Ja, het is weer zover! Je mag een kerstverhaal schrijven!
Begin december heb ik geïnformeerd of er mensen zijn die een kerstverhaal willen schrijven. Daar kwamen enthousiaste reacties op. Vorig jaar heb ik thema’s verzonnen en daar zijn drie verhalen uitgekomen. Dit jaar heb ik thema’s waarvan er een paar van vorig jaar zijn en ik heb een paar nieuwe thema’s.
Hoe gaan we het doen?
Schrijf je verhaal en publiceer het op eerste kerstdag. Doe dat tussen 10 en 18 uur. Hou mij op de hoogte en geef de link aan mij door onder dit bericht, dan verzamel ik het in een speciaal verzamelblog. Ik ben reuze benieuwd naar jullie verhalen!
Een paar zijn er van vorig jaar overgebleven, en ik heb nieuwe thema’s verzonnen.
Broer en zus zijn allebei niet onverdienstelijke schrijvers en hebben besloten mee te doen met de kerstverhalenwedstrijd van een tijdschrift. Maar dat levert complicaties op.
Jij en je partner zijn net samen en jullie hebben afgesproken dat jullie met de kerst naar een feest gaan bij familie van je partner. Iedereen op zijn kerstbest. Je partner zal eerst zijn/haar ouders ophalen, en jij krijgt het adres en zal er zelf naar toe gaan. Het duurt wel even voordat hij/zij er is. Wat is er gebeurd?
Je wilt een wit voetje halen bij je baas en helpt zijn vrouw met een goed doel, je verwacht een luxe diner, maar je komt bij een diner voor daklozen terecht. Maak je er wat van of ga je er stilletjes vandoor zogauw je de kans krijgt?
Kerst? Wat is dat? Je hebt jarenlang een baan gehad waarbij je steevast met de kerst moest werken en nu heb je een andere baan. Je partner wil van de gelegenheid gebruik maken zich helemaal uit te leven.
De erfenis van je oma is de doos met kerstversiersels die soms al jaren oud zijn. Je ontdekt iets in die doos dat opschudding veroorzaakt aan de kersttafel, wat is het?
Schrijf je mee?
Dit zijn de thema’s waar je uit kunt kiezen. Het verhaal zelf mag tussen de 300 en 2000 woorden tellen. Publiceer het op eerste kerstdag op je eigen blog. Op 24 december plaats ik alvast het verzamelblog en dat werk ik op eerste en tweede kerstdag bij met de linkjes die hier binnenkomen. Ik zou het erg leuk vinden als je meedoet. Laat dat vóór 20 december weten in een reactie onder dit blog.
Ik slaap slecht. Dat is al tijden zo en schijnt bij de genoegens van de overgang te horen. Bij mij is het tweeledig, ik val slecht in slaap, dat kan me af en toe uren kosten en ik word meerdere keren per nacht wakker. Het gevolg is dat ik overdag als een zombie rondloop. Toen ik twintig was had ik echt geen probleem met weinig slaap, maar nu ik de vijftig ben gepasseerd heb ik er wel een probleem mee.
Ik heb in de loop van de jaren de nodige trucjes gebruikt om in slaap te vallen. Visualiseren helpt me. Want dan lig ik op mijn linkerzij, mijn slaapzij en visualiseer ik mijn lichaam in bed, hoofd op het kussen, mijn benen in elkaar getrokken en mijn ogen dicht. Ik ga mijn hele lichaam langs, van hoofd tot tenen. Eén hand ligt op het kussen, de andere hand ernaast. Ik concentreer me op mijn ademhaling en probeer die rustig te krijgen. Indien nodig – als mijn hoofd weer eens aanstaat – ga ik tellen, van 100 naar 0. Op die manier kan ik alleen maar aan de cijfers denken en niet aan de boodschappenlijst in mijn hoofd. Schapen tellen wil ook nog wel helpen. Meestal val ik dan wel in slaap.
Lukt het niet meteen? Dan heb ik wat warmte nodig. Of liever gezegd, mijn fantasie slaat op hol en ik visualiseer iemand erbij. Die mag tegen mijn rug kruipen, een been over mijn benen leggen en in mijn oor fluisteren dat ik echt wel kan slapen. Toen ik daarmee begon was het gewoon een anoniem iemand. Tegenwoordig mag ik graag Patrick Swayze tegen me aan visualiseren. Gewoon omdat het kan.
#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.
Plain Bad Heroines is een roman van 600 pagina’s over een huis, een boek, een club van fanatieke meisjes, en een film die drie meisjes samenbrengt. Het verhaal speelt in twee periodes, namelijk in 1902 waarin Libbie Brookhants en Alex Trills samen een school leiden en 100 jaar later waarin een film wordt gemaakt over de school. In 1902 zijn de meisjes op de Brookhants school for girls obsessief bezig met een boek, The Story of Mary Maclane, ze hebben zelfs een club opgericht, de Plain Bad Heroines Society. Maar drie meisjes worden dood gevonden met een exemplaar van dat boek in handen, waarop Libbie en Alex denken dat er een vloek op het boek ligt.
Some people say beauty is a curse. It may be true, but I’m sure I should not have at all minded being cursed a little. And I know several persons who might well say the same. But, anyway, I wish some one would write a book about a plain, bad heroine so that I might feel in real sympathy with her. (The Story of Mary MacLane)
Honderd jaar later strijkt er een filmploeg neer op het landgoed. De laatste Brookhants, de 81 jarige Elaine heeft de zestienjarige Merritt Emmons geholpen een boek te schrijven, The Happenings at Brookhants. Dit wordt nu, een paar jaar later, verfilmd.
De vrouwen
Libbie Brookhants – ze trouwt met Harold Brookhants omdat ze zwanger is, maar niet van Harold. Deze vermogende industrieel was altijd vrijgezel en wil nu trouwen met Libbie, de man is in de zestig, zij is begin twintig. Haar dochter Ava wordt opgevoed in Frankrijk. Harold is spiritualistisch en brengt Ava onder bij een gezin dat daarin meegaat.
Alex(andra) Trills – Libbie en zij hebben een relatie, en leiden samen de school die door Harold is opgezet voor Libbie zodat die in haar levensonderhoud kan voorzien.
Flo Hartshorn, Clara Broward en Eleanor Faderman – de drie meisjes die in 1902 aan hun einde komen door de yellow jackets.
Merritt Emmons – schrijfster van The Happenings at Brookhants ” a breakout book celebrating the queer, feminist history surrounding the “haunted and cursed” Gilded-Age institution” (Goodreads beschrijving). Behept met een enorm impostor syndrome, voelt zich meer de typiste dan de schrijfster van het boek. Zit met een enorm writers block voor haar volgende boek, ze wil het laatste werk van Truman Capote afmaken, maar heeft tot nu toe één lege Word pagina.
Harper Harper – het prototype van het populaire meisje, is door toeval en geluk een beroemde actrice geworden. Ze is een celesbian en influencer en is voortdurend bezig met Instagram en andere social media. Ze is gefascineerd door het verhaal waar ze aan werken.
Audrey Wells – actrice, ex-kindster. Dochter van een actrice, wiens grootste rol die van een scream queen in een horrorfilm was. Ze heeft tot nu toe alleen onbeduidende rollen gehad en in de laatste anderhalf jaar helemaal geen rol. Zij krijgt één van de hoofdrollen in de film.
Overeenkomst tussen die vrouwen: allen jong, namelijk begin twintig en allen lesbisch of mininmaal een liefde voor vrouwen. En de drie hedendaagse dames hebben een aantrekkingskracht tot elkaar.
De theaterconnectie
Dat is in dit boek uiteraard een filmconnectie, met een stukje script tussen Clara en Flo, twee van de drie meisjes die 100 jaar geleden zijn gestorven (pp. 197-204). Ook wordt verteld hoe Audrey haar auditie doet en krijgen we een beetje inzicht in hoe een film wordt opgezet. De aandacht voor die film had wel wat meer opgezet mogen worden. Uiteindelijk is er meer aandacht voor die meiden dan voor het hele filmproces.
Emily M. Danforth – Plain Bad Heroines. – London : The Borough Press, 2020. ISBN 978-0-00-834720-8
Yellow jackets
Vanaf het begin zat ik er een beetje mee. Het verhaal begon met Clara en Flo, twee vriendinnen op de school. Ze overleven het geen van beiden als Clara in een nest van yellow jackets stapt en de wespen haar aanvallen. Wat hebben die wespen nou met het verhaal te maken, want overal duiken ze op. En niet alleen in 1902, maar ook 100 jaar later. Er treden zelfs vergelijkbare situaties op. Alex die in 1902 in een pudding wespen te eten krijgt, en Audrey die hetzelfde overkomt in het heden.
Maar dat heb ik voor mezelf uitgevonden. Lees niet verder als je het boek wilt lezen, want ik ga een beetje spoileren. Het keurige milieu van de hoofdpersonen uit 1902, de jongedames die een keurige opleiding krijgen om een keurig leven te krijgen, het zijn WASPs, White Anglo-Saxon Protestants, de blanke Amerikaans-protestantse elite veelal van Britse afkomst. Wat ligt vervolgens aan de oorsprong van de obsessie met wespen? Lees het verhaal van de gebroeders Rash (pp. 118-119) en het vervolg van dat verhaal (pp. 578-588) en begrijp waarom de yellow jackets zo’n belangrijke rol in het verhaal spelen.
Wat vind ik ervan?
Het was van mijn kant misschien niet handig eerst een uitgebreide recensie op Goodreads te gaan lezen, maar ik zat in het begin echt te twijfelen of ik door zou lezen. Ik bedoel, 600 pagina’s als je het niet echt interessant vindt? Het begin was echt lastig om door te komen. Het was interessant genoeg om door te lezen maar ik zat aan het eind met dezelfde twijfels als de recensente. Want wat was het einde nou eigenlijk? Hoe zat het er nou mee? Was er een vloek? Waar was het verband tussen 1902 en het heden? Wat hadden die yellow jackets ermee te maken?
Uiteindelijk vond ik het fascinerend. Het was me bij het lenen van het boek (bibliotheek Den Haag) niet opgevallen, maar die meisjes in 1902 waren duidelijk lesbisch, evenals Libbie en Alex. En de drie dames uit het heden zijn lesbisch of willen het best wel uitproberen. Voor het verhaal was dit gewoon goed. De drie dames uit het heden waren duidelijk jonge meiden met onzekerheden van jonge meiden die aan het begin van een carrière staan.
Maak er vervolgens een verhaal van. Dat is bar lastig omdat er toch vrij veel gebeurt. Het boek heeft onder andere 600 pagina’s gekregen omdat iedereen, letterlijk iedereen een achtergrondverhaal heeft gekregen, hetgeen leuk is om te lezen, maar ook knap ingewikkeld. Ik heb dus weer aantekeningen die ik totaal niet heb gebruikt.
Qua vorm heb ik er wel wat op aan te merken. Allereerst de verteller, die regelmatig de vierde wand doorbreekt en de lezers rechtstreeks aanspreekt. Het werd een maniertje op een gegeven moment en wat irritant. Echt ronduit irritant vond ik de voetnoten, heel veel van de informatie hierin kon eigenlijk gewoon in het verhaal worden opgenomen. En mijn grootste irritatie was wel dat de voetnoten aangegeven werden met een miniem puntje, zodat ik elke keer de hele bladzijde moest scannen om het puntje te vinden. Groot pluspunt: de illustraties van Sara Lautman, niet alleen paginavullend, maar ook kleine tekeningen. De illustraties waren prachtig. Genre: waar ik maar even een aparte aantekening van maak, want er staat horror bij de beschrijving. Nou, dat vond ik wel meevallen, als je iets zoekt in het genre Stephen King of Dean Koontz kan je dit boek absoluut overslaan. Volgens de beschrijving gaat het om die vloek, maar de avonturen van drie queermeiden leiden daarbij behoorlijk af. Het is een vrouwenboek.
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.
Ik had het beloofd, een bespreking van de Feist boeken. Alleen liep dat even vertraging op. Het lezen niet trouwens, want ik was vrij snel door de Riftwar Saga heen, maar het bespreken wel. Om dat een beetje op de rails te zetten, deel ik die bespreking in tweeën. Hier is dus de bespreking van de Magician boeken.
De Riftwar Saga bestond oorspronkelijk uit drie delen. Dat kwam omdat Apprentice en Master als één deel waren verschenen. Maar Magician verscheen opnieuw en wel in twee delen. Ik heb deze nieuwe grondig herziene druk in twee delen gelezen.
Feist heeft met Midkemia en Kelewan twee werelden gecreëerd die enorm van elkaar verschillen. De saga begint in Midkemia, om precies te zijn in het hertogdom Crydee, waar hertog Borric de scepter zwaait, hij heeft drie kinderen, zoons Lyam en Arutha, en dochter Carline. Borric is familie van de koning en is de derde in lijn van opvolging. Zijn kinderen zijn prinsen en prinses. Hier vinden we ook Martin Longbow, in dienst van de hertog als jager. Let op, want Martin krijgt nog een belangrijke rol. Zijn afkomst is onduidelijk. De setting: Middeleeuws, kastelen, zwaarden, pijl en boog en sterk hierarchisch. Crydee is onderdeel van het Kingdom of the Isles, koning Rodric IV is de huidige vorst. Het Kingdom is verdeeld in een oostelijk deel onder het bevel van de koning die in de hoofdstad woont: het eiland Rillanon, het westelijk deel staat onder bevel van de prins van Krondor, Erland.
Magician: Apprentice
Het boek introduceert alle personages en begint met Pug, een twaalfjarige weesjongen die onderdak heeft gekregen in het kasteel van hertog Borric. Zijn beste vriend is Tomas. Jongens in die tijd moeten kennis maken met alles wat in het kasteel en het rijk gebeurt en rond het veertiende jaar krijgen ze te maken met een soort gilde toewijzing, Tomas wordt opgeleid als soldaat. Pug dreigt over te blijven, maar wordt door tovenaar Kulgan als leerling uitgekozen. Pug redt met toverkracht het leven van de dochter van de hertog en krijgt dan een aanstelling als squire. Het zijn de vormende jaren voor de jongens, en die vorming krijgen ze deels in een oorlog. Ze ontdekken een vreemd schip op het strand met mensen die ze niet kennen en van een andere wereld komen. En daar komt een oorlog uit met een vreemd ras afkomstig van een andere wereld, de Tsurani. Borric gaat samen met Arutha, Kulgan, Pug en Tomas naar Rillanon om koning Rodric te overtuigen van de ernst van de situatie. Daar wordt duidelijk dat Rodric geestelijk niet gezond is. Borric wordt tot opperbevelhebber van de westelijke strijdkrachten benoemd.
Toen ik het de eerste keer las, is het me niet zo opgevallen, maar nu, met vijf keer de trilogie lezen en de films van Lord of the Rings zes keer in een kerstmarathon te hebben gezien, is het me wel duidelijk. Raymond Feist heeft ze ook gelezen. Mensen, dwergen, elven, een tocht door een berg met mijnen van de dwergen, een belegering van een kasteel die dagen lang duurt, en Tsurani die tenslotte door de kelder van het slot proberen binnen te komen. Het is wel duidelijk. Maar ook wel leuk en goed geschreven. Arutha speelt in de belegering van het kasteel van Crydee een belangrijke rol en vestigt zijn reputatie van commandant van de krijgsmacht.
Dit deel eindigt met de scheiding van de jongens. Tomas heeft in de berg van de dwergen een wapenuitrusting van een draak gekregen en wordt daar zwaar door beïnvloed. Pug is gevangen genomen, wordt dood verondersteld, maar zit als slaaf op de wereld van de Tsurani. Dan zijn ze nog geen twintig. De oorlog is ongeveer vier jaar bezig.
Magician: Master
Pug in Kelewan, Tomas in Midkemia. Kelewan is met de verschillende families en de machtstructuur vooral Oosters geöriënteerd. Eer, familie-eer is het belangrijkste in deze wereld waar politiek in het leven is ingeweven. De ontwikkeling van Pug is hier eigenlijk wel het belangrijkste, want in Kelewan, waar hij eerst een slaaf is, worden zijn krachten als magiër ontdekt. In Kelewan raakt hij bevriend met Laurie, de minstreel. Let op, want deze jongeman gaat in latere boeken een rol spelen.
Pug wordt als Milamber een belangrijk magiër in Kelewan en speelt een belangrijke rol in de oorlog tussen Midkemia en Kelewan. Hij ontmoet in deze wereld zijn vrouw Katala en krijgt een zoon, William.
Vijfhonderd bladzijden en er gebeurt vooral veel, want in Midkemia wordt Tomas zwaar beïnvloed door Ashen-Shugar, een drakenheer, de Valheru en dat ras speelt een belangrijke rol in dit boek. De elven waar hij ondertussen woont, vrezen de Valheru. Bijkomende complicatie is dat de elvenkoningin Aglaranna verliefd is geworden op Tomas.
De oorlog tussen Midkemia en Kelewan gaat maar door. Arutha gaat uit naam van zijn vader naar Krondor om daar hulp te vragen aan prins Erland, broer van koning Rodric. Daar aangekomen ontdekt hij dat prins Erland in feite buiten spel is gezet door een edelman, Guy du Bas-Tyra. Prinses Anita, dochter van prins Erland is door de Mockers uit het paleis gehaald en wordt verborgen gehouden. De Mockers zijn de dieven van de stad en worden geleid door de Upright man. In dit deel maakt Arutha kennis met Jimmy the Hand, een jonge dief die bij de mockers hoort. Jimmy, één van mijn lievelingspersonages, gaat een belangrijke rol spelen in de series.
Koning Rodric die nu echt gek is geworden sneuvelt tijdens een veldslag, maar is nog net helder genoeg om Lyam, oudste zoon van hertog Borric tot zijn opvolger te benoemen. Hertog Borric is gesneuveld, prins Erland is overleden. We krijgen nog een stevige verwikkeling omdat bekend wordt dat Martin een buitenechtelijke zoon van hertog Borric is, terwijl iedereen al die jaren dacht dat hij een simpele jager was. Het is een complicatie omdat Martin ouder is dan Lyam en Lyam de kroon voor hem wil opgeven, maar Martin weigert de kroon, niet alleen voor hemzelf maar ook voor zijn nakomelingen. Dat heeft consequenties jaren later, zeg ik als iemand die de hele serie al heeft gelezen.
De oorlog wordt beëindigd in dit deel en dat komt door Pug en Macros the Black, een magiër die ook een belangrijke rol speelt. Zij sluiten samen de scheur tussen de werelden waardoor de Tsurani Midkemia binnen konden komen.
En dat was – voorlopig – het einde van de avonturen. De serie wordt vervolgd in Silverthorn.
Update: 30 augustus 2023, wat basisinformatie erbij gezet.
De varen liet luidruchtig al zijn bladeren ritselen. De planten in zijn omgeving zuchten. De varen was in twee jaar zo groot geworden dat ze moeite moesten doen voor wat ruimte. De Calathea blaatte. Hij vond dat hij aandacht nodig had, en dat was wel waar, want zijn bladeren werden wat geel. De vetplant naast de varen liet een blad vallen. Hij was zo groot geworden dat hij wel wat kon missen. “Je hebt verse aarde nodig, Calathea.” Ja, dat was de Calathea wel met hem eens.
Hier komen de stekjes vandaan
Aarde
Er was activiteit geweest met aarde. De Draecaena die op de hoek van de buffetkast stond had nieuwe aarde en was nu triomfantelijk bezig zijn bladen te spreiden. Hij had weer energie. Hij wel. Eén van de andere planten had vooral lange strengen gekregen. Dat was vermoedelijk een drakenklimop maar hij wist het zelf niet zeker. Hij was zelf wel heel tevreden over de manier waarop hij groeide. De planten hadden de twee vrouwen bezig gezien met planten en potten maar hadden begrepen dat de aarde op was. Er moest nieuwe komen. Dat was helaas te laat voor de bananenplant. Die was op de andere hoek van de buffetkast stilletjes bezig dood te gaan. De varen stuurde wat goede vibes richting bananenplant maar betwijfelde of het nog zou werken. De bananenplant had gewoon nooit een goed plekje gehad. Er waren wel meer planten gesneuveld, maar ja, geen van beide vrouwen in dit huis had echt groene vingers, dus dat was te verwachten. Maar de eigenares van het huis mocht niet klagen. Veel planten hadden het overleefd. Er waren zelfs nieuwe bijgekomen. In de vensterbank stond een Sanseveria te pronken.
Stekken
De varen keek naar de vensterbank, want daar stond een glas met stekjes. De eigenares deed zelfs haar best planten te stekken. Het kleine roze vaderplantje was uitgegroeid tot een grote wilde vaderplant en had het niet overleefd. Iets te veel uit zijn krachten gegroeid. Maar ze had stekjes geknipt en in een glas water gezet. Alle planten waren benieuwd wanneer die stekjes aarde zouden krijgen, maar dat moest natuurlijk wachten tot er nieuwe aarde zou komen. De varen zag dat er wortels aan de stekjes zaten. Hij seinde naar de olifantspoot, die plant was ook flink gegroeid de afgelopen jaren. “Psst?” De olifantspoot seinde lui terug. “Die stekjes? Wat denk je, gaat het wat worden?” “Geef haar een kans, ik heb haar alleen met die erwtjes een stekje zien maken en dat plantje heeft best wel moeite, maar gaat nu toch ook groeien. Oh! Stil, daar is ze.”
Alle planten keken stil naar de vrouw die naar de vensterbank liep. Er ging een fluistering langs alle planten toen ze het glas met de stekjes oppakte. Verbaasd keek ze om zich heen en liep met het glas naar de keuken. Even later kwam ze terug met een potje met geplante stekjes en liep terug naar de keuken. Dat was maar goed ook. Ze had raar opgekeken van het gejuich van alle planten. Hun bladeren ruisten erop los.
Dit is het vervolg op het verhaal over de varen en zijn huisgenoten. En het is natuurlijk een #WOT, die deze week over stekken gaat.
#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.
De ergernis sloeg toe vanochtend, ik zag iets in de rechterhoek van mijn computerscherm en brulde “Nee!!!!” Het was namelijk de zoveelste herinnering dat ik mijn password moet veranderen. Het beleid van mijn werk is dat eens in de 90 dagen dat krengige woordje moet veranderen. En of ik dan minstens 12 tekens wil gebruiken, maar niet één van mijn twaalf laatst gebruikte passwords en oh ja, we hebben een document waarin staat waar het aan moet voldoen. Hoofdletters, kleine letters, leestekens etc. Pfff.
Het #WOT woord van deze week is:
Ergernis: 1) Aanstoot 2) Beproeving 3) Bezoeking 4) Chagrijn 5) Gekwetstheid 6) Geprikkeldheid 7) Geraaktheid 8) Grief 9) Handeling 10) Het aanstoot geven 11) Het aanstoot nemen 12) Het zich ergeren 13) hinder 14) Iets dat aanleiding geeft om zich te ergeren 15) Irritatie 16) Kwelling 17) Maaien 18) Misnoegen
Mijn password moet gewijzigd zijn over 15 dagen, anderhalve week geleden kreeg ik al een e-mail, een halve week geleden weer. Elke dag popt er minstens drie keer rechts op mijn scherm een reminder op. De vorige keer heb ik er drie weken over gedaan om dat password foutloos te tikken, zo ingewikkeld was het. Dit keer moet het dus wat makkelijker te onthouden zijn. Probleem is dat het dan ook weer makkelijker te kraken is. Zo vermoeiend. Probeer trouwens niet dat password gewoon niet te wijzigen, want dan worden gewoon alle werk resources voor je gesloten en moet je op je knieën bij IT bidden om toegang.
Het moet maar wel zo laat mogelijk. Wie wint er dus, Ali de volhouder of het ontzettend ergernis opwekkend popupje dat zeurt over mijn password?
#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.
Wat is wijsheid? Ik ben niet de enige die deze vraag stelt. Irene stelt hem in haar #WOT. En daar ligt mijn wijsheid van deze week. Ik schrijf de #WOT namelijk niet meer.
Wijsheid: gerijpt inzicht; de waarheid; mate waarin gerijpt inzicht wordt getoond
Wijsheid
Ik heb hem vanaf april 2020 geschreven, met als eerste woord overdracht. Dat was met wisselend succes, want soms kwam het ding achter elkaar uit mijn toetsenbord rollen, af en toe kwam het uit mijn tenen. Een voorraad is er nooit van gekomen. Diverse keren heb ik het gepresteerd pas op vrijdag te publiceren. En ik begon er steeds meer over te twijfelen of ik nog wel door wilde gaan. Alles bij elkaar, met thuiswerken en wonky gedoe met mijn gezondheid werd het steeds meer een moetje. En dat moet je niet hebben.
Vandaar dus dat ik wijs ben geweest en het stokje heb overgedragen. Dan kan ik puur voor de lol meeschrijven met de woorden die Irene gaat verzinnen. Het is haar wel toevertrouwd, want ik heb het in 2020 van haar overgenomen.
Hallo @ireenbertholee @CindyStegink ik heb besloten te stoppen met de #WOT, het gaat me steeds meer moeite kosten, afgelopen donderdag is het me niet gelukt. Als één van jullie het stokje wil overnemen. Hier is het.
#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.
Het ging mis dit weekend. Zaterdag was ik een beetje aan het hoesten, zondag hoestte ik veel en ging mijn stem achteruit. Maandag was mijn stem foetsie en kon ik alleen maar een zacht gefluister uitbrengen. En dat was het dan. Na een gesprek vorige week met de bedrijfsarts zou ik deze week zes uur per dag gaan werken. Maandag dacht ik na 1 uur dat het wel genoeg was en ik kroop terug in bed. Het zit me niet mee.
Het #WOT woord van deze week is
Stem = 1) Alt 2) Communicatiemiddel 3) Electorale mening 4) Geluid 5) Inspraak 6) Invloed 7) Keel 8) Klank 9) Medezeggenschap 10) Meningsuiting 11) Oordeel 12) Spraakgeluid
Stem
Volgende week mogen we weer stemmen, ditmaal voor de gemeenteraadsverkiezingen. In Den Haag doen 21 partijen mee aan die verkiezingen, waarvan een groot deel lokale partijen. Ik woon al 33 jaar in Den Haag en stem lokaal heel anders dan landelijk. Landelijk kies ik Groen Links, lokaal gezien is Groen Links goed geweest in ruzie maken, dat was dus het moment dat ik een lokale partij uitzocht. En waarschijnlijk wordt het de Haagse Stadspartij. Ik ben fan van Joris Wijsmuller die helaas vertrekt uit de raad, maar heb nooit op hem gestemd. Waarom niet? Omdat mijn keuze uit principe altijd op een vrouw valt. Zeker in de gemeenteraad is het gebrek aan vrouwen schrijnend. De Stadspartij heeft een vrouw als lijsttrekker en wisselt vrouw/man keurig af. Nou mijn stem nog terug krijgen. Maar hoop doet leven. Vanochtend slaagde ik erin de radio met mijn voice controlled Ziggo afstandsbediening aan de praat te krijgen.
Schrijf je mee?
En jij? Schrijf je mee of stem je mee? Heb je een mening over je stem of laat je het waaien? Ik hoor het graag van je. Laat een reactie achter.
#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.
Vanochtend heb ik hem weer eens helemaal gelezen. Ik ben al jaren op de Volkskrant geabonneerd, met doordeweeks een digitale editie en in het weekend een papieren krant. Die bijlages en het weekendmagazine vind ik op papier toch wat fijner. In het weekend heb ik trouwens ook het Financieele Dagblad, alleen al voor het magazine de moeite waard.
De laatste weken is die krant er een beetje bij ingeschoten. Eerst was ik ziek en had ik er gewoon geen zin in. Vervolgens denkt Rusland, kom, ik ga eens bezoek bij mijn buren, de Oekraïners en toen had ik het ook wel weer gehad. Van begin tot eind lezen is er niet bij op deze manier.
Jaren geleden, toen ik werkte bij Instituut Clingendael, hadden we een krantenknipselarchief. Veel, heel veel mappen op onderwerp, op land en op regio die we vulden met knipsels. We deelden deze taak, collega’s en ik en wisselden dat per week. De één streepte knipsels aan in de diverse nationale en internationale kranten, vervolgens gingen deze naar een andere collega die ze uitknipte en zonodig kopieerde, collega nummer drie mocht ze in de mappen doen. En dat was nou echt zo’n taak die we niet graag deden. Zeker als er internationaal iets gebeurd was – zeg maar een oorlog – was de stapel niet te overzien. Tel daarbij op dat de knipsels chronologisch opgeborgen moesten worden, en je kan rekenen dat je daar even mee bezig was. In een internetloos tijdperk was dit trouwens een dienst waar heel veel mensen dolblij mee waren. Het knipselarchief stierf een zachte dood toen internet de wereld veroverde. Het enige wat ik toen minder vond, was dat we de kranten niet meer zagen. Want behalve aanstrepen van artikelen, lazen we ook aardig wat.
Schrijf je mee?
En? Heb je iets met kranten? Of sla je net als ik het ding maar liever over in deze roerige tijden? Ik hoor het graag van je.
#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.
Het gaat eigenlijk automatisch. Begin februari werd ik ziek, belandde ik in het ziekenhuis en moest daarna thuis uitzieken. Nu heb ik dus geen conditie meer. Gisteren heb ik een was opgehangen, daarna moest ik toch echt even uitrusten.
In normale tijden sport ik veel. In niet zo normale tijden met gordelroos en bloedplaatjestekort achter de rug, hang ik op de bank. Tot veel meer ben ik namelijk niet in staat. Mijn personal trainer Pedro heb ik maar afgezegd. Ik appte hem deze week dat ik moest uitrusten na het ophangen van een was en dat sporten dan toch moeilijk werd. Ja, dat was hij wel met me eens. Maar appte hij, ga dan wel wandelen en fietsen, wat je wel kan. Zorg dat je elke dag even buiten komt. Daar had hij wel gelijk in. Dus vanmiddag toen het even droog was ben ik lekker naar buiten gegaan. Het was meer dan fris buiten want diverse stormen hadden een stevige wind achtergelaten, maar het was wel lekker even een rondje te doen, En daarna natuurlijk weer uit te rusten. Het helpt niet helemaal dat ik deze week weer voor halve dagen aan het werk ben. Het gaat wel hoor, maar het helpt niet.
Na deze periode wordt het dus weer bikkelen met Pedro en ga ik weer opbouwen. Ruim drie jaar geleden na mijn darmkanker heb ik het ook gedaan, dus het gaat wel goedkomen met mijn conditie.
Schrijf je mee?
En jij? Niet te klagen over je conditie? Of moet je er juist een tandje bijzetten? Ik hoor het graag. Laat een reactie achter.
#WOT betekent Write on Thursday. Op donderdag verzint Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Dit woord kun je hier vinden.
