt bureau weer eettafel. Stoelen erom heen, leuke, sfeervolle aankleding, en twee weken lang niet aan werk denken. Op die manier kan ik genieten van het feit dat ik een nieuwe eettafel met bijbehorende stoelen heb gekocht.

#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.

Blogkerstmis: kerstverhaal 2022

Ja, het is weer zover! Je mag een kerstverhaal schrijven!

Begin december heb ik geïnformeerd of er mensen zijn die een kerstverhaal willen schrijven. Daar kwamen enthousiaste reacties op. Vorig jaar heb ik thema’s verzonnen en daar zijn drie verhalen uitgekomen. Dit jaar heb ik thema’s waarvan er een paar van vorig jaar zijn en ik heb een paar nieuwe thema’s.

Hoe gaan we het doen?

Schrijf je verhaal en publiceer het op eerste kerstdag. Doe dat tussen 10 en 18 uur. Hou mij op de hoogte en geef de link aan mij door onder dit bericht, dan verzamel ik het in een speciaal verzamelblog. Ik ben reuze benieuwd naar jullie verhalen!

kerst
Afbeelding van Larisa Koshkina via Pixabay

Thema’s voor het kerstverhaal

Een paar zijn er van vorig jaar overgebleven, en ik heb nieuwe thema’s verzonnen.

  • Broer en zus zijn allebei niet onverdienstelijke schrijvers en hebben besloten mee te doen met de kerstverhalenwedstrijd van een tijdschrift. Maar dat levert complicaties op.
  • Jij en je partner zijn net samen en jullie hebben afgesproken dat jullie met de kerst naar een feest gaan bij familie van je partner. Iedereen op zijn kerstbest. Je partner zal eerst zijn/haar ouders ophalen, en jij krijgt het adres en zal er zelf naar toe gaan. Het duurt wel even voordat hij/zij er is. Wat is er gebeurd?
  • Je wilt een wit voetje halen bij je baas en helpt zijn vrouw met een goed doel, je verwacht een luxe diner, maar je komt bij een diner voor daklozen terecht. Maak je er wat van of ga je er stilletjes vandoor zogauw je de kans krijgt?
  • Kerst? Wat is dat? Je hebt jarenlang een baan gehad waarbij je steevast met de kerst moest werken en nu heb je een andere baan. Je partner wil van de gelegenheid gebruik maken zich helemaal uit te leven.
  • De erfenis van je oma is de doos met kerstversiersels die soms al jaren oud zijn. Je ontdekt iets in die doos dat opschudding veroorzaakt aan de kersttafel, wat is het?

Schrijf je mee?

Dit zijn de thema’s waar je uit kunt kiezen. Het verhaal zelf mag tussen de 300 en 2000 woorden tellen. Publiceer het op eerste kerstdag op je eigen blog. Op 24 december plaats ik alvast het verzamelblog en dat werk ik op eerste en tweede kerstdag bij met de linkjes die hier binnenkomen. Ik zou het erg leuk vinden als je meedoet. Laat dat vóór 20 december weten in een reactie onder dit blog.

Visualiseren: #WOT deel 35, 2022

Ik slaap slecht. Dat is al tijden zo en schijnt bij de genoegens van de overgang te horen. Bij mij is het tweeledig, ik val slecht in slaap, dat kan me af en toe uren kosten en ik word meerdere keren per nacht wakker. Het gevolg is dat ik overdag als een zombie rondloop. Toen ik twintig was had ik echt geen probleem met weinig slaap, maar nu ik de vijftig ben gepasseerd heb ik er wel een probleem mee.

Het #WOT woord van deze week is

Visualiseren: 1) Aanschouwelijk maken, 2) Uitbeelden, 3) Voorstellen

slaapkamer
Afbeelding van PIRO via Pixabay

Visualiseren

Ik heb in de loop van de jaren de nodige trucjes gebruikt om in slaap te vallen. Visualiseren helpt me. Want dan lig ik op mijn linkerzij, mijn slaapzij en visualiseer ik mijn lichaam in bed, hoofd op het kussen, mijn benen in elkaar getrokken en mijn ogen dicht. Ik ga mijn hele lichaam langs, van hoofd tot tenen. Eén hand ligt op het kussen, de andere hand ernaast. Ik concentreer me op mijn ademhaling en probeer die rustig te krijgen. Indien nodig – als mijn hoofd weer eens aanstaat – ga ik tellen, van 100 naar 0. Op die manier kan ik alleen maar aan de cijfers denken en niet aan de boodschappenlijst in mijn hoofd. Schapen tellen wil ook nog wel helpen. Meestal val ik dan wel in slaap.

Lukt het niet meteen? Dan heb ik wat warmte nodig. Of liever gezegd, mijn fantasie slaat op hol en ik visualiseer iemand erbij. Die mag tegen mijn rug kruipen, een been over mijn benen leggen en in mijn oor fluisteren dat ik echt wel kan slapen. Toen ik daarmee begon was het gewoon een anoniem iemand. Tegenwoordig mag ik graag Patrick Swayze tegen me aan visualiseren. Gewoon omdat het kan.

#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.

Theater in romans – Plain Bad Heroines

Plain Bad Heroines is een roman van 600 pagina’s over een huis, een boek, een club van fanatieke meisjes, en een film die drie meisjes samenbrengt. Het verhaal speelt in twee periodes, namelijk in 1902 waarin Libbie Brookhants en Alex Trills samen een school leiden en 100 jaar later waarin een film wordt gemaakt over de school. In 1902 zijn de meisjes op de Brookhants school for girls obsessief bezig met een boek, The Story of Mary Maclane, ze hebben zelfs een club opgericht, de Plain Bad Heroines Society. Maar drie meisjes worden dood gevonden met een exemplaar van dat boek in handen, waarop Libbie en Alex denken dat er een vloek op het boek ligt.

Some people say beauty is a curse. It may be true, but I’m sure I should not have at all minded being cursed a little. And I know several persons who might well say the same. But, anyway, I wish some one would write a book about a plain, bad heroine so that I might feel in real sympathy with her. (The Story of Mary MacLane)

Honderd jaar later strijkt er een filmploeg neer op het landgoed. De laatste Brookhants, de 81 jarige Elaine heeft de zestienjarige Merritt Emmons geholpen een boek te schrijven, The Happenings at Brookhants. Dit wordt nu, een paar jaar later, verfilmd.

De vrouwen

Libbie Brookhants – ze trouwt met Harold Brookhants omdat ze zwanger is, maar niet van Harold. Deze vermogende industrieel was altijd vrijgezel en wil nu trouwen met Libbie, de man is in de zestig, zij is begin twintig. Haar dochter Ava wordt opgevoed in Frankrijk. Harold is spiritualistisch en brengt Ava onder bij een gezin dat daarin meegaat.

Alex(andra) Trills – Libbie en zij hebben een relatie, en leiden samen de school die door Harold is opgezet voor Libbie zodat die in haar levensonderhoud kan voorzien.

Flo Hartshorn, Clara Broward en Eleanor Faderman – de drie meisjes die in 1902 aan hun einde komen door de yellow jackets.

Merritt Emmons – schrijfster van The Happenings at Brookhants ” a breakout book celebrating the queer, feminist history surrounding the “haunted and cursed” Gilded-Age institution” (Goodreads beschrijving). Behept met een enorm impostor syndrome, voelt zich meer de typiste dan de schrijfster van het boek. Zit met een enorm writers block voor haar volgende boek, ze wil het laatste werk van Truman Capote afmaken, maar heeft tot nu toe één lege Word pagina.

Harper Harper – het prototype van het populaire meisje, is door toeval en geluk een beroemde actrice geworden. Ze is een celesbian en influencer en is voortdurend bezig met Instagram en andere social media. Ze is gefascineerd door het verhaal waar ze aan werken.

Audrey Wells – actrice, ex-kindster. Dochter van een actrice, wiens grootste rol die van een scream queen in een horrorfilm was. Ze heeft tot nu toe alleen onbeduidende rollen gehad en in de laatste anderhalf jaar helemaal geen rol. Zij krijgt één van de hoofdrollen in de film.

Overeenkomst tussen die vrouwen: allen jong, namelijk begin twintig en allen lesbisch of mininmaal een liefde voor vrouwen. En de drie hedendaagse dames hebben een aantrekkingskracht tot elkaar.

De theaterconnectie

Dat is in dit boek uiteraard een filmconnectie, met een stukje script tussen Clara en Flo, twee van de drie meisjes die 100 jaar geleden zijn gestorven (pp. 197-204). Ook wordt verteld hoe Audrey haar auditie doet en krijgen we een beetje inzicht in hoe een film wordt opgezet. De aandacht voor die film had wel wat meer opgezet mogen worden. Uiteindelijk is er meer aandacht voor die meiden dan voor het hele filmproces.

Emily M. Danforth – Plain Bad Heroines. – London : The Borough Press, 2020.
ISBN 978-0-00-834720-8

Yellow jackets

Vanaf het begin zat ik er een beetje mee. Het verhaal begon met Clara en Flo, twee vriendinnen op de school. Ze overleven het geen van beiden als Clara in een nest van yellow jackets stapt en de wespen haar aanvallen. Wat hebben die wespen nou met het verhaal te maken, want overal duiken ze op. En niet alleen in 1902, maar ook 100 jaar later. Er treden zelfs vergelijkbare situaties op. Alex die in 1902 in een pudding wespen te eten krijgt, en Audrey die hetzelfde overkomt in het heden.

Maar dat heb ik voor mezelf uitgevonden. Lees niet verder als je het boek wilt lezen, want ik ga een beetje spoileren. Het keurige milieu van de hoofdpersonen uit 1902, de jongedames die een keurige opleiding krijgen om een keurig leven te krijgen, het zijn WASPs, White Anglo-Saxon Protestants, de blanke Amerikaans-protestantse elite veelal van Britse afkomst. Wat ligt vervolgens aan de oorsprong van de obsessie met wespen? Lees het verhaal van de gebroeders Rash (pp. 118-119) en het vervolg van dat verhaal (pp. 578-588) en begrijp waarom de yellow jackets zo’n belangrijke rol in het verhaal spelen.

Wat vind ik ervan?

Het was van mijn kant misschien niet handig eerst een uitgebreide recensie op Goodreads te gaan lezen, maar ik zat in het begin echt te twijfelen of ik door zou lezen. Ik bedoel, 600 pagina’s als je het niet echt interessant vindt? Het begin was echt lastig om door te komen. Het was interessant genoeg om door te lezen maar ik zat aan het eind met dezelfde twijfels als de recensente. Want wat was het einde nou eigenlijk? Hoe zat het er nou mee? Was er een vloek? Waar was het verband tussen 1902 en het heden? Wat hadden die yellow jackets ermee te maken?

Uiteindelijk vond ik het fascinerend. Het was me bij het lenen van het boek (bibliotheek Den Haag) niet opgevallen, maar die meisjes in 1902 waren duidelijk lesbisch, evenals Libbie en Alex. En de drie dames uit het heden zijn lesbisch of willen het best wel uitproberen. Voor het verhaal was dit gewoon goed. De drie dames uit het heden waren duidelijk jonge meiden met onzekerheden van jonge meiden die aan het begin van een carrière staan.

Maak er vervolgens een verhaal van. Dat is bar lastig omdat er toch vrij veel gebeurt. Het boek heeft onder andere 600 pagina’s gekregen omdat iedereen, letterlijk iedereen een achtergrondverhaal heeft gekregen, hetgeen leuk is om te lezen, maar ook knap ingewikkeld. Ik heb dus weer aantekeningen die ik totaal niet heb gebruikt.

Qua vorm heb ik er wel wat op aan te merken. Allereerst de verteller, die regelmatig de vierde wand doorbreekt en de lezers rechtstreeks aanspreekt. Het werd een maniertje op een gegeven moment en wat irritant.
Echt ronduit irritant vond ik de voetnoten, heel veel van de informatie hierin kon eigenlijk gewoon in het verhaal worden opgenomen. En mijn grootste irritatie was wel dat de voetnoten aangegeven werden met een miniem puntje, zodat ik elke keer de hele bladzijde moest scannen om het puntje te vinden.
Groot pluspunt: de illustraties van Sara Lautman, niet alleen paginavullend, maar ook kleine tekeningen. De illustraties waren prachtig.
Genre: waar ik maar even een aparte aantekening van maak, want er staat horror bij de beschrijving. Nou, dat vond ik wel meevallen, als je iets zoekt in het genre Stephen King of Dean Koontz kan je dit boek absoluut overslaan. Volgens de beschrijving gaat het om die vloek, maar de avonturen van drie queermeiden leiden daarbij behoorlijk af. Het is een vrouwenboek.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Feist – The Riftwar Saga – Magician

Ik had het beloofd, een bespreking van de Feist boeken. Alleen liep dat even vertraging op. Het lezen niet trouwens, want ik was vrij snel door de Riftwar Saga heen, maar het bespreken wel. Om dat een beetje op de rails te zetten, deel ik die bespreking in tweeën. Hier is dus de bespreking van de Magician boeken.

De Riftwar Saga bestond oorspronkelijk uit drie delen. Dat kwam omdat Apprentice en Master als één deel waren verschenen. Maar Magician verscheen opnieuw en wel in twee delen. Ik heb deze nieuwe grondig herziene druk in twee delen gelezen.

Feist heeft met Midkemia en Kelewan twee werelden gecreëerd die enorm van elkaar verschillen. De saga begint in Midkemia, om precies te zijn in het hertogdom Crydee, waar hertog Borric de scepter zwaait, hij heeft drie kinderen, zoons Lyam en Arutha, en dochter Carline. Borric is familie van de koning en is de derde in lijn van opvolging. Zijn kinderen zijn prinsen en prinses. Hier vinden we ook Martin Longbow, in dienst van de hertog als jager. Let op, want Martin krijgt nog een belangrijke rol. Zijn afkomst is onduidelijk. De setting: Middeleeuws, kastelen, zwaarden, pijl en boog en sterk hierarchisch. Crydee is onderdeel van het Kingdom of the Isles, koning Rodric IV is de huidige vorst. Het Kingdom is verdeeld in een oostelijk deel onder het bevel van de koning die in de hoofdstad woont: het eiland Rillanon, het westelijk deel staat onder bevel van de prins van Krondor, Erland.

Magician: Apprentice

Het boek introduceert alle personages en begint met Pug, een twaalfjarige weesjongen die onderdak heeft gekregen in het kasteel van hertog Borric. Zijn beste vriend is Tomas. Jongens in die tijd moeten kennis maken met alles wat in het kasteel en het rijk gebeurt en rond het veertiende jaar krijgen ze te maken met een soort gilde toewijzing, Tomas wordt opgeleid als soldaat. Pug dreigt over te blijven, maar wordt door tovenaar Kulgan als leerling uitgekozen. Pug redt met toverkracht het leven van de dochter van de hertog en krijgt dan een aanstelling als squire. Het zijn de vormende jaren voor de jongens, en die vorming krijgen ze deels in een oorlog. Ze ontdekken een vreemd schip op het strand met mensen die ze niet kennen en van een andere wereld komen. En daar komt een oorlog uit met een vreemd ras afkomstig van een andere wereld, de Tsurani. Borric gaat samen met Arutha, Kulgan, Pug en Tomas naar Rillanon om koning Rodric te overtuigen van de ernst van de situatie. Daar wordt duidelijk dat Rodric geestelijk niet gezond is. Borric wordt tot opperbevelhebber van de westelijke strijdkrachten benoemd.

Magician Apprentice

Toen ik het de eerste keer las, is het me niet zo opgevallen, maar nu, met vijf keer de trilogie lezen en de films van Lord of the Rings zes keer in een kerstmarathon te hebben gezien, is het me wel duidelijk. Raymond Feist heeft ze ook gelezen. Mensen, dwergen, elven, een tocht door een berg met mijnen van de dwergen, een belegering van een kasteel die dagen lang duurt, en Tsurani die tenslotte door de kelder van het slot proberen binnen te komen. Het is wel duidelijk. Maar ook wel leuk en goed geschreven. Arutha speelt in de belegering van het kasteel van Crydee een belangrijke rol en vestigt zijn reputatie van commandant van de krijgsmacht.

Dit deel eindigt met de scheiding van de jongens. Tomas heeft in de berg van de dwergen een wapenuitrusting van een draak gekregen en wordt daar zwaar door beïnvloed. Pug is gevangen genomen, wordt dood verondersteld, maar zit als slaaf op de wereld van de Tsurani. Dan zijn ze nog geen twintig. De oorlog is ongeveer vier jaar bezig.

Magician: Master

Pug in Kelewan, Tomas in Midkemia. Kelewan is met de verschillende families en de machtstructuur vooral Oosters geöriënteerd. Eer, familie-eer is het belangrijkste in deze wereld waar politiek in het leven is ingeweven. De ontwikkeling van Pug is hier eigenlijk wel het belangrijkste, want in Kelewan, waar hij eerst een slaaf is, worden zijn krachten als magiër ontdekt. In Kelewan raakt hij bevriend met Laurie, de minstreel. Let op, want deze jongeman gaat in latere boeken een rol spelen.

Pug wordt als Milamber een belangrijk magiër in Kelewan en speelt een belangrijke rol in de oorlog tussen Midkemia en Kelewan. Hij ontmoet in deze wereld zijn vrouw Katala en krijgt een zoon, William.

Vijfhonderd bladzijden en er gebeurt vooral veel, want in Midkemia wordt Tomas zwaar beïnvloed door Ashen-Shugar, een drakenheer, de Valheru en dat ras speelt een belangrijke rol in dit boek. De elven waar hij ondertussen woont, vrezen de Valheru. Bijkomende complicatie is dat de elvenkoningin Aglaranna verliefd is geworden op Tomas.

Magician Master

De oorlog tussen Midkemia en Kelewan gaat maar door. Arutha gaat uit naam van zijn vader naar Krondor om daar hulp te vragen aan prins Erland, broer van koning Rodric. Daar aangekomen ontdekt hij dat prins Erland in feite buiten spel is gezet door een edelman, Guy du Bas-Tyra. Prinses Anita, dochter van prins Erland is door de Mockers uit het paleis gehaald en wordt verborgen gehouden. De Mockers zijn de dieven van de stad en worden geleid door de Upright man. In dit deel maakt Arutha kennis met Jimmy the Hand, een jonge dief die bij de mockers hoort. Jimmy, één van mijn lievelingspersonages, gaat een belangrijke rol spelen in de series.

Koning Rodric die nu echt gek is geworden sneuvelt tijdens een veldslag, maar is nog net helder genoeg om Lyam, oudste zoon van hertog Borric tot zijn opvolger te benoemen. Hertog Borric is gesneuveld, prins Erland is overleden. We krijgen nog een stevige verwikkeling omdat bekend wordt dat Martin een buitenechtelijke zoon van hertog Borric is, terwijl iedereen al die jaren dacht dat hij een simpele jager was. Het is een complicatie omdat Martin ouder is dan Lyam en Lyam de kroon voor hem wil opgeven, maar Martin weigert de kroon, niet alleen voor hemzelf maar ook voor zijn nakomelingen. Dat heeft consequenties jaren later, zeg ik als iemand die de hele serie al heeft gelezen.

De oorlog wordt beëindigd in dit deel en dat komt door Pug en Macros the Black, een magiër die ook een belangrijke rol speelt. Zij sluiten samen de scheur tussen de werelden waardoor de Tsurani Midkemia binnen konden komen.

En dat was – voorlopig – het einde van de avonturen. De serie wordt vervolgd in Silverthorn.

Update: 30 augustus 2023, wat basisinformatie erbij gezet.

Stekken: #WOT deel 23, 2022

De varen liet luidruchtig al zijn bladeren ritselen. De planten in zijn omgeving zuchten. De varen was in twee jaar zo groot geworden dat ze moeite moesten doen voor wat ruimte. De Calathea blaatte. Hij vond dat hij aandacht nodig had, en dat was wel waar, want zijn bladeren werden wat geel. De vetplant naast de varen liet een blad vallen. Hij was zo groot geworden dat hij wel wat kon missen. “Je hebt verse aarde nodig, Calathea.” Ja, dat was de Calathea wel met hem eens.

plantjes (9)
Hier komen de stekjes vandaan

Aarde

Er was activiteit geweest met aarde. De Draecaena die op de hoek van de buffetkast stond had nieuwe aarde en was nu triomfantelijk bezig zijn bladen te spreiden. Hij had weer energie. Hij wel. Eén van de andere planten had vooral lange strengen gekregen. Dat was vermoedelijk een drakenklimop maar hij wist het zelf niet zeker. Hij was zelf wel heel tevreden over de manier waarop hij groeide. De planten hadden de twee vrouwen bezig gezien met planten en potten maar hadden begrepen dat de aarde op was. Er moest nieuwe komen. Dat was helaas te laat voor de bananenplant. Die was op de andere hoek van de buffetkast stilletjes bezig dood te gaan. De varen stuurde wat goede vibes richting bananenplant maar betwijfelde of het nog zou werken. De bananenplant had gewoon nooit een goed plekje gehad. Er waren wel meer planten gesneuveld, maar ja, geen van beide vrouwen in dit huis had echt groene vingers, dus dat was te verwachten. Maar de eigenares van het huis mocht niet klagen. Veel planten hadden het overleefd. Er waren zelfs nieuwe bijgekomen. In de vensterbank stond een Sanseveria te pronken.

Stekken

De varen keek naar de vensterbank, want daar stond een glas met stekjes. De eigenares deed zelfs haar best planten te stekken. Het kleine roze vaderplantje was uitgegroeid tot een grote wilde vaderplant en had het niet overleefd. Iets te veel uit zijn krachten gegroeid. Maar ze had stekjes geknipt en in een glas water gezet. Alle planten waren benieuwd wanneer die stekjes aarde zouden krijgen, maar dat moest natuurlijk wachten tot er nieuwe aarde zou komen. De varen zag dat er wortels aan de stekjes zaten. Hij seinde naar de olifantspoot, die plant was ook flink gegroeid de afgelopen jaren. “Psst?” De olifantspoot seinde lui terug. “Die stekjes? Wat denk je, gaat het wat worden?”
“Geef haar een kans, ik heb haar alleen met die erwtjes een stekje zien maken en dat plantje heeft best wel moeite, maar gaat nu toch ook groeien. Oh! Stil, daar is ze.”

Alle planten keken stil naar de vrouw die naar de vensterbank liep. Er ging een fluistering langs alle planten toen ze het glas met de stekjes oppakte. Verbaasd keek ze om zich heen en liep met het glas naar de keuken. Even later kwam ze terug met een potje met geplante stekjes en liep terug naar de keuken. Dat was maar goed ook. Ze had raar opgekeken van het gejuich van alle planten. Hun bladeren ruisten erop los.

Dit is het vervolg op het verhaal over de varen en zijn huisgenoten. En het is natuurlijk een #WOT, die deze week over stekken gaat.

#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.

Ergernis: #WOT deel 18, 2022

De ergernis sloeg toe vanochtend, ik zag iets in de rechterhoek van mijn computerscherm en brulde “Nee!!!!” Het was namelijk de zoveelste herinnering dat ik mijn password moet veranderen. Het beleid van mijn werk is dat eens in de 90 dagen dat krengige woordje moet veranderen. En of ik dan minstens 12 tekens wil gebruiken, maar niet één van mijn twaalf laatst gebruikte passwords en oh ja, we hebben een document waarin staat waar het aan moet voldoen. Hoofdletters, kleine letters, leestekens etc. Pfff.

Het #WOT woord van deze week is:

Ergernis: 1) Aanstoot 2) Beproeving 3) Bezoeking 4) Chagrijn 5) Gekwetstheid 6) Geprikkeldheid 7) Geraaktheid 8) Grief 9) Handeling 10) Het aanstoot geven 11) Het aanstoot nemen 12) Het zich ergeren 13) hinder 14) Iets dat aanleiding geeft om zich te ergeren 15) Irritatie 16) Kwelling 17) Maaien 18) Misnoegen

Afbeelding van Pete Linforth via Pixabay

Ergernis

Mijn password moet gewijzigd zijn over 15 dagen, anderhalve week geleden kreeg ik al een e-mail, een halve week geleden weer. Elke dag popt er minstens drie keer rechts op mijn scherm een reminder op. De vorige keer heb ik er drie weken over gedaan om dat password foutloos te tikken, zo ingewikkeld was het. Dit keer moet het dus wat makkelijker te onthouden zijn. Probleem is dat het dan ook weer makkelijker te kraken is. Zo vermoeiend. Probeer trouwens niet dat password gewoon niet te wijzigen, want dan worden gewoon alle werk resources voor je gesloten en moet je op je knieën bij IT bidden om toegang.

Het moet maar wel zo laat mogelijk. Wie wint er dus, Ali de volhouder of het ontzettend ergernis opwekkend popupje dat zeurt over mijn password?

#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.

Wijsheid: #WOT deel 10, 2022

Wat is wijsheid? Ik ben niet de enige die deze vraag stelt. Irene stelt hem in haar #WOT. En daar ligt mijn wijsheid van deze week. Ik schrijf de #WOT namelijk niet meer.

Wijsheid: gerijpt inzicht; de waarheidmate waarin gerijpt inzicht wordt getoond

Wijsheid

Ik heb hem vanaf april 2020 geschreven, met als eerste woord overdracht. Dat was met wisselend succes, want soms kwam het ding achter elkaar uit mijn toetsenbord rollen, af en toe kwam het uit mijn tenen. Een voorraad is er nooit van gekomen. Diverse keren heb ik het gepresteerd pas op vrijdag te publiceren. En ik begon er steeds meer over te twijfelen of ik nog wel door wilde gaan. Alles bij elkaar, met thuiswerken en wonky gedoe met mijn gezondheid werd het steeds meer een moetje. En dat moet je niet hebben.

Vandaar dus dat ik wijs ben geweest en het stokje heb overgedragen. Dan kan ik puur voor de lol meeschrijven met de woorden die Irene gaat verzinnen. Het is haar wel toevertrouwd, want ik heb het in 2020 van haar overgenomen.

#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.