Tag archieven: theater

Carol Goodman – The sonnet lover

Geplaatst op door
Beantwoorden

Rose Asher geeft Engels, om precies te zijn Renaissance dichtkunst op Hudson College in New York. Een van haar studenten, een veelbelovende filmmaker, geeft haar een sonnet dat 400 jaar eerder is geschreven. Vervolgens komt hij om het leven bij een val van een balkon. Er wordt geoordeeld dat hij zelfmoord heeft gepleegd. Rose gaat vervolgens naar Italië, de film van de student wordt uitgewerkt naar een volledige film. Haar taak is meer sonnetten te vinden die bewijzen dat William Shakespeare in Italië is geweest. Ze komt op La Civetta, een huis dat in het bezit is van een Engelsman die dat huis aan Hudson College wil geven, maar eerst moeten er nog diverse dingen gebeuren waaronder een proces waarin het bezit van het huis wordt betwist. Er valt zelfs nog een dode.
Theater wordt er gelukkig met de haren bijgesleept, de studenten die in het huis aanwezig zijn spelen een uitvoering van Romeo en Julia. Het boek is goed geschreven en meeslepend.
Rose’s zoektocht naar de sonnetten van Ginevra de Laura, een jonge vrouw die is verkracht door de eerste eigenaar van het huis, brengt haar ook terug naar Engeland, waar ze bewijzen vindt dat William Shakespeare de eerste geliefde is geweest van Ginevra en zelfs de vader was van haar kind. Hetzelfde kind dat naar Italië werd gebracht door Ginevra’s vader en onder de bescherming van haar verkrachter werd gebracht, als zijnde zijn eigen kind.
De uitkomst van het hele verhaal is anders dan je eerst denkt. Goede detective, je wordt op het verkeerde been gebracht.

Carol Goodman, The sonnet lover (2007)

Barbara Taylor Bradford – The triumph of Katie Byrne

Geplaatst op door
Beantwoorden

Wederom knippen en plakken, maar als ik de recensies mag geloven is lezen ook niet echt nodig.
Als Katie Byrne zeventien is, weet ze het zeker: ze wil actrice worden, en op Broadway op de planken staan. Met haar hartsvriendinnen Carly en Denise repeteert ze in een oude schuur dagenlang Shakespeare. Ze zijn alledrie mooi en getalenteerd, maar voor Katie lijkt een gouden toekomst weggelegd. Op een avond slaat hun geluk echter aan scherven als Denise en Carly worden aangevallen. Katie is dan al vertrokken uit de schuur. Denise wordt vermoord, en Carly raakt in coma. Katie besluit hun theaterdroom toch waar te maken, voor zichzelf en voor haar vriendinnen.
Tien jaar later – de nachtmerrie van die avond achtervolgt haar nog altijd – staat de sierlijke actrice inderdaad in New York op de planken, uitverkoren voor een hoofdrol. Ook de liefde lacht haar toe.
Maar Katie zal zich eerst van het gruwelijke verleden moeten bevrijden…
Het eerste gedeelte van het boek vormt de beschrijving van de aanslag en het vinden van de daders, het tweede gedeelte wijdt zich aan Katie´s zieleroerselen.
Doorsnee Barbara Taylor Bradford dus.

Barbara Taylor Bradford, The triumph of Katie Byrne (2001)

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Ben nog bezig

Geplaatst op door
Beantwoorden

Gedwongen door tijdgebrek, Kerst, Nieuwjaar, sport, drukke werkzaamheden, tekst leren en andere interessante boeken, schiet het niet echt op met het project Theater en romans. Over een krappe week is de deadline van Haghespel, hetgeen een prachtige gelegenheid zou zijn om wat boekbesprekingen te plaatsen, ware het niet dat ik gewoon niets heb.
Op de plank liggen: Belinda Alexandra, Wild lavender, ben gekomen tot p. 248 van de 526 zonder dat er noemenswaardig vooruitgang in het verhaal is. Ligt dus al een tijdje op de vensterbank.
Marc Acito: Hoe ik mijn collegegeld betaalde: een roman over seks, diefstal, vriendschap en musicals. Schijnt wel heel grappig te zijn, maar is ook nog niet gelezen.
Barbara Taylor Bradford, The triumph of Katie Byrne. Bradford is overbekend als schrijfster van boeken over sterke vrouwen die alle tegenslagen overwinnen en dit zal ook wel een aardige wezen, maar nee, ook nog niet aan toegekomen.

Het zal in de nieuwe Haghespel dus wel weer geen stukje worden.

Complete lijst van de boeken in dit project kan je hier vinden.

Theater in romans – Venetian song

Geplaatst op door
Beantwoorden

Venetian Song is een historisch liefdesverhaal. De veertienjarig Suzanna Bardi heeft als klein kind een afschuwelijke wond bij haar oog opgelopen, dat een lelijk litteken heeft achtergelaten. Het ruïneert haar huwelijkskansen in het zestiende-eeuwse Venetië. De enige die met haar wil trouwen is een man die ouder is dan haar vader. Ze wordt door haar ouders gedwongen met deze man te trouwen. Doodsbang dat ze zwanger van hem zal worden loopt ze weg en vindt ze onderdak bij een groep toneelspelers. Ook die hebben hun verborgen agenda. Paolo heeft een broer die priester is. Deze priester werkt voor de bisschop die Suzanna zoekt. Teresa is een jonge vrouw die ook in de theatergroep speelt. Haar moeder is door dezelfde bisschop terechtgesteld voor hekserij.

Het rondreizende gezelschap dat zelf haar stukken schrijft wordt goed beschreven in dit boek. Alleen meen ik me te herinneren dat in die tijd mannen ook de vrouwenrollen speelden, terwijl in dit boek ook vrouwen spelen.

Kay Nolte Smith, Venetian Song. Headline, 1994.
0747245568

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Herman Pieter de Boer – De artiestenuitgang (1987)

Geplaatst op door
Beantwoorden

Een verhalenbundel van Herman Pieter de Boer met verhalen die allen met theater te maken hebben. Het bevat een oude bekende: het verhaal van de vader die alsmaar naampjes verzint voor alles en iedereen, maar niets weet voor zijn dochter die in haar geboortekostuum op het toneel staat.
Amusante verhalen met leuke tekeningen die hier en daar een beetje gedateerd zijn. Tussen de verhalen door de ware namen van allerlei filmsterren. Doris Day bekt inderdaad beter dan Doris Van Kappelhoff.
Let ook op de losse kreten: Houders van vrijkaarten bij een toneelvoorstelling hebben er altijd het meest op aan te merken. Een Chinees spreekwoord. Dat mag ik me als recensent persoonlijk aantrekken.
Het meest amusante verhaal waar ik mezelf ook wel in kon vinden, De dame die niet van staande ovaties hield. Wie ooit heeft verzonnen dat je bij elke voorstelling, hoe slecht ook, een staande ovatie moet geven, moet ogenblikkelijk opgesloten worden.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Terry Pratchett – Maskerade (1995)

Geplaatst op door
Beantwoorden

Maskerade is een andere Discworld roman, met twee heksen uit Wyrd sisters. Zij zoeken een derde heks, maar de uitverkorene Agnes wil liever zingen en verhuist naar de hoofdstad Ankh-Morpork om daar in het Opera Huis te gaan zingen. Daar vindt ze het complete Phantom of the Opera verhaal inclusief een Christine die bijna te dom is om te praten. Aangezien Agnes ‘iets’ dikker is dan Christine, vindt iedereen dat Agnes niet op het podium mag. Inplaats daarvan mag ze zingen achter het gordijn. Het spreekt natuurlijk vanzelf dat de twee andere heksen haar helpen met oplossen van het verhaal.
Vermakelijk, evenals Wyrd sisters. Iets minder met toneel te maken, maar het operaverhaal maakt veel goed. De Britse humor blijft in stand.

Terry Pratchett – Maskerade. 1995

Terry Pratchett – Wyrd sisters (1988)

Geplaatst op door
Beantwoorden

Terry Pratchett is vooral beroemd om zijn Discworld boeken, komische fantasy-verhalen. De ‘Discworld’ zelf is een platte schijf die rust op de ruggen van vier olifanten die weer op de rug van een gigantische schildpad staan.

Wyrd Sisters

Wyrd sisters gaat over drie heksen in het koninkrijk van Lancre. De koning van Lancre wordt vermoord en zijn zoon wordt ondergebracht bij de eigenaar van een theatergroep. De theatergroep brengt stukken die worden geschreven door een dwerg, Hwel. Hwel leent regelmatig van Shakespeare, vooral uit Hamlet en Macbeth. Tomjon, de verloren zoon, twee jaar oud als zijn vader wordt vermoord, spreekt de eerste tijd alleen in volzinnen uit toneelstukken. De heksen zorgen ervoor dat door magie het hele koninkrijk vijftien jaar in tijd overslaat, zodat de rechtmatige koning de troon kan bestijgen.

Het spreekt vanzelf dat Tomjon na vele avonturen op de troon terugkeert, hetgeen hij absoluut niet wil. Door toedoen van de heksen komt iemand anders op de troon die dat wel wil. Tomjon kan terugkeren naar zijn theater.
Het is een humoristisch boek, maar je moet zeker Britse humor waarderen, anders kan je dit boek wel overslaan. De theaterachtergrond is humoristisch en heeft een duidelijk basis in de zestiende-eeuwse Engelse theaterachtergrond.

Timothy Findley – Spadework (2001)

Geplaatst op door
Beantwoorden

Spadework vertelt het verhaal van een Canadese acteur, Griffin (Griff), getrouwd met Jane, vader van de zevenjarige Will. Ze wonen in Stratford, Ontario waar elk jaar een Shakespeare festival plaatsvindt.
In het begin van het verhaal gaat de tuinier met zijn spade dwars door de telefoonlijn heen, daarmee cruciale telefoontjes blokkerend. Griff had zijn regisseur Jonathan Crawford moeten antwoorden of hij mee zou gaan in een homoseksuele verhouding.
Crawford weigert hem goede rollen om hem zover te krijgen. Griff geeft uiteindelijk toe en gaat weg bij Jane. Hij vertelt haar niet over Jonathan.
Het verhaal is niet alleen zijn verhaal, maar ook het verhaal van Jane die verliefd wordt op de man die de telefoonlijn komt repareren en deze uiteindelijk naakt fotografeert.
Een tweede telefoontje wordt geblokkeerd door de gebroken lijn waardoor uiteindelijk twee moorden plaatsvinden.
De schrijver is Canadees, de toneelwereld is Canadees. Ik wist niet dat ook in Canada een plaats is die Stratford heet en dat daar een Shakespearefestival is. Het is een interessant boek en goed leesbaar. Het wordt uit drie gezichtspunten verteld. Het wordt begonnen door Jane, Griff vertelt een deel van het verhaal en ook Mercy Bowman, de huishoudster. Qua personages is het goed uitgewerkt, qua verhaal is het vrij ingewikkeld. Het draait niet alleen om Griff, maar ook om zijn vrouw, zijn zoon, de huishoudster, en nog wat personages. Goed je hoofd bijhouden dus.

Edward Marston en Philip Gooden

Geplaatst op door
1

Beiden serieschrijvers en toevallig nog van het zelfde genre ook.

Edward Marston

Edward Marston schrijft de Nicholas Bracewell series: Nicholas Bracewell is de hoofdpersoon van detectives, geplaatst in de tijd van Elizabeth. Hij is stagemanager van de Westfield’s Men, een theatergezelschap. De volgende titels kunnen ook op de lijst:
The Queen’s Head; The Merry Devils; The Trip to Jerusalem; The Nine Giants; The Mad Courtesan; The Silent Woman; The Roaring Boy; The Laughing Hangman; The Fair Maid of Bohemia; The Wanton Angel; The Devil’s Apprentice; The Bawdy Basket; The Vagabond Clown; The Counterfeit Crank; The Malevolent Comedy; The Princess of Denmark.

Philip Gooden

Philip Gooden schrijft de ‘Shakespearean murder mysteries’ met in de hoofdrol Nick Revill, acteur in een rondreizende groep. Ik ben nu bezig in The pale companion, maar de volgende titels kunnen er ook bij:
That Sleep of Death (2000); Death of Kings (2001); The Pale Companion (2002); Alms for Oblivion (2003); Mask of Night (2004); An Honourable Murder (2005); The Salisbury Manuscript (2008).

Theater in romans – Buigen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik had het boek al een tijdje terug opgemerkt in een theaterblad en nu heb ik het dus aangeschaft en gelezen. Voor die luttele 15 euro hoef je het niet te laten.
Het is de roman van een theatermaker over een theatermaker. Buigen is het derde boek van schrijver/regisseur Don Duyns. Hij schreef rond de dertig toneelstukken en is één van de meest gespeelde Nederlandse toneelschrijvers.

De inhoud

Regisseur Sam Molenaar is bezig met zijn voorstelling Het geluk. Enkele weken voor de première loopt zijn hele leven en zijn productie uit de rails. Hij heeft een soort dubbele verhouding met zijn hoofdrolspeelster en probeert van een gegarandeerde flop een succes te maken.
Het boek is sterk geschreven, leest als een trein en geeft een scherp beeld van de theaterwereld, een beeld dat vaak niet zo glanzend is als het lijkt, vooral ook omdat het vooral een beeld geeft van de niet-sterren, de niet-zo-geweldige-stukken, de kleine theatertjes en de ranzige repetitieruimtes. De typeringen van de romanfiguren zijn leuk, tot op het hysterische af.
Een uitgebreide beschrijving van het boek is te vinden op de site van Simon van den Berg, onder andere toneelrecensent van het Parool.

Buigen

Buigen / Don Duyns. – Amsterdam : Uitgeverij Contact, 2007.
ISBN 978-90-254-1744-4

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.