Feist – Krondor’s sons

Geplaatst op 9 september 2023 door Ali

Krondor – twintig jaar na de gebeurtenissen in Sethanon hebben Arutha en Anita vier kinderen, de tweeling Borric en Erland, dochter Elena en zoon Nicholas. Nicholas is geboren met een klompvoet. Waarschuwing vooraf: spoilers in aantocht. Als je de boeken nog niet gelezen hebt: nu stoppen met lezen.

Prince of the Blood

Waar het om draait in dit vijfde boek van Raymond Feist: opvolging. In het koninkrijk is dat via de mannelijke lijn, dus als prins Randolph, de enige zoon van koning Lyam verdrinkt, wordt Arutha, prins van Krondor, de troonopvolger. Arutha besluit de opvolging aan zijn oudste zoon Borric over te dragen. Die opvolging draagt verplichtingen met zich mee, Borric en zijn tweelingbroer Erland zijn ‘sons to the Kingdom’.

De tweelingbroers zijn verwend en hebben jarenlang alles kunnen doen waar ze zelf zin in hebben. Ze hebben nooit enige tegenslag gekend. Voor hun opvoeding worden ze in het gezelfschap van James en Locklear op diplomatieke missie gestuurd naar het keizerrijk Kesh. De reis naar Kesh gaat via het tovenaarseiland Stardock waar James Gamina ontmoet, de gedachten lezende dochter van Pug. Hun ontmoeting is stormachtig. De twee trouwen op het eiland en Gamina gaat mee op reis. Feist schrijft geen romantische boeken, maar de scène waarin de twee elkaar ontmoeten is wel romantisch, ze zijn voorbestemd: “Then she leaned forward en softly kissed his lips. “I am who you have been seeking, and you are who I have sought.””

Het verhaal

De reis verloopt niet voorspoedig, Borric wordt gevangen genomen en verdwijnt, ook voor de gaves van Gamina. Erland moet verder in het besef dat zijn broer waarschijnlijk dood is. Kesh is een land met scherp gemarkeerde rangen en standen. Ben je geen trueblood, dus van de keizerlijke lijn, dan ben je minderwaardig. Een groep machtige edelen probeert de keizerin van Kesh omver te werpen, haar bloedlijn te beëindigen en het hof bitter te verdelen. Het boek wordt verder verdeeld over de diplomatieke missie in het paleis van de keizerin en de avonturen van Borric die weet te ontsnappen. Daarbij ontmoet hij Ghuda, een huurling en de Isalani Nakor die magiër lijkt, maar volgens eigen zeggen truukjes kent.

De diplomatieke missie in het paleis heeft zijn eigen zorgen, onder andere de ingewikkelde politieke situatie levert problemen op. Locklear heeft het nodige succes met de vrouwen. Pas laat komen beide groepen weer samen en kunnen ze de plannen verijdelen en oorlog tussen beide landen voorkomen. In dat paleis gebeurt wel wat ik Feist nog altijd kwalijk neem: Locklear wordt vermoord. Hij wordt slachtoffer van de paleisintriges. De broers keren terug naar hun land met een stuk opvoeding dat ze nog misten en ze klaar maakt voor het verdere leven. Voor Borric betekent dat het koningschap.

The King’s Buccaneer

Nicholas, de derde zoon van prins Arutha van Krondor, is een slimme en begaafde jongen, maar beschermd door het beperkende leven van zijn vaders hofhouding. Nicholas heeft zich altijd een buitenbeentje gevoeld door zijn mismaakte voet. Voor zijn opvoeding worden Nicholas en zijn schildknaap Harry naar Crydee gestuurd, het hertogdom van zijn oom Martin. Nakor en Ghuda gaan met hem mee, want zoals Nakor aan Arutha vertelt “He moves toward danger.” Daarmee wordt Nicholas bedoeld.

“Arutha’s sigh echoed Nakor’s. “I’ve seen dead men rise and kill, and I’ve seen alien magic; I have known men born on other worlds. I’ve spoken to dragons and seen impossible visions become flesh.”
Nakor said, “Then trust me. You’ve made a choice. Abide by it. But let me and Ghuda go with your son.””

Nakor is een merkwaardige man wiens afkomst onduidelijk is en blijft. Nakor tegen Pug: ““Once you told a man named James that should he meet someone like me, he should say, ‘There is no magic.’ ” Pug nodded. “So when he said this thing to me, I went to Stardock, to find you. You were gone, but I stayed there awhile. I found many serious men who did not understand that magic is only tricks.””

Nakor weet meer dan hij eigenlijk zou moeten weten. “Nakor bit his lower lip as he thought. “I think the boy is a nexus.” Waving his hand in a vague circle, he said, “Dark forces move and they will be drawn to him. Nothing we do can change this; we must be ready to aid him.” Pug was silent for a long time. At last he said, “Nearly thirty years ago, Nicholas’s father was such a nexus, for his death would have been a victory for dark forces.””

Het verhaal

Kort na hun aankomst wordt Crydee op brute wijze aangevallen door onbekende troepen. Het kasteel en het dorp worden gereduceerd tot een ruïne, de stedelingen afgeslacht en een deel van de bevolking wordt ontvoerd. Ook Margaret, dochter van Martin en haar vriendin Abigail worden meegenomen. Brianna, de vrouw van Martin, komt om het leven.

Al snel ontdekken de jonge prins en zijn metgezellen dat de verrassingsaanval geen op zichzelf staand incident was. De indringers zijn afkomstig van de Sunset eilanden, de thuisbasis van moordenaars en piraten, en hebben zich verzameld om oorlog te voeren tegen het koninkrijk. Nicholas besluit met zijn neef Marcus, zijn schildknaap Harry en Calis, zoon van Tomas, de ontvoerders te achtervolgen en komen in Novindus terecht. Martin is uitgeschakeld door een val. Nicholas’ mismaakte voet zit hem in de weg en op magische wijze, maar eigenlijk meest door zijn eigen wilskracht, geneest die voet.

Dit boek is niet alleen een avonturenroman, en het soort epic fantasy waar ik van houd, maar vooral ook een verhaal van opgroeien van Nicholas, de zoon van Arutha die zich altijd minder voelde dan zijn broers en zus. Voor zijn vertrek op een gevaarlijke reis praat hij met Pug.

“Nicholas was silent for a while, then let out a long breath as his anger faded. After another silent minute, Pug said, “How do you feel?” Nicholas said, “The truth?” Pug nodded. Nicholas looked away at the distant harbor, where little remained that resembled the lovely town he had seen his first evening in Crydee. “I’m scared.” “Of what?” asked Pug. “Of failure. Of coming along and causing better men than me to fail. Of getting the girls killed. Of … many things.” Pug nodded. “What do you fear the most?” Nicholas thought a long moment. “Of not being as good as I should be.” Pug said, “Then you stand a chance, Nicholas.””

Achtergrond van het verhaal

Afgezien van de moeizame reis per schip, de schipbreuk en de reis door de woestijn van Novindus, gaat het om de bedoeling van de ontvoering. Want, blijkt in het verre land, de meisjes en de ontvoerde dorpelingen krijgen dubbelgangers die opgroeien, misschien is dat nog de beste uitdrukking. Die dubbelgangers moeten naar het Koninkrijk terug met een ziekte in hun lijf, waarmee ze de complete bevolking kunnen besmetten en uitroeien. De twee adellijke meisjes kunnen de top van het koninkrijk besmetten. Maar dat wordt dus voorkomen door Nicholas, hij vormt de kern van het verhaal. Het is voor hem een coming of age, een opgroeien zonder de belasting van de mismaakte voet.

Voor Feist is dit boek een opzet naar de volgende boeken, want die donkere dreiging blijft heel lang hangen. Het kwaad groeit.

Deel 1 van mijn besprekingen vind je hier. Deel 2 vind je hier.

Feist – The Riftwar saga (3-4)

Geplaatst op 20 juli 2023 door Ali

Beantwoorden

Silverthorn

Silverthorn is mijn lievelingsboek van de hele Riftwar Saga, mede omdat Arutha en Jimmy hier een grote rol in spelen.

Dit boek speelt een jaar na ‘Magician’. Lyam is koning en keert na een rondreis door het rijk samen met zijn halfbroer Martin en zijn broer Arutha terug naar Rillanon, waar de koning zijn paleis heeft. Daar is ook Anita, en Arutha laat er geen gras over groeien en vraagt haar ten huwelijk. Arutha is de prins van Krondor en volgens traditie moet hij in Krondor trouwen. Daar krijgen we een nieuwe kennismaking met Jimmy die nu ongeveer vijftien is en door de Mockers als volwaardig dief wordt beschouwd, “the most astonishing fact of Jimmy’s rapod rise was that he was nearly as good as he thought he was”. Jimmy ontdekt een complot tegen prins Arutha en laat hem dat weten. Daarmee pleegt hij in feite verraad bij de Mockers en moet weg. De aanslag op Arutha’s leven komt tijdens de bruiloft, Jimmy probeert het te verhinderen, maar Anita wordt het slachtoffer van een pijl met gif.

Er bestaat een profetie: The prophecy is ancient, perhaps from the time of the Chaos wars. It says, ‘When the Cross of Fire lights the night and the Lord of the West dead is, shall then return the Power.’ Arutha is als prins van Krondor de Lord of the West. De profetie is gecreërd door de Panthatian serpent people, agents of evil working towards ends they only understand.

Anita wordt in een toestand gebracht waarin de tijd als het ware stil staat en Arutha moet Silverthorn vinden, een kruid dat haar leven kan redden. Hij gaat op zoek samen met Martin, Laurie de minstreel, Jimmy, Baru, een Hadati en Roald, een huurling. Baru verslaat Murad, een leider van de Moredhel in een gevecht om eerwraak. De Moredhel hebben zijn dorp uitgemoord. De dood van Murad zorgt er indirect voor dat de eerste donkere aanval wordt teruggedrongen.

Extra informatie

Wordt er veel gevochten, natuurlijk, te veel om op te noemen. Ondertussen krijg je ook veel informatie over je heen, niet alleen over de Panthatians maar ook over de elven. Na de serie een aantal keer te hebben gelezen, weet ik het al, dit is ook belangrijk in de volgende boeken. Er wordt onderscheid gemaakt tussen eledhel, moredhel en glamredhel. Het zijn allemaal elven waarvan simpelweg sommigen een donkere manier van leven hebben gekozen, dat zijn de moredhel. Deze hebben de glamredhel uitgemoord. Uit de moredhel kwamen de Black Slayers, moredhel warriors – soldaten, krijgers die hun sterfelijkheid hadden ingewisself om monsters te worden. Ze hadden maar één doel: doden voor hun meester. Zij zijn de magische dode krijgers die opstaan uit de dood en door blijven vechten. Zij staan onder leiding van Murmandamus, een leider van de dark brotherhood. Pug, die naar Tsuranuanni is gegaan, vindt daar ook elven en zal daar een jaar verblijven.

Hoe eindigt Silverthorn?

Dus niet verder lezen, als je het niet wilt weten, hoewel je het eigenlijk wel kan raden. Anita wordt gered door het magische plantje, want dat wordt natuurlijk gevonden. Arutha en Anita trouwen. Carline zorgt ervoor dat Laurie niet meer kan verdwijnen, want zij trouwen ook. Lyam maakt hem hertog van Salador. Jimmy wordt senior squire. In dit boek maken we heel kort kennis met Locklear.

A Darkness at Sethanon

Het laatste boek in The Riftwar Saga. Het beschrijft hoe Murmandamus de strijdkrachten van de Moredhel verzamelt en het koninkrijk binnenvalt, met de bedoeling de Lifestone te vinden, een krachtig relikwie waarmee hij elk levend wezen in de wereld kan vernietigen. om de Valheru Lords van weleer te doen herleven. Alleen Pug en Tomas kunnen dit nieuwe kwaad stoppen en daarmee een einde maken aan de Riftwar.

Het verhaal

Het is een jaar later, Arutha en Anita hebben een tweeling gekregen, twee jongens, Borric en Erland. Jimmy is squire in het paleis in Krondor en heeft een goede vriend aan Locklear. Arutha gebruikt een aanslag op zijn leven om zijn eigen dood te faken. Hij gaat naar het noorden om Murmandamus tegen te houden. Zijn gezelschap: Martin, Laurie, Roald en natuurlijk Jimmy en Locklear, want Jimmy kreeg door dat Arutha niet echt dood was. Tijdens zijn reizen naar de Northlands vindt Arutha de voormalige vijand van zijn vader, Guy du Bas-Tyra, als de beschermer van de stad Armengar. Hier ontmoet Martin zijn grote liefde Brianna. De stad wordt aangevallen door Murmandamus. In een poging een meerderheid van de bevolking te redden, beveelt Guy de evacuatie van de stad en ontsteekt hij de naftamijnen onder de stad. Murmandamus ontsnapt ongedeerd en het leger marcheert naar de grens van het Kingdom of the Isles. De volgende stad die valt is Highcastle en Murmandamus trekt op naar Sethanon.

De Valheru

Ashen-Shugar was een Valheru die door het verslaan van andere Valheru grote krachten kreeg. Zijn krachten zijn overgegaan naar Tomas. Hij kreeg twee kinderen, namelijk Alma-Lodaka en Draken-Korin. Draken-Korin was degene die de Lifestone creëerde, die onder Sethanon ligt, de stad die is gebouwd op de ruïnes van de stad die Draken-Korin bouwde.

Pug en Tomas zoeken ondertussen naar Macros en na veel avonturen vinden ze hem. Macros vertelt hen over de Lifestone. Deze steen kan de Valheru terugbrengen, maar vernietigt dan al het leven in de wereld. Murmandamus zoekt de Lifestone in Sethanon. Hij belegert Sethanon en gebruikt via necromantie de massale dood van zijn mensen om krachtiger te worden. Uiteindelijk komt hij onder Sethanon terecht waar Arutha met hem duelleert, hem verslaat en Murmandamus een Pantathian blijkt te zijn. De Pantathians zijn volgelingen van Alma-Lodaka, en denken het te overleven als zij terugkomt. Maar dat gebeurt niet, want de geesten van de Valheru worden in de Lifestone getrokken en daarin opgesloten door het zwaard van Tomas. En daarmee is het gevaar geweken.

Wat vond ik ervan?

Ik blijf deze eerste boeken van Feist toch het beste vinden. De hele oorsprong van het verhaal vind je terug in de Riftwar Sage en bovendien spelen mijn lievelingspersonages een grote rol in de boeken. Het mag geen verrassing dat Jimmy en Arutha beiden daartoe horen. Ook Locklear hoort erbij, maar dat is blijkbaar nooit een favoriet geweest van Feist, want de arme jongen heeft zelfs geen voornaam.

Het is wel opletten geblazen, want heel veel elementen van deze verhalen, bijvoorbeeld de Valheru, vind je terug in de volgende boeken.

Deel 1 van mijn besprekingen vind je hier.

Feist – The Riftwar Saga – Magician

Geplaatst op 4 juli 2022 door Ali

Beantwoorden

Ik had het beloofd, een bespreking van de Feist boeken. Alleen liep dat even vertraging op. Het lezen niet trouwens, want ik was vrij snel door de Riftwar Saga heen, maar het bespreken wel. Om dat een beetje op de rails te zetten, deel ik die bespreking in tweeën. Hier is dus de bespreking van de Magician boeken.

De Riftwar Saga bestond oorspronkelijk uit drie delen. Dat kwam omdat Apprentice en Master als één deel waren verschenen. Maar Magician verscheen opnieuw en wel in twee delen. Ik heb deze nieuwe grondig herziene druk in twee delen gelezen.

Feist heeft met Midkemia en Kelewan twee werelden gecreëerd die enorm van elkaar verschillen. De saga begint in Midkemia, om precies te zijn in het hertogdom Crydee, waar hertog Borric de scepter zwaait, hij heeft drie kinderen, zoons Lyam en Arutha, en dochter Carline. Borric is familie van de koning en is de derde in lijn van opvolging. Zijn kinderen zijn prinsen en prinses. Hier vinden we ook Martin Longbow, in dienst van de hertog als jager. Let op, want Martin krijgt nog een belangrijke rol. Zijn afkomst is onduidelijk. De setting: Middeleeuws, kastelen, zwaarden, pijl en boog en sterk hierarchisch. Crydee is onderdeel van het Kingdom of the Isles, koning Rodric IV is de huidige vorst. Het Kingdom is verdeeld in een oostelijk deel onder het bevel van de koning die in de hoofdstad woont: het eiland Rillanon, het westelijk deel staat onder bevel van de prins van Krondor, Erland.

Magician: Apprentice

Het boek introduceert alle personages en begint met Pug, een twaalfjarige weesjongen die onderdak heeft gekregen in het kasteel van hertog Borric. Zijn beste vriend is Tomas. Jongens in die tijd moeten kennis maken met alles wat in het kasteel en het rijk gebeurt en rond het veertiende jaar krijgen ze te maken met een soort gilde toewijzing, Tomas wordt opgeleid als soldaat. Pug dreigt over te blijven, maar wordt door tovenaar Kulgan als leerling uitgekozen. Pug redt met toverkracht het leven van de dochter van de hertog en krijgt dan een aanstelling als squire. Het zijn de vormende jaren voor de jongens, en die vorming krijgen ze deels in een oorlog. Ze ontdekken een vreemd schip op het strand met mensen die ze niet kennen en van een andere wereld komen. En daar komt een oorlog uit met een vreemd ras afkomstig van een andere wereld, de Tsurani. Borric gaat samen met Arutha, Kulgan, Pug en Tomas naar Rillanon om koning Rodric te overtuigen van de ernst van de situatie. Daar wordt duidelijk dat Rodric geestelijk niet gezond is. Borric wordt tot opperbevelhebber van de westelijke strijdkrachten benoemd.

Toen ik het de eerste keer las, is het me niet zo opgevallen, maar nu, met vijf keer de trilogie lezen en de films van Lord of the Rings zes keer in een kerstmarathon te hebben gezien, is het me wel duidelijk. Raymond Feist heeft ze ook gelezen. Mensen, dwergen, elven, een tocht door een berg met mijnen van de dwergen, een belegering van een kasteel die dagen lang duurt, en Tsurani die tenslotte door de kelder van het slot proberen binnen te komen. Het is wel duidelijk. Maar ook wel leuk en goed geschreven. Arutha speelt in de belegering van het kasteel van Crydee een belangrijke rol en vestigt zijn reputatie van commandant van de krijgsmacht.

Dit deel eindigt met de scheiding van de jongens. Tomas heeft in de berg van de dwergen een wapenuitrusting van een draak gekregen en wordt daar zwaar door beïnvloed. Pug is gevangen genomen, wordt dood verondersteld, maar zit als slaaf op de wereld van de Tsurani. Dan zijn ze nog geen twintig. De oorlog is ongeveer vier jaar bezig.

Magician: Master

Pug in Kelewan, Tomas in Midkemia. Kelewan is met de verschillende families en de machtstructuur vooral Oosters geöriënteerd. Eer, familie-eer is het belangrijkste in deze wereld waar politiek in het leven is ingeweven. De ontwikkeling van Pug is hier eigenlijk wel het belangrijkste, want in Kelewan, waar hij eerst een slaaf is, worden zijn krachten als magiër ontdekt. In Kelewan raakt hij bevriend met Laurie, de minstreel. Let op, want deze jongeman gaat in latere boeken een rol spelen.

Pug wordt als Milamber een belangrijk magiër in Kelewan en speelt een belangrijke rol in de oorlog tussen Midkemia en Kelewan. Hij ontmoet in deze wereld zijn vrouw Katala en krijgt een zoon, William.

Vijfhonderd bladzijden en er gebeurt vooral veel, want in Midkemia wordt Tomas zwaar beïnvloed door Ashen-Shugar, een drakenheer, de Valheru en dat ras speelt een belangrijke rol in dit boek. De elven waar hij ondertussen woont, vrezen de Valheru. Bijkomende complicatie is dat de elvenkoningin Aglaranna verliefd is geworden op Tomas.

De oorlog tussen Midkemia en Kelewan gaat maar door. Arutha gaat uit naam van zijn vader naar Krondor om daar hulp te vragen aan prins Erland, broer van koning Rodric. Daar aangekomen ontdekt hij dat prins Erland in feite buiten spel is gezet door een edelman, Guy du Bas-Tyra. Prinses Anita, dochter van prins Erland is door de Mockers uit het paleis gehaald en wordt verborgen gehouden. De Mockers zijn de dieven van de stad en worden geleid door de Upright man. In dit deel maakt Arutha kennis met Jimmy the Hand, een jonge dief die bij de mockers hoort. Jimmy, één van mijn lievelingspersonages, gaat een belangrijke rol spelen in de series.

Koning Rodric die nu echt gek is geworden sneuvelt tijdens een veldslag, maar is nog net helder genoeg om Lyam, oudste zoon van hertog Borric tot zijn opvolger te benoemen. Hertog Borric is gesneuveld, prins Erland is overleden. We krijgen nog een stevige verwikkeling omdat bekend wordt dat Martin een buitenechtelijke zoon van hertog Borric is, terwijl iedereen al die jaren dacht dat hij een simpele jager was. Het is een complicatie omdat Martin ouder is dan Lyam en Lyam de kroon voor hem wil opgeven, maar Martin weigert de kroon, niet alleen voor hemzelf maar ook voor zijn nakomelingen. Dat heeft consequenties jaren later, zeg ik als iemand die de hele serie al heeft gelezen.

De oorlog wordt beëindigd in dit deel en dat komt door Pug en Macros the Black, een magiër die ook een belangrijke rol speelt. Zij sluiten samen de scheur tussen de werelden waardoor de Tsurani Midkemia binnen konden komen.

En dat was – voorlopig – het einde van de avonturen. De serie wordt vervolgd in Silverthorn.

Update: 30 augustus 2023, wat basisinformatie erbij gezet.

Raymond E. Feist herlezen

Geplaatst op 26 januari 2022 door Ali

Beantwoorden

Het is één van mijn grote boekenliefdes: fantasy, en dan vooral die epic fantasy, waarbij er enorme rijken worden uitgevonden, oorlogen plaatsvinden en het dagelijks leven ook nog doorgang vindt. Raymond Feist is daar een goede vertegenwoordiger van. Ik ben ooit begonnen met zijn Magician: apprentice en Magician: master. Beide boeken waren al eerder verschenen als Magician. Ik kreeg de twee aparte uitgebreide delen in handen. Sindsdien heb ik heel veel boeken van hem gelezen en zijn er meerdere series verschenen. Ik wil ze allemaal gaan herlezen en dan ook kort bespreken, te beginnen met de Riftwar Saga. De boeken zelf heb ik nooit besproken, wel personages uit de boeken, want in de #50books series heb ik Jimmy, één van de hoofdpersonages, diverse malen besproken.

Volgorde

Het is een dingetje, al die series en je wordt er ook wel een beetje duizelig van, want de boeken passen allemaal in een serie en die series lees je in een bepaalde volgorde. Op de officiële website van Raymond Feist wordt de volgorde aangeraden waarin de boeken gepubliceerd zijn. En dan moet je de driedelige Empire-serie niet vergeten. Die wereld is verwant aan de wereld van de Riftwar. Je kan ook chronologisch gaan lezen, dan wordt de verwarring nog groter. Ik hou de publicatievolgorde aan en ik ben nog aan het twijfelen of ik de Empire serie er bijpak.

The Riftwar Saga

Het begin van de herleesmarathon. In een volgend stukje ga ik de serie bespreken. Er komt dus geen bespreking per boek.

Magician: Apprentice
Magician: Master
Silverthorn
A Darkness at Sethanon

Gids voor het weekend

Geplaatst op 4 april 2020 door Ali

Ik ben een trouw lezer van de Volkskrant en het zaterdag magazine spel ik. Elke week is iemand een culturele gids en vertelt hij of zij wat hij allemaal leuk vindt. Vaak zijn het mensen waar ik nog nooit van gehoord heb. De gids van deze week is Corey Taylor van de band Slipknot, die ik echt niet ken. Maar die gids is wel leuk en maak ik deze week voor mezelf. Hier volgen veel dingen die ik leuk vind.

Routine

Ik lees de Volkskrant digitaal, maar die zaterdagkrant heb ik graag in papier. Zaterdagochtend, koffie, ontbijt, nog meer koffie, beginnen met het Magazine, doorgaan met de Zaterdagbijlage. Vervolgens de Wetenschaps- en boekenbijlage. De column van Ionica Smeets snap ik lang niet altijd, maar spel ik wel. Een aantal van de columns van Aleid Truijens hangen op het prikbord in de keuken. De afsluiting van dit ritueel kan ook nog wel op zondag gebeuren, dan lees ik de gewone krant. Op het moment minder interessant, want hoeveel coronanieuws kan je lezen, maar ik lees het wel.

Koeien

Ik heb iets met koeien. Een oud-collega, Rob Aspeslagh, schilderde niet onverdienstelijk uit liefhebberij en had een schilderij van het achterwerk van een koe in zijn werkkamer hangen. Toen hij met pensioen ging, mocht ik het hebben. Ik was er door gefascineerd. Daarna is het begonnen. Dat schilderij hangt in mijn woonkamer. Overal in mijn huis staan snuisterijtjes met koeien. Een paar koeienbeeldjes staan in mijn badkamer. De wc-borstel heeft een koeienuiterlijk. Ik heb een boter, kaas en eierenspel met koeien op de vensterbank staan. De laatste aanwinst is een muziekdoosje met twee koetjes die vrolijk rondtollen op vreselijke muziek. Ik kan er alleen maar vrolijk van worden.

Amerika

Ik vind het een fascinerend en een bevreemdend land: Amerika.De liefde voor het land stamt al uit mijn jeugd. Ik heb er heel veel over gelezen. Mijn geschiedenisstudie heb ik afgerond met een scriptie over president Eisenhower. Ik ben er drie keer op vakantie geweest en het is een prachtig land. Maar zeker de politieke geschiedenis van de laatste jaren is dusdanig merkwaardig, dat mijn mening steeds anders gekleurd wordt. Hoe meer ik ervan leer, hoe meer verbaasd ik erover ben. Ook nu, met de coronacrisis lijkt het erop dat Amerika door de dure gezondheidszorg gedegradeerd wordt tot een derdewereldland. En dat deels door de enorme politieke tegenstellingen in het land. Democraten en Republikeinen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Republikeinen die alles willen terugdraaien wat de democratische regering van Obama voor elkaar heeft gekregen. Het zal me benieuwen wat het dit verkiezingsjaar wordt.

TV serie

Jaren geleden raakte ik verzeild in de nieuwsgroep nl.kunst.sf+fantasy. Ik was altijd al een fan van het genre, maar daar raakte ik helemaal hooked. En daar maakte ik ook kennis met Buffy, the vampire slayer, een serie over een meisje dat een roeping had, namelijk het doden van vampiers. Die serie kreeg zeven seizoenen en kreeg een spin off, namelijk Angel, over haar vriend, de vampier. Niet alleen heb ik daar in die nieuwsgroep een heleboel vrienden en kennissen opgedaan met wie ik twintig jaar na dato nog steeds contact heb, maar ook heb ik al die seizoenen van beide series in dvd staan en heb ik ze meerdere malen gezien. Die vrienden zijn net zoals ik hooked aan sf en fantasy, ik kreeg er niet alleen kijkvoer, maar ook leesvoer. Ik kan niet meer noemen hoeveel tips voor boeken ik daar heb opgedaan. Mijn liefde voor fantasy is verdiept in die nieuwsgroep.

Boek

Ga me niet vragen wat mijn lievelingsboek is, dat wisselt namelijk. Ik ben groot fan van SF en fantasy en ben dol op David Eddings. Maar ik heb ook tijden gehad dat ik alles las van Stephen King tot die echt te eng werd. Nora Roberts heeft rijp en groen in haar repertoire. Maar HET boek dat gewoon klopte de laatste jaren was Lampje, van Annet Schaap. Een schrijfster die eerst illustreerde en vervolgens ging schrijven. Het boek is hartverwarmend en lief en schattig en noem maar wat je kan verzinnen. Voorlopig is dit mijn lievelingsboek en het boek dat ik iedereen aanraad als die persoon iets moois wil lezen.

Schrijven

Ik ben met dit stuk bezig en ik besef het weer. Ik word hier zo blij van. Schrijven. Mijn hoofd leeg laten lopen op een computerscherm. Zitten verzinnen over foto’s, ideeën over de inhoud laten rollen. Dingen wijzigen omdat op het uiteindelijke scherm het toch anders moet. En gewoon genieten. Verhalen verzinnen. Mijn grote favoriet sinds mijn vroegste jeugd.

Het wordt voor mij een uitdaging, deze maand, want ik heb besloten elke dag te bloggen. Voor afleiding, concentratie-oefening en gewoon voor de lol. Niet alleen op dit blog, maar ook op mijn andere blog, dat ik normaal voor sport en voeding reserveer. Dit is aflevering 4, hier kan je aflevering 3 vinden.

Deventer Boekenmarkt 2019

Geplaatst op 5 augustus 2019 door Ali

De eerste zondag in augustus en de boekenmarkt in Deventer lokt. Vorig jaar lukte het niet omdat ik toen volop in herstelmodus van een operatie was. Dit jaar wilde ik eigenlijk wel graag gaan. Niet omdat ik boeken nodig heb – kijkt met een schuin oog naar een ongelezen stapel – maar omdat de boekenmarkt in Deventer fijn is. Augustus, dus meestal mooi weer, hoewel ik er ook wel eens met regen heb gelopen. En het is een grote markt die zich door half Deventer door slingert. Gespecialiseerde kramen, waaronder heel veel met SF en fantasy, en goed georganiseerd. Het eerste boekje dat ik daar koop is de gids die je voor 2 euro al bij het station kan kopen.

De oogst van de boekenmarkt

Ik ging zonder titels in mijn hoofd de deur uit en kwam met dertien boeken terug, twaalf Engelstalig, één Nederlandstalig.

Alistair Maclean, nostalgie uit mijn jeugd, South by Java Head, die ik al in het Nederlands bleek te hebben, en River of Death, eentje die ik niet ken.
Mary Stewart, Thornyhold, vaag ging er een belletje rinkelen bij mij. Dat belletje was voor haar Arthurian saga, waarvan ik volgens mij het eerste deel ooit heb gelezen. Dit boek trok me aan vanwege de huiselijke omslag, de inhoud (magie) en het feit dat het boek blijkbaar nooit was open geslagen. Zo mooi was het nog.
Laurie R. King, Locked Rooms, had ook een mooie omslag. Wel een beetje jammer dat ik er nu pas achter kom dat het deel 8 is van een serie over Sherlock Holmes en zijn vrouw Mary Russell.
Arthur Hailey, Hotel, ook nostalgie. Ik vond het jaren geleden al fascinerend over de dagelijkse gang van zaken in een hotel te lezen. Het is geschreven in 1964, het jaar van mijn geboorte, het boek is gedateerd, ik niet.
Brian Callison, A Web of Salvage. Storm! Scheepsramp! Redders aan de horizon!
Poul Anderson, Kruistocht in de ruimte. Poul Anderson was in zijn tijd een geweldige SF schrijver. Dit verhaal trok me aan vanwege het tijdreisgehalte. Een 14e eeuwse Engelse ridder gebruikt een plotseling uit de lucht gevallen ruimteschip om de Fransen te verslaan.
Marianne de Pierres, Dark Space, helaas wel deel 1 van een serie. Dat probeer ik meestal te vermijden of ik moet meteen meerdere boeken tegenkomen van die serie. Zoals bij de volgende boeken.
Kate Jacoby, Exiles Return en Voice of the Demon, deel 1 en 2 van de Books of Elita. De serie bestaat uit vijf delen.
J. Gregory Keyes, Newton’s Cannon, A Calculus of Angels, Empire of Unreason. Het zijn de eerste drie delen van de vierdelige serie Age of Unreason. Het alternatieve geschiedenisachtige trok me aan in deze serie.

Dat waren mijn aankopen. Ik heb weer voldoende leesvoer voor de komende tijd. En jullie? Hebben jullie leuke boeken gevonden? Ik hoor het graag.

Lezen in maart: #ikleesNL

Geplaatst op 9 maart 2019 door Ali

Maart is gewijd aan het lezen van boeken in het Nederlands, dankzij Sandra van ARDNAS. Ik heb besloten om geen uitgebreide aparte besprekingen te maken. Ik houd het bij korte besprekingen in deze blogpost die ik ga aanvullen deze maand.

De falende god

Het eerste boek dat ik heb gelezen is De falende god van Mike Jansen. Ik had hier best wel verwachtingen van, maar het is uiteindelijk tegengevallen. De korte inhoud: de drie huurlingen, Grim, Grijs en Thoreld zijn op de vlucht voor een eeuwenoud kwaad en in hun kielzog sneuvelen profetieën en escaleren lang sluimerende conflicten. Waarom viel het tegen? Vooral het eerste gedeelte vond ik rommelig. Na ongeveer honderd pagina’s begon het eindelijk te lopen. En toen kwam ik er ook achter waarom ik het niet zo leuk vond. Juist omdat er veel personages waren, kreeg ik geen band met ze. Aan het eind van dit 400 pagina’s tellende boek wist ik door de vele gebeurtenissen eigenlijk niet meer waar het over ging. De resterende twee delen ga ik niet lezen.

Mike Jansen, De falende god. – Mechelen: Verschijnsel, 2012.
(Eerste kroniek van Cranborn)
ISBN 978-90-78720-29-4

Drakenkoningin

Het tweede Nederlandse fantasyboek dat ik lees, namelijk Drakenkoningin, het debuut van de Vlaamse An Janssens. Al zevenhonderd jaar lang wordt de mensenwereld geregeerd met ijzeren hand door één persoon. De koningin kan met magie gedachten planten – zo kan ze iedereen laten denken of zien wat zij wil. Er is een gebeurtenis waarnaar elke bewoner van haar koninkrijk reikhalzend naar uitziet: de wedstrijd waarmee iedereen – jong of oud, arm of rijk – kans maakt om zich de kroon toe te eigenen. Er zijn geen regels, slechts vijf proeven en één kans om het koninkrijk te winnen. Niemand verwacht dat de koningin, die tenslotte elke keer haar tegenstanders genadeloos wist uit te schakelen, zal worden verslagen. Totdat Thala, haar dochter, zich opgeeft voor de wedstrijd. Het levert een spannend verhaal op, dat goed is opgebouwd en dat ik in één ruk heb uitgelezen. Het is het eerste deel van een trilogie. De rest van de boeken gaan op mijn te lezen lijst.

An Janssens, Drakenkoningin. – Amsterdam: Luitingh Fantasy, 2013. (Draken Trilogie; 1)
ISBN 978-90-245-6254-1

Een dag om nooit te vergeten

Op de kroningsdag in 1980 was ik op een haar na 16, het scheelde 12 dagen. Ik heb hoogstwaarschijnlijk tv zitten kijken en me zitten vergapen aan onze nieuwe koningin. Maar wat uit mijn geheugen was gezakt, was het feit dat er die dag hevige rellen in de hoofdstad waren geweest. Niet bij Annejet van der Zijl, die deze gebeurtenissen tien jaar na die dag als stagiaire bij de Haagse Post moest verslaan. Daar is dit boekje uit voortgekomen. Van der Zijl verslaat de rellen die op 30 april 1980 in de hoofdstad ontstonden. En ze gaat de humor niet uit de weg. Ik heb zitten schateren om sommige passages. Wat vooral opvalt? De chaos. In dit mobielloze tijdperk was de communicatie via radio uiterst moeilijk en letterlijk te volgen door de krakers. Ook de vele gevechten vallen op. Er wordt wat afgeknokt tussen de 6000 agenten uit het hele land en de krakers, relschoppers en toevallige passanten die wel zin hebben in een relletje.
Ik heb het met plezier zitten lezen. Een erg leuk boekje dat een duidelijk beeld geeft van de gebeurtenissen buiten de kroningszaal.

Annejet van der Zijl, Een dag om nooit te vergeten: 30 april 1980 – de stad, de krakers en de koningin. – Amsterdam: Querido, 2013.
ISBN 978-90-214-4801-5

De leeuw en zijn hemd

De minibieb in mijn buurt is vaak rijk voorzien. Dit Boekenweekessay van Nelleke Noordervliet heb ik er ook uitgevist. Ze gaat uitgebreid in op onze collectieve houding ten opzichte van het verleden. De behoefte om de gouden tijden van ons land in één adem te noemen met de zwarte bladzijden heeft een geschiedenis. Waar zijn we trots op geweest en waarvoor hebben we ons geschaamd? Noordervliet gaat op reportage door het verleden. En dat maakt het een leuk essay. Nelleke als een soort embedded journalist in gesprek met personen uit de Nederlandse geschiedenis. Niet alleen notabelen als de heren XVII van de VOC, maar ook haar eigen familie. Ik wil even iets citeren uit dit essay: Wat misschien meer verbaast dan de gemoedsrust waarmee zeventiende-eeuwers (en lateren) de status quo van menselijke relaties in hun tijd aanvaarden, is het feit dat verandering mogelijk is. Dat die ergens begint. De oude gewoonten worden uitgedaagd door nieuwe denkers. Het valt Van Dam en Meester Fock niet te verwijten dat ze mannen waren van hun tijd. Het valt hun niet te verwijten dat ze niet voorop liepen als herauten van de Verlichting. Ik constateer alleen het verschil tussen toen en nu. Ons oordeel over goed en fout was het hunne niet. Dat is een kolossale gemeenplaats. Met welke maatstaf moeten we de vorige generaties meten? (p. 22) Wat mij betreft de kern van het essay.

Nelleke Noordervliet, De leeuw en zijn hemd. – Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek, 2013.
ISBN 978-90-596-5195-1

Jas van belofte

Mijn laatste bijdrage aan #ikleesnl en dat is het boekenweekgeschenk van Jan Siebelink, Jas van belofte. Arthur Siebrandi wordt in een ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis. Hij is er zeker van dat hij bezig is het leven te verlaten.
Bijna vanaf de andere zijde overziet hij wat hij achterlaat, en vraagt zich af of het genoeg is. Ik moet zeggen, ik ben er niet echt van gecharmeerd. Ik zat me tot halverwege het boek af te vragen wat ik nou eigenlijk zat te lezen en het werd me niet duidelijk. De personages hielpen ook niet echt, want ik vond Arthur een beetje vervelend pretentieus mannetje. Ik heb nooit iets van Siebelink gelezen en dat zal denk ik ook niet helpen. Nee, deze hoeft voor mij niet.

Jan Siebelink, Jas van belofte. Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek, 2019.
ISBN 978-90-5965-467-9

Een maand Nederlands lezen

Het heeft wel wat, een maand volgens een thema lezen. Ik lees weinig Nederlands, dat komt ook omdat ik dol ben op fantasy, en daarin ben ik al lang geleden overgestapt naar Engels. Ik heb deze maand vijf Nederlandse boeken gelezen en besproken in dit artikel. Dat beviel me eigenlijk wel. Geen grote blogs, geen enorme verhalen, gewoon even kort melden wat ik ervan vond. Volgend jaar doe ik weer mee.

De laatste zin: #50books vraag 16

Geplaatst op 22 april 2017 door Ali

A smaller being trotted alongside the beast, her skin almost the same shade of orange as parts of the tiger’s fur. She stopped a few paces back, frowning fiercely. The tiger continued until it could sniff the man from head to toe, then snorted softly. The big head gently nudged the man’s side. Rule groaned.

Daar staat ie. De laatste zin is waar Martha dit maal om vroeg. De eerste zin hebben we weleens gehad in de #50books serie en daar heb ik ook over geschreven. De eerste zin ga je voor, die pakt je bij het oppakken van een boek, die leidt tot een beslissing, ga je het boek lezen of niet. Soms wordt zo’n beslissing uit je handen genomen want dan begint een mens aan een serie en MOET je het volgende deel lezen. Heb ik al eens gezegd dat ik series haat?

Cliffhanger

Vanaf Tempting Danger ben ik fan van Eileen Wilks en haar wereld van de Lupi. Een magische wereld waarin mannen in wolven kunnen veranderen en de hoofdpersoon Lily Yu magie kan voelen. Alleen… Dat eerste deel is in 2004 verschenen en Dragon Spawn, het dertiende deel in de serie is in 2016 uitgekomen. Bovenstaand einde is van Dragon Spawn. Cliffhanger. En niet zo’n kleintje ook. Lily en Rule uit elkaar en ergens achtergelaten en pas in deel veertien komen we te weten wat er gebeurt. Eileen helpt niet. Haar site meldt over Dragon Blood, het volgende deel, als release date “Late 2017? Maybe?“. En dan slaat mijn fantasie een beetje op hol. Want dan kan ik me haar voorstellen terwijl ze de nijdige commentaren leest op Goodreads. Ik was namelijk niet de enige die heftig klaagde over het einde. “Maybe” is niet echt veelbelovend. Zit ze met haar handen in het haar? Kan ze niet stoppen met nagelbijten? Wat moet ze met haar cliffhanger en onafgemaakte verhaallijnen? Wordt deel 14 het laatste? Komt er nog eentje? Ligt ze onder een plaid op de bank te jammeren over writer’s block? Allemaal van die dingen.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter. Hij heeft de vragen in 2013 en 2015 gesteld. Martha stelde ze in 2014, Hendrik Jan in 2016. Dit jaar worden de vragen door Martha gesteld. Deze vraag staat hier.

Nieuwe boeken: #50books, vraag 40

Geplaatst op 1 november 2016 door Ali

Ik kan het bij bijna elke vraag van #50books zeggen, mijn stapel ongelezen boeken is groot. Ik lees stug door, maar weet niet of ik ooit het eind van die stapel ga zien. Toch blijven er altijd nieuwe boeken verschijnen waar ik naar uitkijk.

Vraag 40: Naar welk boek kijk jij reikhalzend uit?

Ik ben dol op de boeken van Scott Lynch. The Lies of Locke Lamora was de eerste uit de serie Gentleman Bastard boeken, en deze werd gevolgd door meerdere spannende boeken. Nu ben ik dus aan het wachten op het volgende en hoop ik laatste deel, namelijk The thorn of Emberlain. Nu was dit boek al in de planning voor 2015, en staat er op Goodreads optimistisch bij de titel midden 2016. Amazon is wat minder optimistisch: 20 september 2018, zucht. Soms word je ook blij gemaakt met een dode mus: The Bastards and the Knives, een prequel op de Gentleman Bastard boeken, wordt niet gepubliceerd. En volgens Scott Lynch zelf was dit ook nooit de bedoeling.

Een andere schrijver dan: Dragon Spawn, van Eileen Wilks, is er ook eentje waar ik reikhalzend naar uit kijk. De boeken over Lily Yu blijven verslavend leuk en interessant. Dan neem ik het maar op de koop toe dat ik volgens Goodreads zeker tot december 2016 moet wachten.

Koninklijke boeken

Een boek waar ik ook nieuwsgierig naar ben is Juliana: vorstin in een mannenwereld, van Jolande Withuis. Het boek is al verschenen en ik zou dus eigenlijk niet hoeven wachten, maar ik aarzel. Aan de ene kant is het naar mijn idee bijzonder interessant. Bernhard komt het er in dit boek niet zo best af, en ik vond het al een schelm na het lezen van het boek van Annejet van der Zijl, Bernhard, een verborgen geschiedenis. Aan de andere kant zit in de stapel ongelezen boeken ook nog een trilogie over drie Nederlandse koningen. Wat is wijsheid?

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Hendrik Jan heeft het overgenomen in 2016. Deze vraag staat hier.

Binge lezen: #50books vraag 29

Geplaatst op 22 juli 2016 door Ali

Een lezer zal het herkennen, maar niet-lezers zoals familie, vrienden en een ex hebben het nooit begrepen. Het feit dat ik volkomen geconcentreerd kan blijven lezen zonder dat iets me opvalt. En dat uren achter elkaar.

Vraag 29: Heb jij ook weleens aan binge reading gedaan?

Ik heb het al meer gezegd. Mijn geliefde Fantasy schrijvers zijn goed in het schrijven van vooral veel boeken. Dat is vooral irritant als je op volgende delen zit te wachten. En als volgende delen dan nog lang op zich laten wachten is de verleiding groot om de hele serie te herlezen. Dat heb ik in het verleden meerdere malen gedaan. Harry Potter leent zich er uitstekend voor en dan kan je er ook nog voor kiezen de acht films te kijken. De Twilight serie is er goed voor en ook die is verfilmd. Alle boeken van Raymond Feist en die is bijna aan het honderdste deel van zijn serie begonnen. De meest recente schrijver was Eileen Wilks toen een nieuw boek in de serie uit kwam. Ik ben weer begonnen in het eerste deel en heb me door de hele serie heen gewerkt voor ik het nieuwste deel las.

Nadelen

Het heeft nadelen. Ik kan heel geconcentreerd bezig zijn in een serie en te snel willen lezen. Met als gevolg dat ik aan het eind moet afkicken. Even wat lichts lezen, de stapel tijdschriften erdoor werken of zo. Dat is vooral zo met een schrijver waar ik alles van in huis heb. Dat is me gebeurd met Fiona McIntosh, haar driedelige serie The Quickening. Daar vielen op een gegeven moment zoveel doden in dat ik de draad verloor. Die ga ik dus een keer herlezen. Cassandra Clare heb ik al een keer volledig herlezen. En dan heb ik ook nog Kate Elliott met haar Crown of Stars serie. Zeven megadikke delen waarbij het eerste deel even werken was, maar de rest vloog ik doorheen. Iets te snel dus. Daar gebeurde zoveel in dat het verwerken ervan wat lastig was.

Irritatie

Dan heb ik nog zo’n serie namelijk de Outlander serie van Diana Gabaldon. Deze schrijver heeft een aantal nadelen. Haar eerste boek is lang geleden verschenen, namelijk in 1991. De volgende delen lieten op zich wachten. Het laatste deel Written in my Own Heart’s Blood is in 2014 verschenen. Dat is bovendien het achtste deel, terwijl ze had beloofd te stoppen bij het zesde deel. En – irritatie alom – bezondigde ze zich ook nog aan uitstapjes naar boeken met andere personages, zodat de Outlander serie nog langer op zich liet wachten. Dat is dus de reden dat het laatste deel nog steeds ongelezen in mijn kast staat. Eerst de vorige delen lezen en dan maak ik de serie af.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Hendrik Jan heeft het overgenomen in 2016. Deze vraag staat hier.