Meisjesromans horen eigenlijk niet in deze rubriek thuis, maar af en toe kom je een oudje tegen dat schattig genoeg is om een blog te verdienen. Zeker als het over schooltoneel gaat.
Dit ene jaar nog
Dit is het verhaal van Nênette van Pelt. Ze heeft een muzikale tweelingbroer Olof en twee ouders die ook volop in de muziek zitten. Zelf is ze volstrekt a-muzikaal. Ze is net met haar familie in Den Haag komen wonen en moet het laatste jaar van de HBS overdoen. Ze is door de betavakken hopeloos gezakt, dezelfde betavakken die haar tweelingbroer geen enkele moeite hebben gekost. Haar buurjongen Bas van Montfoort gaat naar dezelfde school. Ze komt in een klas met alleen maar jongens terecht.
Hella Jansonius – Dit ene jaar nog. – Hoorn: West-Friesland, 1962.
Het leven op school is leuk, gevuld met jongens en een paar meisjes, een jonge lerares Frans en een jonge leraar Nederlands die de regie van het jaarlijkse schooltoneel op zich gaat nemen. Ondertussen wordt Bas verliefd op haar, wordt zij verliefd op de jonge leraar Nederlands en gaat er een verloving van komen, maar niet tussen Nênette en de leraar.
De toneelconnectie
Nênette heeft de ambitie actrice te worden. De school heeft een geschiedenis van jaarlijkse Shakespearestukken, hetgeen mijn goedkeuring wel kan wegdragen maar niet die van de scholieren. Er wordt besloten ‘De jongen van Winslow’ van Terrence Rattigan te spelen. Heel geschikt, want het stuk heeft een overvloed aan mannenrollen en maar weinig vrouwenrollen. Natuurlijk wordt het een groot succes met Nênette in één van de hoofdrollen.
Uitermate amusant, natuurlijk enigszins gedateerd, want het boek is zestig jaar oud, maar zeker nog leesbaar. De pubers van zestig jaar terug zijn niet vergelijkbaar met de huidige pubers.
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.
Ik was behoorlijk nieuwsgierig naar dit boek, want de eerste hoofdstukken van dit boek kwamen al voor in het blad Pulp Literature waar de schrijfster redacteur van is. Dat verhaal, over twee jonge vrouwen met Hollywood dromen had ik gelezen en vond ik uitermate amusant.
Het is 1934 en Frankie en haar vriendin Connie wonen in Vancouver. Frankie werkt als onderwijzeres en is verloofd met Champ. Het is het verhaal van twee vriendinnen die eigenlijk gevangen zitten in de gemeenschap. Het wordt van hen verwacht dat ze het huishouden doen, gaan trouwen, kinderen krijgen en voor de rest niets.
Het verhaal
Frankie ontdekt een advertentie in de plaatselijke krant waarin een actrice wordt gevraagd: Talent search. Young actress to work in films. Hollywood studio production beginning May 1934. No experience required. Make yourself available at the Dominion Theatre, 65 Granville Street. 11:30 p.m. to 1:00 a.m. Het is duidelijk, het is geen zuivere koffie, niet dat het uitmaakt voor Connie die droomt van een Hollywood carrière en naar de auditie wil.
The problem was that getting Connie to listen to reason was a feat few dared attempt, for she was certain that her future shone like a diamond, like a star, like a searchlight in the skies above Hollywood.
Frankie gaat mee om haar te beschermen. Daar blijkt dat ze niet de enigen zijn. De straat staat vol met jonge vrouwen die niets liever willen dat uit de routine stappen, in de lichten van Hollywood. Daar begint het vreemde verhaal pas goed. Allereerst komt Marietta Valdes, een beroemde filmster het gebouw uit lopen, dan komt King Samson, een producer en regisseur het gebouw uit. Hij kiest Connie uit, die als enige auditie mag doen. Frankie en Connie gaan naar binnen en vinden daar Leo, de cameraman en filmster Gilbert Howard. Dat houdt hem niet tegen ontzettend dronken te zijn. Oh, het pistool dat zo’n belangrijke rol gaat spelen in de rest van het verhaal is daar ook. Connie bevriest in de auditie met Gilbert Howard en Leo wordt het slachtoffer van het wapen dat de filmster afschiet.
Mel Anastasiou – The Extra: a Monument Studios mystery. – Pulp Literature Press, 2022. ISBN 978-1-988865-36-2 Disclaimer: Ik kreeg dit boek in Librarything Early Reviewers.
Dan even een citaat wat misschien nergens op slaat, maar misschien ook wel, want statistisch gezien zijn er veel dingen in dit boek die nooit voor zouden kunnen komen. Eyes shut, the movie star stretched out behind the piano and intoned Billroth’s quotation: “Statistics are like women; mirrors of purest virtue and truth, or like whores to use as one pleases.”
Het houdt de beide jonge vrouwen niet tegen, want een paar dagen later vertrekken ze naar Hollywood met de auto van Frankies vader. Statistiek: ze komen King Samson tegen die met autopech langs de weg staat. Wat zijn de kansen? Leo blijkt de zoon van King Samson te zijn en wijst hen in Hollywood de weg naar Paradise Gardens Villas op Sunset Boulevard waar ze een plek krijgen om te wonen. Het villaparkje blijkt een plek te zijn waar de ‘extras’, de figuranten wonen. Wil je vreemde figuren hebben? Nou, daar zijn ze. Wie woont naast dat park in een ander park? Gilbert Howard, dezelfde filmster die op een gegeven moment dood op de sofa in het huis van Frankie en Connie wordt aangetroffen. Eén keer raden met welk wapen hij is neergeschoten. Frankie wordt door een journaliste aangemerkt als de moordenares en besteedt de rest van het boek met zoeken naar de werkelijke dader.
De theaterconnectie
In dit geval natuurlijk de filmconnectie die wel duidelijk is in dit wereldje waar de figuranten de hoofdrol hebben. Ook is er een duidelijke weergave van de filmwereld van de jaren dertig van de twintigste eeuw. Of die geheel accuraat is weet ik niet. De filmgedragingen van Marietta Valdes en King Samson zijn ronduit excentriek te noemen.
Wat vond ik ervan?
Het verhaal in Pulp Literature vond ik dermate interessant dat ik het boek ook wilde lezen. Het boek zelf vond ik eigenlijk een beetje vreemd. Op sommige punten leek het of ik de wilde drugstrip van de hoofdpersoon zat te lezen. Op andere punten leek het of ik de beschrijving van een musical zat te lezen. La La Land kwam in mijn hoofd op tijdens de scène in het laatste hoofdstuk waar alle extra’s op stap gaan. Waarheen? Geen idee. En dat was eigenlijk ook mijn conclusie over het boek. Het hinkte heen en weer tussen een detective en een Hollywood avontuur. Amusant, maar vreemd.
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.
Weer een boek van Nora Roberts waarin het theater een rol speelt. Eerder hebben filmactrices een rol gespeeld in haar boeken, zie bijvoorbeeld Genuine Lies en Dual Image. Maar de hoofdrolspeelster in dit boek is een toneelactrice.
De inhoud
Maddy O’Hurley is een deel van een drieling, Haar zussen Abby en Chantel hebben elk een eigen deel gekregen in deze serie. De vrouwen zijn de dochters van een entertainers echtpaar die altijd onderweg zijn voor optreden. Zij hebben hun hele leven deze reizen meegemaakt. Maddy heeft zich gevestigd als danseres en actrice en gaat de hoofdrol in een musical spelen. Ze komt Reed Valentine tegen, zijn platenmaatschappij financiert het stuk. Het is een romance, dus gaat iemand raden of ze elkaar krijgen? Het is ook één van de oudere boeken van Nora Roberts, het is geschreven in 1988 en dat kan je wel merken aan alle rokende mensen.
Persoonlijk vind ik dit toch wel het leukste deel van deze serie. Maddy is een vrolijke jongedame die lichtvoetig door het leven gaat. ‘Endearingly quirky’ wordt ze genoemd in één van de besprekingen op Goodreads en zo kan je het wel omschrijven. Het is het soort vrouw waar je automatisch om gaat glimlachen, ze is vrolijk en energiek. Ze neemt je voor zich in. En dat gebeurt ook met Reed, die ik totaal niet bij haar vind passen, want oei, wat is die droog, zakelijk en conservatief. Hij is haar tegenpool. Maar ze vinden elkaar. Een gemoedelijke drie sterren krijgt dit werkje van me.
Qua toneel is dit trouwens een heel aardig boekje, want het Broadway stuk en de manier van spelen wordt best gedetailleerd beschreven. Het is een musical en Maddy moet ook dansen
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.
Ik ben dol op thrillers, altijd al geweest. Mijn nieuwe liefde is Elizabeth George, die ik door een vondst in een minibieb leerde kennen. Ik heb de neiging om dan vervolgens door te slaan en in no time alle boeken van zo’n schrijver er doorheen te jagen, maar dat is deze serie wel waard. Het zijn geen eenvoudige moordzaken, er komt heel wat bij kijken en daar komen dan ook nog gecompliceerde personages bij. Lynley en Havers zijn vijftien maanden na de gebeurtenissen in het eerste boek tegen wil en dank nog bij elkaar. Wie geen spoilers wil: niet doorlezen, ik moet wel iets vertellen van de inhoud.
De inhoud
Toneelschrijfster Joy Sinclair wordt dood in haar bed gevonden. Een mes door haar hals heeft een eind aan haar leven gemaakt. De moord is in Schotland gebeurd en Lynley en Havers worden erheen gestuurd. Joy was daar om haar nieuwe stuk te presenteren. Ze heeft van de producer, Lord Stinhurst, de opdracht gekregen een stuk te schrijven ter ere van de opening van zijn verbouwde theater. De onderlinge verbanden zijn groot en ingewikkeld in de groep acteurs en actrices. Irene, de zus van Joy is erbij. Joy heeft grote ruzie gehad met Irene omdat ze naar bed ging met Robert Gabriel, de man van Irene. Joy is kortstondig verloofd geweest met Alec, de zoon van Stinhurst. Alec is omgekomen bij een vliegongeluk. Rhys Davies-Jones is regisseur, alcoholist en de neef van Joy. Joanna Ellacourt is actrice en speelt regelmatig samen met Robert Gabriel, haar man David Sydeham is tevens haar agent. De moord gebeurde in een Schots kasteel dat verbouwd is tot hotel en eigendom is van de zus van Lord Stinhurst. Ingewikkeld? Welnee! Ik heb een stamboom van gemaakt voor mezelf. Dat maakte het niet eenvoudiger, wel duidelijker.
Wat vond ik ervan?
Ik was bang dat dit boek me zou teleurstellen na het weergaloos goede eerste boek, maar gelukkig niet. Dit boek was ook zo goed. Verwikkelingen, nog meer verwikkelingen, een tweede moord in het kasteel. Een zelfmoord die een moord blijkt te zijn. Een aanleiding voor de moord die duidelijk lijkt te zijn, maar alsmaar onduidelijker wordt. Tussendoor Lynley die jawel – jaloers kan zijn. De tegenstelling tussen Lynley en Havers, hij een lord, zij afkomstig uit een arbeidersgezin. Juist die afkomst van Lynley is belangrijk in dit boek. Meer ga ik er niet van verraden, dat heb ik al genoeg gedaan. De toneelconnectie is natuurlijk heel duidelijk, met alle bijfiguren die hetzij acteur of actrice zijn, of iets anders doen in de toneelwereld. De hele interactie van de groep, waarvan de ene helft iets gehad heeft met de andere helft en de andere helft dat weer wil. Echt heel mooi gedaan.
Elizabeth George, Payment in Blood. Bantam, 1989. (Inspector Lynley; 2)
Elizabeth George
Elizabeth George is Amerikaans en de schrijfster van de inspecteur Lynley mysteries. De serie boeken kent 20 delen. De boeken zijn door de BBC verfilmd in een zes seizoenen tellende tv serie. A Great Deliverance, het eerste deel, is verschenen in 1988, het twintigste deel The Punishment She Deserves, in 2018. Tussendoor heeft ze ook nog andere boeken geschreven, waaronder de Whidbey Island Saga, een vierdelige Young Audult serie.
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.
In het menu van mijn website staat ‘Boeken van A tot Z’ en dat is de pagina waar ik mijn verzameling van boeken over theater in romans heb geplaatst. Jaren geleden ben ik er mee begonnen, een project waarin ik boeken verzamelde die iets met het theater te maken hadden. Toen (juli 2006) was ik nog hoofdredacteur van Haghespel, het blad voor het Haagse amateurtheater, waar ik vrolijk deze besprekingen in zette. De eerste was voor een boek van Willem Brakman, De biograaf. Een vrij korte bespreking van een boek dat me geloof ik niet zo aansprak. De eerste lijst was niet zo vreselijk lang.
Groei in de loop der jaren
Soms was het een heel korte bespreking, soms was het wat langer. En in het begin gaf ik ook wel eens dat ik heel lui een bespreking van internet had gevist omdat ik het boek zelf niet te lezen vond. Nu doe ik het anders. Ik schrijf een stukje over de inhoud, ik vertel wat ik ervan vind, vaak komt er een stukje bij over de band met het theater als dat niet al duidelijk is. En ik probeer ook nog iets over de schrijver te vertellen. De bespreking is veel uitgebreider geworden. En ik laat het tegenwoordig ook na iets te schrijven over boeken waar ik niet doorheen kwam. Jammer dan. Het leven is te kort om slechte boeken te lezen.
Pareltjes
Door deze hobby heb ik wel prachtige boeken gelezen. Vinegar girl van Anne Tyler was een toppertje. Ontzettend leuk boek, een hertelling van een Shakespeare. Michael Gallagher schreef de serie Send for Octavius Guy over de jonge Gooseberry, een veertienjarige dief die een leven probeert op te bouwen als detective. Gooseberry mag dan een dief zijn geweest, maar was wel mijn idee van een ideale schurk, zij het wat jong. Octopus ging over de moord op een actrice. Ik heb zelfs nog een boek gelezen dat door president Obama werd aanbevolen: Fates and Furies van Lauren Groff. Het bleek een onverwachte parel te zijn over toneelschrijver Lotto en zijn vrouw Mathilde. Een boek waarin sommige hoofdstukken als toneelstuk werden geschreven.
Spin offs
De lijst voor films en theater die ik een keer heb gemaakt, en waar ik eigenlijk niet mee door ben gegaan. Blijkbaar vond ik boeken bijhouden wel genoeg. Ik heb twee films besproken die ik zelf niet eens heb gezien, namelijk Molière en Das Leben der Anderen. Een tweede spin off was de lijst met kinderboeken en theater. Deze boeken heb ik in 2009 uit de grote lijst gehaald en in een aparte lijst gezet. Deze wilde ik niet apart gaan bespreken. Ook heb ik een paar verhalen besproken, onder andere een bundel verhalen waarvan de opbrengst was bedoeld voor het Theater Instituut. Het waren verhalen geschreven door Nederlandse schrijvers.
Toekomstplannen
Ik heb in 2020 tot nu toe twee boeken besproken. In 2019 heb ik er drie besproken. Actief zoeken doe ik niet meer. Als ik toevallig iets tegenkom noteer ik de titel en ga ik in de bibliotheek kijken of ze het hebben. Het heeft allemaal niet zo’n haast meer omdat Haghespel niet meer bestaat en ik daar de besprekingen niet meer in plaats. Tips zijn wel nog steeds welkom
Een boek dat niet helemaal past in mijn serie van theater in romans, aangezien de hoofdrolspeelster een filmactrice is, maar ik heb al meer van dit soort overtredingen gemaakt.
De inhoud
Filmactrice Ariel Kirkwood heeft al jaren een hoofdrol in een soapserie waarin ze zich uitstekend amuseert, maar ze wil meer. Scriptschrijver Booth DeWitt schrijft een semi-autobiografische film en Ariel krijgt de rol van zijn berekenende ex-vrouw in deze film. Daarnaast heeft ze de nodige privéproblemen, haar broer en schoonzus zijn overleden in een auto-ongeluk en ze wil de voogdij over haar vierjarige neefje Scott. Dit houdt ze overigens geheim en dat levert later natuurlijk een probleem op. Er volgt een romance tussen Ariel en Booth, maar die is niet makkelijk. Zij is open, vrij en vrolijk, hij is “brooding” – is er een goede vertaling voor dat woord?
Dit was een hele vroege romance van Nora Roberts, waarvan ze er veel heeft geschreven. Je moet tenslotte meters maken met schrijven, en dat is een beetje te merken. Andere personages, maar je weet gewoon dat je dit eerder hebt gelezen. Los daarvan is het niet onaardig. Leuke sfeertekeningen over de opnames van de soapserie met spelers die elkaar onzichtbaar voor de camera’s plagen. Realistische beschrijvingen van de opnamen van de film. Jammer dat we de afloop van de film niet te lezen krijgen. Wordt het een succes? De berekenende bitchy ex-vrouw komt natuurlijk ook nog langs en gooit er wat konkelingen tussen door. Qua romance is het vrij plotseling afgelopen. Nora Roberts is toch beter als ze wat meer bladzijden ter beschikking krijgt.
Nora Roberts
Nora Roberts is de schrijfster van meer dan 200 boeken. Dat zijn onder andere romances, thrillers en fantasy titels. Titels van haar zijn onder andere Come Sundown, The Obsession, The Liar. Veel boeken van haar worden als serie gepubliceerd. Ze heeft als J.D. Robb 48 boeken geschreven in de futuristische In Death series.
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.
Grace Molloy was geliefd in het theater. Ze had een prachtige carrière in het vooruitzicht toen ze zich terugtrok en trouwde met de toneelschrijver Henry Sinclair, een man die dertig jaar ouder was dan zij. Ze overleed bij de geboorte van haar dochter Aurora. Het kleine meisje wordt opgevoed door haar vader en haar nanny Maggie. Ze wonen in een groot huis in Cornwall. Haar vader heeft twee volwassen zoons uit een eerder huwelijk. Haar leven verandert als haar vader hertrouwt met Gloria die uit een eerder huwelijk zoons James en William en dochter Laura heeft. James werpt zich op als beschermer van Aurora. Ze verhuizen naar Londen, waar Aurora naar school gaat en later naar de toneelschool. Ze treedt in de voetsporen van haar moeder. Niet alleen ontpopt ze zich als een geweldige actrice, ze heeft ook een geweldige stem.
Caragh Bell, Echoes of Grace. – Baldoyle: Poolbeg Press, 2019. ISBN 978-1-78199-8045
Wat vond ik ervan?
Ik vond het een aardig boek. De eerste tien hoofdstukken heb ik wel zitten bedenken wat ik nou zo typisch vond aan de schrijfstijl. En dat was uiteindelijk het ontzettend Engelse karakter van het boek. “Blimey” is een woord dat veel gebezigd wordt. Ook gebruikt Bell veel, heel veel dialogen en weinig karakterbeschrijvingen. Wat ik minder vond met dit boek: de vele, vele, vele verwikkelingen. Het is een boek over de dochter van Grace, Aurora, maar ondertussen worden ook de relaties van de andere stiefkinderen erbij betrokken, en niet alleen die, maar ook die van vrienden. Dat maakt het boek niet duidelijker, en trekt voor mij de beoordeling op Goodreads naar 3 in plaats van 4 sterren. Aurora wordt als kind door James in bescherming genomen en ziet hem als volwassene nog steeds als lievelingsbroer. Maar ook als volwassene vind ik haar kinderlijk en naìef. De romance tussen haar en James zie je natuurlijk van ver aankomen. Het eind zag ik niet aankomen, maar daar mag je het boek zelf voor lezen. Ik verklap er wel over dat ik omstreeks hoofdstuk 20 erover dacht te stoppen met lezen, doorging naar het laatste 48ste hoofdstuk en toen toch besloot door te lezen.
De theaterconnectie
De theaterconnectie loopt over twee generaties actrices. Grace Molloy, de moeder van Aurora, die een prachtige carrière als actrice en zangeres tegemoet gaat en trouwt met de beroemde toneelschrijver Henry Sinclair. Hun dochter Aurora die naar de toneelschool gaat en op jonge leeftijd al een bloeiende toneelcarrière heeft en doorgaat naar de film. Eén van de rollen die haar aangeboden wordt: Scarlet O’Hara in de remake van Gone with the Wind.
Over Caragh Bell
Deze schrijfster van vier boeken heeft geen website en is daarmee een uitzondering in de boekenwereld. De drie boeken die ze voor Echoes of Grace heeft gepubliceerd vormen de trilogie Follow your heart en hebben Lydia en Luca in de hoofdrol. Deze twee vieren hun bruiloft in Echoes of Grace. Een interview met Caragh Bell over haar vierde boek is hier gepubliceerd.
Dit boek heb ik gekregen via de Librarything Early Reviewers. Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.
De 38-jarige Eleonora is actrice. En ze is lerares in levenskunst. Ze leert jonge mensen hoe ze zich moeten kleden, hoe ze een gesprek voeren, hoe ze naar kunst moeten kijken, hoe ze muziek, elegantie, goed eten moeten waarderen. Ze heeft drie jonge jongens als leerling gehad en dat contact werd nooit al te persoonlijk. De 18-jarige Chirù is een talentvolle conservatoriumstudent viool. Hij zuigt alles op wat Eleonora aan ervaring en kennis heeft, alles is nieuw voor hem. Chirù is ouder dan haar andere leerlingen waren. Hij lijkt op haar, dat is voor haar een reden om hem als leerling aan te nemen. Haar goede vriend Fabrizio vindt dat hij te oud is. Ze houdt van hem. “Ik had kunnen zeggen dat ik Chirù had gekozen omdat ik van hem hield, en dan was dat waar geweest: ik hield van hem vanaf het eerste moment dat ik hem had gezien op het balkonterras van het bastion; maar ik hield ook van het almachtige gevoel dat ik kreeg door het besef dat ik zo’n absolute invloed op hem uitoefende dat die geen enkele dwang nodig had.” (p. 110) De theaterconnectie is wel duidelijk in dit boek. Eleonora is actrice. In het boek wordt onder andere verteld over het stuk waarin ze speelt en de tournee die ze maakt. Ze verkeert in artistieke kringen waarover ook wordt verteld in het boek.
Wat vond ik ervan?
Het boek is een mengeling van Chirú, de lessen die Eleonora hem geeft en haar verleden. Het boek speelt zich grotendeels af op Sardinië waar ze ook haar jeugd heeft doorgebracht en die jeugd is niet bepaald gemakkelijk geweest. Murgia schakelt heel makkelijk tussen de lessen en het verleden, het heeft allemaal verband. Maar dat maakt het af en toe ook moeilijk om te volgen. Wat heeft verband en wat niet? Ik zit niet voor niets tegen het schrijven van dit blog aan te hikken. Ik heb met tussenpozen behoorlijk lang over dit boek gedaan en het was me onduidelijk waar het heen zou gaan. Dat helpt ook niet. Het wordt me wel duidelijk aan het eind dat er een reden is waarom Chirú door Fabrizio te oud wordt geacht. Het is in een situatie als die van beide hoofdpersonen heel makkelijk om de gevoelens en emoties te ver te laten gaan. Het was een mooi boek, vooral interessant vanwege het verleden van Eleonora en de lessen die ze daaruit haalt.
De lessen, Michela Murgia ; vert. uit het Italiaans door Manon Smits. – Amsterdam: Wereldbibliotheek, 2018. Vert. van: Chirú. Turijn: Einaudi Editore s.p.a., 2015. ISBN 978-90-284-2694-8
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.
Hollywood actrice Eve Benedict, was jarenlang de grande dame van het witte doek. Tijdens haar carrière van bijna vijftig jaar heeft ze twee Oscars gewonnen. Ze is vier maal getrouwd geweest en heeft de nodige minnaars gehad. Nu is ze eindelijk bereid haar levensverhaal te vertellen. Julia Summers, een gerenommeerd journaliste wordt hiervoor gevraagd. Julia verhuist met zoontje Brandon naar Californië. Paul Winthrop is Eves stiefzoon en een gevierd schrijver. Julia’s komst zint hem niet en hij lijkt Eve en Julia koste wat kost te willen dwarsbomen.
Leeservaring
Ik ben groot fan van Nora Roberts. Ze heeft een enorme hoeveelheid aan romans geschreven die uitstekend leesbaar zijn. Ze schrijft onder andere romances, waar dit boek onder zou kunnen vallen. De romance tussen Julia en Paul zit er natuurlijk vanaf de eerste bladzijde aan te komen. We krijgen het nodige over Julia te horen, onder andere dat ze geadopteerd is en dat haar ouders zijn overleden. Haar tienjarige zoon Brandon is geboren toen zij achttien jaar oud was. Ze heeft nooit verteld wie de vader was. Maar waar het echt over gaat in dit boek is de biografie van Eve. Eve wil alle geheimen uit haar leven erin hebben. En daar worden de mensen uit haar omgeving niet blij van. Tijdens haar onderzoek naar Eve komt Julia heel veel dingen tegen die mensen het liefst verborgen zouden willen houden. Iemand laat briefjes met bedreigingen voor haar achter. En Eve heeft ook voor Julia de nodige geheimen. Het boek is geschreven in 1991 en dat merk je aan sommige dingen. Mensen die roken bijvoorbeeld. In latere boeken van Nora Roberts kom je dat niet meer tegen. Julia die haar aantekeningen gewoon met pen en papier maakt. De computer die nog niet zo ingeburgerd is. De beschrijving van de sportkleding van Eve en Julia, ze dragen “leotards”, denk de gympakjes van de jaren tachtig. Wat helemaal niet 1991 is, is de seks in het boek. Af en toe denk ik wel eens, hallo, voorbehoedsmiddelen, condoom? We hebben het hier wel over een tijd waarin de aids-angst hoogtij vierde. Maar het is wel typisch Nora Roberts die vrij makkelijk schrijft over seks. Ook dit boek was weer zeer aangenaam om te lezen.
Theaterconnectie
Eve is actrice en heeft een carrière van bijna vijftig jaar achter de rug. Als 67-jarige is ze nog steeds aan het werk, nu als actrice in een mini-serie. Ze heeft ook in het theater gestaan. Het is voor haar belangrijk. “For Eve, there was nothing quite like filming to jolt the mind and body to full alert.” Een actrice in hart en nieren.
Nora Roberts
Nora Roberts is de schrijfster van meer dan 200 boeken. Dat zijn onder andere romances, thrillers en fantasy. Titels van haar zijn onder andere Come Sundown, The Obsession, The Liar. Veel boeken van haar worden als serie gepubliceerd. Ze heeft als J.D. Robb 48 boeken geschreven in de futuristische In Death series. Dit boek is in Nederland vertaald als Droomwereld, hetgeen een wat cliché titel is vergeleken met Genuine Lies, echte, ongeveinsde leugens.
Genuine Lies, Nora Roberts. – Bantam, 2010, first published 1991.
ISBN 978-0-5533-8642-4
Meer boeken waarin theater een rol speelt? Kijk op mijn boekenpagina.
Dit boek is het verhaal van Aurelia, ze is geboren in 1989, het jaar van de val van de Berlijnse muur en is even oud als de vrije wereld. Drie jaar later vond een familietragedie plaats die zij niet onder ogen wil zien. In plaats daarvan bouwt ze een muur om zichzelf heen en stort ze zich op haar theatercarrière. Juist daar op het toneel komen haar herinneringen weer tot leven. Wat is er precies gebeurd in Berlijn toen ze een klein meisje was?
Leeservaring
Laat ik maar meteen tot de conclusie komen, ik vond het een lastig boek. Het boek wordt verteld uit twee perspectieven, namelijk dat van Aurelia en dat van haar moeder. Haar moeders perspectief is één lang verhaal naar Aurelia, wat is er gebeurd in het verleden? Hoe zijn haar ouders bij elkaar gekomen? Hoe heeft ze het verlies van haar dochter verwerkt? De essentie van het boek is terug te brengen tot Aurelia, haar ouders en Annabella. De rest is bijzaak. Joachim, het verlies van zijn zus. Het hele verhaal hoe haar ouders elkaar hebben leren kennen. Zelfs het toneelstuk. Bijzaak. En daarom was het ook zo lastig. Pulkkinen heeft er enorm veel personen bij gehaald, veel verhalen in één boek samen gelegd, verhalen die er naar mijn idee uit konden.
Dan wat ik niet kon plaatsen. Aurelia die zichzelf in haar jeugd als een jongen ziet, een thema dat verdwijnt in het boek. Het denkbeeldige vriendinnetje uit haar jeugd, Veronika. Ik besefte langzaam dat het Annabella moest zijn. Het feit dat Veronika er nog steeds is in haar volwassenheid, ik zag het als een manier om het verlies van haar zusje te verwerken. En ook de filosofische vraag die zich aandient: was Annabella er wel? En dat door de buurvrouw die niet besefte dat er twee kinderen waren. Gemengde gevoelens dus over een boek dat naar mijn idee wel wat verwikkelingen had mogen verliezen.
Theaterconnectie
Aurelia is actrice en speelt in een toneelstuk met als onderwerp “de laatste dagen van de Berlijnse muur, alles wat er gebeurde en ook dat wat had kunnen gebeuren” (p. 10). En dat alles zonder tekst. Regisseur Joachim wil het stuk laten gebeuren, laten ontstaan uit repetitie-ervaringen. Uit eigen ervaring weet ik dat dit soort stukken stukken prachtig kunnen worden, maar ook volslagen kunnen mislukken. Deze theaterervaring brengt Aurelia aan het denken, ook over het verleden.
Riikka Pulkkinen
Riikka Pulkkinen, geboren in 1980 in Tampere, Finland, behoort tot de top van de Scandinavische literatuur. Ze debuteerde in 2006 met De grens, een boek dat in 2009 in Nederland verscheen. Deze roman schreef ze met in haar achterhoofd de vraag in welke wereld ze haar kinderen wil opvoeden, het Europa van na de val van de Muur of Europa met een nieuwe muur eromheen?
De beste van alle mogelijke werelden – Riikka Pulkkinen. – Amsterdam: De Arbeiderspers, 2017. ISBN 978-90-295-1451-4
