Tag archieven: toneelschrijvers

Theater in romans: Payment in Blood

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik ben dol op thrillers, altijd al geweest. Mijn nieuwe liefde is Elizabeth George, die ik door een vondst in een minibieb leerde kennen. Ik heb de neiging om dan vervolgens door te slaan en in no time alle boeken van zo’n schrijver er doorheen te jagen, maar dat is deze serie wel waard. Het zijn geen eenvoudige moordzaken, er komt heel wat bij kijken en daar komen dan ook nog gecompliceerde personages bij. Lynley en Havers zijn vijftien maanden na de gebeurtenissen in het eerste boek tegen wil en dank nog bij elkaar. Wie geen spoilers wil: niet doorlezen, ik moet wel iets vertellen van de inhoud.

De inhoud

Toneelschrijfster Joy Sinclair wordt dood in haar bed gevonden. Een mes door haar hals heeft een eind aan haar leven gemaakt. De moord is in Schotland gebeurd en Lynley en Havers worden erheen gestuurd. Joy was daar om haar nieuwe stuk te presenteren. Ze heeft van de producer, Lord Stinhurst, de opdracht gekregen een stuk te schrijven ter ere van de opening van zijn verbouwde theater. De onderlinge verbanden zijn groot en ingewikkeld in de groep acteurs en actrices. Irene, de zus van Joy is erbij. Joy heeft grote ruzie gehad met Irene omdat ze naar bed ging met Robert Gabriel, de man van Irene. Joy is kortstondig verloofd geweest met Alec, de zoon van Stinhurst. Alec is omgekomen bij een vliegongeluk. Rhys Davies-Jones is regisseur, alcoholist en de neef van Joy. Joanna Ellacourt is actrice en speelt regelmatig samen met Robert Gabriel, haar man David Sydeham is tevens haar agent. De moord gebeurde in een Schots kasteel dat verbouwd is tot hotel en eigendom is van de zus van Lord Stinhurst. Ingewikkeld? Welnee!
Ik heb een stamboom van gemaakt voor mezelf. Dat maakte het niet eenvoudiger, wel duidelijker.

20201028s_stamboom

Wat vond ik ervan?

Ik was bang dat dit boek me zou teleurstellen na het weergaloos goede eerste boek, maar gelukkig niet. Dit boek was ook zo goed. Verwikkelingen, nog meer verwikkelingen, een tweede moord in het kasteel. Een zelfmoord die een moord blijkt te zijn. Een aanleiding voor de moord die duidelijk lijkt te zijn, maar alsmaar onduidelijker wordt. Tussendoor Lynley die jawel – jaloers kan zijn. De tegenstelling tussen Lynley en Havers, hij een lord, zij afkomstig uit een arbeidersgezin. Juist die afkomst van Lynley is belangrijk in dit boek. Meer ga ik er niet van verraden, dat heb ik al genoeg gedaan. De toneelconnectie is natuurlijk heel duidelijk, met alle bijfiguren die hetzij acteur of actrice zijn, of iets anders doen in de toneelwereld. De hele interactie van de groep, waarvan de ene helft iets gehad heeft met de andere helft en de andere helft dat weer wil. Echt heel mooi gedaan.

Payment in Blood

Elizabeth George, Payment in Blood. Bantam, 1989. (Inspector Lynley; 2)

Elizabeth George

Elizabeth George is Amerikaans en de schrijfster van de inspecteur Lynley mysteries. De serie boeken kent 20 delen. De boeken zijn door de BBC verfilmd in een zes seizoenen tellende tv serie. A Great Deliverance, het eerste deel, is verschenen in 1988, het twintigste deel The Punishment She Deserves, in 2018. Tussendoor heeft ze ook nog andere boeken geschreven, waaronder de Whidbey Island Saga, een vierdelige Young Audult serie.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

De zwarte lord, een boek voor #MSL2019

Geplaatst op door
Beantwoorden

Een nieuw boek voor #MSL2019 en het is een historische roman. Ik heb namelijk De Zwarte Lord van Rihana Jamaludin gelezen. Meer nog dan in bijvoorbeeld Hoe duur was de suiker is het hoofdonderwerp de slavernij in Suriname.

Het verhaal

Regina Winter, een jonge gouvernante, neemt een baan aan in Suriname. Ze moet Walther Blackwell lesgeven. Deze jongeman is de zoon van een blanke planter en een zwarte slavin. Zijn blanke vader heeft hem erkend en zijn bezittingen nagelaten. Regina’s ouders zijn beiden overleden. Haar vader is naar Suriname gegaan en heeft daar haar moeder ontmoet. Haar moeder is bij de bevalling overleden, haar vader is met zijn dochter naar Nederland teruggegaan en heeft het kind bij zijn zus achter gelaten. Hij overlijdt een paar jaar later.
Regina moet in Suriname Walther in de gaten houden, omdat hij volgens Frederik van Roepel, een werknemer van Walther, gek doet. Pas later komt ze erachter dat Van Roepel haar voor de gek heeft gehouden en wil ze Walther helpen. Hij heeft zijn ideeën over slavernij. “Vrijheid is in de meest letterlijke zin, je voeten te kunnen zetten waar je hoofd heen wil gaan.” (p. 244) Ze ontmoet Reiner Campenaar, een jonge blanke Nederlander en verlooft zich met hem. Ook ontmoet ze diens vriend James Miller, een Engelsman die door een zwarte slavin is opgevoed. 1848 is een revolutiejaar met allerlei gebeurtenissen in de wereld die tot in Suriname door klinken. Voor Regina wordt het leven moeilijker als duidelijk wordt dat ze een mesties is, voor een achtste zwart, haar moeder was een slavin. Die feiten vallen moeilijk te controleren omdat haar beide ouders zijn overleden. Hierdoor verandert haar hele leven. Wettelijk gezien is ze zelf waarschijnlijk slavin. Reiner ziet het niet zitten met haar en zet haar aan de kant op een schrijnende manier: “Hoe denk je dat ik terug zou kunnen naar Nederland, met een zwarte vrouw? Ik zou voor gek staan! En mijn kinderen, die zouden geen toekomst hebben. Nee, mijn nakomelingen moeten zuiver zijn, ik kan me geen smet permitteren. Dat ben ik aan mijn familie verplicht. Het spijt me, Regina, maar hiermee houdt het op.” (p. 386)

De zwarte lord

Rihana Jamaludin, De Zwarte Lord. – 2e dr. – Amsterdam: KIT Publishers, 2010. – 523 p.
ISBN 978-94-6022-034-0

De slavernij in Suriname

Het Suriname van halverwege de negentiende eeuw is een rangen en standen maatschappij, waarbij de slaven op de laagste ladder staan. Kleurlingen en vrije zwarten stonden daar maar net boven. Joden vormen een tweederangsgroep. De blanke mannen konden wel een verhouding aangaan met slavinnen en kinderen maken, maar die kinderen waren dan evengoed slaven. Het verhaal van de zwarte lord speelt van 1846 tot 1848. In 1848 werd in Frans Guyana de slavernij afgeschaft. Dat was in Brits Guyana al vijftien jaar eerder gebeurd. In Suriname duurde het tot 1863 voordat de slaven werden “geëmancipeerd”. Daarbij betaalde de Nederlandse regering 300 gulden per slaaf aan de eigenaar ter compensatie van het verloren eigendom. Bovendien werden de voormalige slaven tien jaar onder staatstoezicht geplaatst, hetgeen erop neer kwam dat ze op dezelfde plantages bleven werken. Maar daar was in dit boek nog geen sprake van.
Naast die slavernij was er het probleem dat men van mening was dat het bestuur van de kolonie uitsluitend in het voordeel van Nederland besluiten nam. Nederland wilde niets investeren, enkel winsten en belasting innen.

Theater in romans

De toegift van dit boek: de Franse theatergroep, La Troupe Rouge die in Paramaribo optreedt. De groep bestaat uit blanken, zwarten en mulatten. Regina krijgt ook met de groep te maken. Ze kan haar schrijftalenten inzetten en schrijft een toneelstuk. Het is geen onverdeeld succes. Van haar eerste stuk De bruid van de wind, maakt de groep een dubbelzinnige klucht.

Wat vond ik ervan?

Was het interessant? Ja, absoluut. Ik vond het heel interessant om meer te lezen over de slavernij in Suriname en ben zeker van plan me er verder in te verdiepen. En het dagelijks leven in Suriname was beklemmend door de rangen en standen, maar leuk om over te lezen. Het was goed genoeg om door alle 523 pagina’s heen te ploegen. Maar hier en daar had het wat ingekort mogen worden. En ondanks de vorm, de ik-persoon was Regina, kreeg ik niet echt een band met haar. Die ik-vorm zorgde er ook voor de rest van de personages op afstand bleef. Walther, de zwarte lord is eigenlijk de hoofdpersoon, maar deze jongeman leerde ik niet echt kennen. Ik merk nu wel dat ik een beetje negatief ben terwijl het eigenlijk een positieve leeservaring was. Het boek krijgt daarom wel vier sterren van me op Goodreads

Maand van de Surinaamse Literatuur

De Maand van de Surinaamse Literatuur #MSL2019 wordt voor de tweede keer georganiseerd. In 2018 door Jannie, dit jaar organiseer ik de maand. Hier kan je lezen wat je kan doen, hier is het verzamelblog van alle boeken die gelezen worden.

Theater in romans: Stray Magic

Geplaatst op door
Beantwoorden

Een luchtig tussendoortje waar het theater een grote rol in speelt, wat wil je nog meer. Jacques Bellamy-Ives is toneelschrijver. Hij is een bastaard in een adellijk geslacht. Zijn halfbroers zijn onderwerp geweest in de voorgaande zes delen uit deze serie. In de serie speelt magie een grote rol. De dames in de voorgaande boeken hebben allemaal een vorm van magie.

Stray Magic

Patricia Rice, Stray Magic. – [s.l.] : Rice Enterprises, 2017. – (Unexpected Magic; 6.5)

De inhoud

Jacques heeft als toneelschrijver een jaar samengewerkt met Thelonious Simmons aan zijn stuk Seraphim and Sirens. Simmons is overleden en heeft zijn theater, de Orpheum nagelaten aan zijn dochter Seraphina. Zij is de manager van het theater. Het boek start met het theater dat afbrandt. De enige kopie van het stuk wordt daarbij vernietigd, het is de negentiende eeuw, we hebben geen computers, USB drives en dergelijke. Het stuk is met de hand geschreven en veranderingen zijn met de hand doorgevoerd. Jacques moet zijn best gaan doen om het te herschrijven met behulp van Seraphina. Dan blijkt ook dat Seraphina een geweldige zangeres is, haar vader wist dat, maar heeft het nooit benadrukt. De moeder van Seraphina was actrice en dat kwam haar status als dame niet ten goede. Typisch voor de negentiende eeuw is dat Seraphina zich hier ook druk over maakt. Mag het totaal niet verrassend heten dat de twee elkaar vinden? Tenslotte is het een romance.

Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.

Theater in romans: Fates and Furies

Geplaatst op door
Beantwoorden

‘Fates and Furies’ is het verhaal van een huwelijk, namelijk dat van Lotto (Lancelot) en Mathilde. De twee trouwen als ze 22 jaar oud zijn. In deze roman is hun verhaal uit twee perspectieven verteld. Het eerste gedeelte van het verhaal wordt door Lotto verteld. Hij verliest jong zijn vader, zijn gedrag als tiener is problematisch en hij wordt naar kostschool gestuurd. Als jonge man op de universiteit is hij populair en verslindt hij vrouwen. Daar begint hij met acteren. Op de universiteit ontmoet hij Mathilde, zijn verhaal later is dat hij haar zag, en naar haar riep: “Marry me”. Zij riep volgens hem terug: “Sure”. Ze trouwen, maar zijn moeder is het niet eens met dit huwelijk en stopt zijn toelage. Hij wordt acteur maar is niet echt goed. Op een nacht schrijft hij een toneelstuk en dat wordt het begin van zijn carrière als toneelschrijver.Fates and Furies
Het tweede gedeelte, het gedeelte dat het boek nog het meest interessant maakt, wordt verteld uit het perspectief van Mathilde. Uit dat tweede deel komt een heel andere Mathilde naar voren dan we in het perspectief van Lotto hebben leren kennen. Iemand die onbewust nooit wilde kennen. Ze was iemand die weloverwogen op haar doel is afgegaan. Hij heeft een ideaalbeeld van haar, maar zij laat hem nooit toe. Haar versie van het huwelijksaanzoek: “He went down on one knee and shouted up, “Marry me!” And she didn’t know what to do; she laughed and looked down at him, and said, “No!”” Voor haar was het onschuldig, ze wilde hem gelukkig maken en dat jawoord zou toch wel komen.

Voor mij was het boek een verrassing. Nieuwsgierig geworden omdat ik ergens had gelezen dat president Obama het een goed boek vond, was ik erin begonnen. De president had gelijk, het was namelijk een fascinerend boek. Wel een wat moeizaam begin, maar het werd langzaam maar zeker interessant. Zeker het tweede gedeelte dat door Mathilde werd verteld, was geweldig en afstotend tegelijk. Het personage Mathilde nodigt niet uit tot aardig gevonden worden.

Dat Lotto acteur bleek te zijn en vervolgens toneelschrijver werd, was alleen maar meegenomen als aanvulling op mijn lijst van boeken waarin het theater een rol speelt. Sommige hoofdstukken worden als een toneelstuk geschreven, niet alleen als voorbeeld van Lotto’s toneelstukken. Maar ook een scène waarin Lotto iets wezenlijks van Mathilde te weten komt, wordt als een toneelstuk geschreven. Het lezen waardig, vier sterren in mijn Goodreads, de overige reviews bij Goodreads zijn overigens erg wisselend.

Lauren Groff, Fates and Furies. – London: Heinemann, 2015.
ISBN 9781473519305 (EPub)

Tien topboeken: #50books, vraag 4

Geplaatst op door
2

Een tijdje terug stond er in NRC een lijst van de boeken uit 2015 die je echt gelezen zou moeten hebben. Ik had er geen één van gelezen. De lijst die aanleiding was tot deze vraag, namelijk de top 100 van de kort geleden overleden David Bowie: niets gelezen. Ik ben veellezer, maar ben wat allergisch voor boeken die op lijstjes staan.

Vraag 4: Welke 10 boeken zou iedereen gelezen moeten hebben?boeken

Mijn eigen persoonlijke keuze (op willekeurige volgorde) van boeken die ik iedereen aanraad. Doe ermee wat je wilt, lees ze – of niet, of verbaas je over mijn keuze. Mag ook.

  • Geert Mak – De eeuw van mijn vader. Vandaag op de kop af vier jaar geleden is mijn vader overleden. Hij is 86 geworden. Ik raakte met een oom in gesprek tijdens één van de bezoeken aan het verzorgingstehuis waar hij lag. De oom – wetend dat ik een fervent lezer ben – vroeg me of ik dit boek wel eens gelezen had omdat het naar zijn mening een perfect beeld gaf van de jeugd van mijn vader, zijn oudste broer. Daar had hij gelijk in, het is Holland op zijn breedst en op zijn smalst. Ik heb het in één ruk uitgelezen.
  • Johan Fabricius – De scheepsjongens van Bontekoe. Van alle jeugdboeken die ik gelezen heb, maakte deze wel de meeste indruk. Alles zat erin, geschiedenis, avontuur en een vlotte schrijfstijl. Het boek stamt uit 1923, maar is nog steeds uitstekend leesbaar.
  • De dagboeken van Anne Frank. Lezen! Een boek dat een beeld geeft van de waanzin die Tweede Wereldoorlog heette. Anne Frank is het symbool geworden van talloze te vroeg afgebroken levens.
  • Dick Francis – Banker. De boeken van Dick Francis hebben twee kenmerken. Hij schrijft over paarden en heeft bijna zielige hoofdpersonen waar je het op de één of andere manier toch ontzettend goed mee kan vinden. Ze wekken je sympathie op. ‘Banker’ is één van de besten, vind ik persoonlijk, maar ja, wie ben ik.
  • Annemarie Postma – Ik hou van mij. Gelezen in een tijd dat ik niet zo blij was met mezelf. Wat ga je dan doen? Aan jezelf werken. Ik heb in die tijd niet alleen een waardevolle serie gesprekken met een psycholoog gehad, maar ook dit boek gelezen. Nuchter, normaal, ok, een paar open deuren ingetrapt, maar ik had wel wat aan dit boek.
  • Laurence Rees – Auschwitz: the Nazis & the Final Solution. Een meesterlijk geschreven relaas over dit vernietigingskamp dat ik gelezen heb na een bezoek een het kamp. Merkwaardig genoeg ga je tijdens het lezen begrijpen hoe het zover heeft kunnen komen.
  • Peer Wittenbols – Trilogie van het verlies. Toneel mag niet ontbreken. Peer Wittenbols is huisschrijver van Toneelgroep Oostpool. Alle stukken in deze bundel, ‘Het Zouthuis’, ‘Zullen we het liefde noemen’ en ‘Goedbloed’ zijn op zeer verdienstelijke wijze gespeeld door Haagse amateurtoneelgroepen en behoren tot mijn lievelingsstukken. Wittenbols is een meester in het beschrijven van personages.
  • Thea Beckman – Kruistocht in spijkerbroek. Omdat Thea Beckman niet mag ontbreken. Merk dat ik mezelf mag herhalen, want ook deze jeugdroman munt uit in geschiedenis, avontuur en een vlotte schrijfstijl. Het is alleen ietsje jonger, namelijk van 1971. En deze film heb ik gezien. Die van de Bontekoe niet.
  • Peter David – Imzadi. Een deeltje uit de Star Trek Next Generation serie. Het verhaal van de liefde tussen Riker en Deanna. Aan de schade aan het boek is te zien dat het overal mee naar toe is geweest, inclusief een strand in Portugal. Minstens vijf keer gelezen, als het niet meer is. Eén van mijn lievelingsboeken.
  • Het Groene Boekje. In dit geval raad ik niet aan dit gifgroene ding bladzij voor bladzij te gaan lezen, maar gebruik het! Al is het maar om je eigen taalgebruik te verbeteren.

Dat waren ze. Mijn lijstje van vandaag. Tien tegen één dat ik morgen tien andere boeken erbij kan noemen, want dat is het geval met lijstjes: ze worden alsmaar langer.

De leesvraag #50books is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Hendrik Jan heeft het overgenomen in 2016. Deze vraag staat hier.

Theater in romans: een uit de hand gelopen hobby

Geplaatst op door
Beantwoorden

Op 1 juni 2006 begon ik ermee: “Nieuw projectje. Ik ga een artikel schrijven over toneel en romans. Wat voor voorstelling wordt er gemaakt van toneel, theater, etc. in romans en verhalen.”
Oorspronkelijk had ik het bedoeld voor Haghespel, het Haagse blad voor amateurtoneel waar ik al jaren hoofdredacteur van ben. In elk nummer zou ik één of twee boeken bespreken. De praktijk was dat het vulling werd voor de niet zo volle nummers. Wat ik niet had voorzien was dat de lijst wel erg lang zou worden. Van de simpele lijst met ongeveer vijftien boeken uit 2006 is het uitgegroeid tot een lijst van ongeveer 275 boeken die ik ook heb gelinkt naar de besprekingen.

Update

Van een blog is deze lijst uitgegroeid tot een pagina in het menu van mijn blog. Ik werkte dit blog altijd nog blij, maar het zakte steeds dieper weg in het archief, gezien het feit dat ik de lijst voor het eerst had gepubliceerd op 30 juli 2015.

Andere lijsten

Ik heb ook nog een lijst met kleuter-, kinder- en jeugdboeken die allemaal met theater te maken hebben. Het is een niet echt actieve lijst, ik heb hem in augustus 2009 gepubliceerd en sindsdien niet bijgewerkt. Dat komt ook omdat ik niet echt van plan ben deze boeken te bespreken. En de eerste lijst die ik in 2012 gepubliceerd heb, nog op volgorde van de voornaam van de auteur.

Tips

Elke keer lijkt het of de voorraad is uitgeput en vervolgens verschijnen er weer boeken. Tips zijn dus nog altijd welkom.

Theater in romans – Time travelers never die

Geplaatst op door
1

Wetenschapper Michael Shelborne verdwijnt op mysterieuze wijze en zijn zoon Shel ontdekt dat zijn vader een tijdreisapparaat heeft uitgevonden. Hij gaat met zijn vriend, taalkundige Dave Dryden, op zoek naar zijn vader en maakt daarvoor vele tijdreizen.
Tijdreizen is aantrekkelijk, want je kan aanwezig zijn bij alle grote en kleine momenten in de wereldgeschiedenis. Dat is ook precies hetgene dat Shel en Dave doen, even makkelijk als anderen op vakantie gaan, springen ze door de tijd en zijn onder andere getuige van de beroemde ‘I Have a Dream’ speech van Martin Luther King. McDevitt Time Travelers never die
Ze maken sprongen van honderden jaren in de tijd, maar ook sprongetjes van een minuut en daarin wordt het boek wat overdadig. Op een gegeven moment weet je werkelijk niet meer wie nu waar is, of op welke moment in de tijd. Ga maar eens nadenken over de praktische dingen van zo’n tijdreis en je beseft dat het niet mogelijk is, er moeten miljoenen tijden naast elkaar bestaan om het mogelijk te maken. Ik blijf fan van Geordi Laforge (Star Trek Next Generation) die tijdens zo’n discussie zei: ‘This is precisely why time travel gives me nosebleeds’.

Gelukkig gaat dit blog niet over boeken met een Science Fiction tintje, maar over boeken waarin toneel wordt betrokken. Shel en Dave gaan namelijk terug naar de oudheid waar ze in de bibliotheek van Alexandrië de complete collectie toneelstukken van Sophocles bestuderen. Van Sophocles zijn welgeteld zeven tragedies en één saterspel overgebleven, terwijl de overlevering vermeldt dat hij 123 toneelstukken heeft geschreven. Ze brengen stukken terug naar het heden en sturen dit naar een vrouwelijke wetenschapper die één van de stukken zelfs laat opvoeren. Amusant genoeg dus voor een plekje op dit blog.

Jack McDevitt – Time travelers never die (New York : Ace Books, 2010)

Arjen Lubach – Magnus

Geplaatst op door
Beantwoorden

Arjen Lubach is theatermaker, verzorgt voor Koefnoen de ‘rapservice’ en schrijft scenario’s voor film en televisie.

Merlijn Kaiser hoort dat er in een Zweeds pretpark vreemde uitgaven worden gedaan met zijn creditcard. Hij is toneelschrijver en is bezig met een toneelstuk voor De Toneeltuin, ook schrijft hij teksten voor de Filosofiekalender. Hij besluit zijn koffers te pakken en amateurdetective te spelen. In Amsterdam voelt hij zich niet meer thuis, zijn vriendin Caro heeft hem verlaten voor een singer-songwriter en zijn vrienden heeft hij in maanden niet meer gezien. In Zweden komt hij meer te weten dan hij wilde. Hij ontmoet de dief van zijn creditcard, Magnus, een zonderlinge man, een fotograaf zonder inspiratie, met een dochter van 18, Cecilia. Merlijn krijgt een verhouding met Cecilia. Maandenlang verblijft hij in Zweden, daar werkend aan zijn toneelstuk voor De Toneeltuin. Tenslotte ontdekt hij hoe Magnus aan zijn creditcard is gekomen en dan ontdekt hij hoe Caro, zijn ex-vriendin, en Magnus en Cecilia zijn verbonden. Het boek is wat lastig te lezen door de vele terugblikken in het leven van Merlijn, onder andere over Caro. Epilepsie speelde ongewild een belangrijke rol in zijn leven, altijd moest niet alleen hij rekening houden met zijn epilepsie, maar ook zijn omgeving. De personages zijn aanwezig, Merlijn leeft, ondanks de epilepsie. Het boek is qua structuur opgezet als een toneelstuk, drie aktes, eindigend in de première van het stuk dat Merlijn heeft geschreven, ‘Een mooie dag voor een orgasme’, door de Toneeltuin ingekort tot ‘Een mooie dag’. Ironisch is de beschrijving van de scène na de première waar zijn naam wordt verbasterd en hij niet op het toneel wordt geroepen om geëerd te worden als de schrijver van het stuk. Caro en Cecilia ontmoeten elkaar weer, het einde van het boek is open.

Arjen Lubach – Magnus (Amsterdam: Uitgeverij Podium, 2011)

Leslie Silbert – De verspieder

Geplaatst op door
Beantwoorden

De 21ste eeuwse hoofdrolspeelster Kate Morgan is in dienst van een organisatie die onder de CIA valt, zij moet een zestiende-eeuws manuscript onderzoeken dat boven water is gekomen bij een inbraak waarbij de gentleman inbreker om het leven is gekomen. Het hedendaagse verhaal wordt onderbroken door episodes uit het leven van Christopher Marlowe. De beroemde toneelschrijver uit dezelfde periode als William Shakespeare speelt een hoofdrol in dit boek dat voer is voor een interessant verhaal. Helaas is door de houterige manier van schrijven en/of vertalen het boek niet echt leesbaar geworden, Bovendien mag de oplossing vergezocht worden genoemd.
Het verhaal van Christopher Marlowe is stukken interessanter. Over zijn leven is niet veel bekend. Hij werd wel beschuldigd van atheïsme, maar mogelijk was hij alleen maar antiklerikaal. Het bevel voor zijn arrestatie voor atheïsme was al uitgevaardigd toen hij bij een vechtpartij werd gedood. Er bestaan verschillende versies van de gebeurtenis. Het zou een dronkemansgevecht in een kroeg zijn geweest, of een moord uit jaloezie. Marlowe zou in een kroeg in Deptford ruzie hebben gekregen met een zekere Ingham Frizer. Een discussie over “the reckyninge” liep voor Marlowe fataal af. Mogelijk was het echter gewoon een ongeluk waarbij Marlowe zijn eigen dolk in zijn oog kreeg en onmiddellijk stierf. In ieder geval werd Frizer vrijgesproken, omdat hij uit zelfverdediging zou hebben gehandeld. In dit boek wordt gesproken over een dode zwerver die de plaats van Marlowe inneemt, en Marlowe kan op deze manier ontkomen.
Deze thriller gaat in op andere verhalen die over Marlowe de ronde doen, namelijk dat hij ook spioneerde in dienst van koningin Elizabeth I. Zijn gedicht ‘Hero and Leander’ dat pas in 1598 werd afgerond door een andere schrijver, speelt een rol bij de oplossing van het mysterie, waarvoor ik het boek speciaal heb uitgelezen, zo nieuwsgierig was ik wel.

Leslie Silbert – De verspieder (The intelligencer) (Amsterdam: De Bezige Bij, 2004)

Adriana Trigiani – Lucia, Lucia

Geplaatst op door
Beantwoorden

De toneelconnectie? Kit Zanetti, een schrijfster die toneelstukken schrijft, waarvan nog niet één is gepubliceerd. Ze komt haar bejaarde bovenbuurvrouw tegen, Lucia Sartori, een Amerikaanse van Italiaanse afkomst. Het boek is het boeiende verhaal van het leven van Lucia rond haar 25ste jaar. In 1950 is ze naaister bij een warenhuis en is verloofd met Dante DeMarino. Haar aanstaande schoonmoeder verwacht van haar dat ze haar baan opzegt en in huis komt helpen. Lucia wil blijven werken en vertelt Dante dat ze niet met hem gaat trouwen als hij van haar eist dat ze haar baan opzegt. Ongehoord voor nette Italiaanse meisjes in het Amerika van net na de Tweede Wereldoorlog.
Dan ontmoet ze John Talbot, een man te mooi om waar te zijn, ze wordt verliefd en wil met hem gaan trouwen. Hij laat haar voor het altaar staan, naar later blijkt omdat hij geen andere uitweg meer zag. Hij is een gokker, een bedrieger, heeft zijn en haar geld verloren, is volkomen blut en ziet geen andere uitweg dan weg te lopen. Hij wordt later door de politie opgepakt en wordt opgesloten.
Kit ontmoet Lucia als ze 78 is, Lucia vertelt haar levensverhaal aan Kit die hier een toneelstuk van wil maken. Door Kits toedoen ontmoet Lucia nog één maal John die op latere leeftijd weer de gevangenis is ingedraaid.
Magere toneelconnectie, maar wel een ontzettend leuk boek dat een goed beeld geeft van een jonge vrouw in de jaren vijftig van de twintigste eeuw. In die periode is de emancipatie van de vrouw nog niet echt begonnen, zeker niet bij Amerikanen van Italiaanse afkomst die hun Italiaanse erfgoed inclusief mindere behandeling van vrouwen uit het moederland hebben meegenomen. In die tijd was het redelijk normaal dat een huwelijk gearrangeerd werd.

Adriana Trigiani – Lucia, Lucia (New York: Random House, 2003)